Για τις ρυθµίσεις δανείων, ας ρωτήσει τον… Πολάκη

Τις τελευταίες ηµέρες στο επίκεντρο της κριτικής του Στέφανου Κασσελάκη είναι οι εξελίξεις στην Τράπεζα Αττικής, η οποία ως γνωστόν την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ µοίραζε αβέρτα χρήµα και µε προνοµιακούς όρους σε ηµετέρους επιχειρηµατίες αλλά και πολιτικούς. Επίσης, πριν καταπιαστεί µε τη συγκεκριµένη τράπεζα ο Κασσελάκης, ζητούσε «διαφάνεια» και «φως» για τις ρυθµίσεις των δανείων που έχουν συνάψει µε τις τράπεζες κόµµατα και βουλευτές. Συνδυάζοντας τις δυο αυτές αναφορές του, σκέφτηκα πόσο άβολα µπορεί να νιώθει ο «προνοµιακός» δανειολήπτης της Τράπεζας Αττικής αλλά και υπεύθυνος του Τοµέα ∆ιαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ, Παύλος Πολάκης.

Ο τελευταίος δεν θα έπρεπε πρώτος να δώσει το καλό παράδειγµα, από τη στιγµή που ο Κασσελάκης θέτει θέµα και για τους βουλευτές που δανείζονται από τις τράπεζες, ζητώντας να δηµοσιοποιούν και την παραµικρή λεπτοµέρεια στις ρυθµίσεις που έχουν κάνει; Ας υποθέσουµε ότι η Ν∆ και οι δεξιοί δανειολήπτες βουλευτές δεν ανταποκρίνονται στο αίτηµα του Κασσελάκη, και καλά κάνει και τους βγάζει στη σέντρα ή τους ασκεί κριτική. Οι δικοί του όµως βουλευτές γιατί δεν δίνουν πρώτοι το καλό παράδειγµα; Τι τον εµποδίζει να βγάλει µια εγκύκλιο και να ζητά απ’ όλους τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ενηµερώσουν τον ελληνικό λαό για τις εκκρεµότητές τους απέναντι σε τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταµεία κ.λπ.; Επίσης, για το «Πόθεν Έσχες», που ζητά να το δώσουν όλοι στη δηµοσιότητα τώρα, γιατί θέτει ως προαπαιτούµενο τι πρέπει να κάνουν οι άλλοι και δεν αποκαλύπτει τη δήλωση περιουσιακής κατάστασης που κατέθεσε ο ίδιος στις 30 Ιουνίου;

Κάν'το όπως ο Λαλιώτης

Για το «σπαστό» δάνειο ύψους 100.000 ευρώ που είχε πάρει ο Παύλος Πολάκης από την Τράπεζα Αττικής την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώ επιφυλάξεις σχετικά με το αν τα χρήματα που εισέπραξε δαπανήθηκαν για τον σκοπό τον οποίο είχε επικαλεστεί όταν τα ζήτησε και του τα έδωσαν με μεγάλη ευκολία. Διότι με τις αγωγές και τις μηνύσεις που έχει δεχθεί για συκοφαντική δυσφήμηση, μπορεί να τα χρησιμοποιεί για να αποζημιώσει κόσμο και κοσμάκη. Χθες του έκανε μήνυση και ο Άδωνις Γεωργιάδης, υποστηρίζοντας ότι προσβάλλει συστηματικά την ηθική του ακεραιότητα. Πάντως, εάν ο Π. Πολάκης ζοριστεί και κινδυνεύσει στο τέλος με εκποίηση της περιουσίας του, επειδή κάποιος από αυτούς που τον έχουν μηνύσει θελήσει να του πάρει και το σπίτι, τότε του προτείνουμε να μιμηθεί το παράδειγμα του Κώστα Λαλιώτη. Όταν ο τελευταίος καταδικάστηκε για συκοφαντική δυσφήμηση του αείμνηστου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για να μη χάσει το σπίτι του στα Δολιανά, την αποζημίωση την πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ, επειδή αυτά που έλεγε ήταν στο πλαίσιο των καθηκόντων του.

Ο «ενωτικός» Χρηστίδης

Την πιο έξυπνη ηγετική εμφάνιση στο ΠΑΣΟΚ, δίχως ο ίδιος να είναι υποψήφιος για την προεδρία, την έκανε ο βουλευτής του κόμματος Παύλος Χρηστίδης, με το «ενωτικό» πάρτι που διοργάνωσε την Τρίτη το βράδυ - και καλά για την ονομαστική του εορτή. Επικοινωνιακά τού βγήκε το προφίλ του πολιτικού που «ενώνει», καθώς τον τίμησαν στελέχη που στις εσωκομματικές εκλογές για την αρχηγία έχουν διαφορετικές προτιμήσεις. Βέβαια, ο μεγάλος ντόρος έγινε επειδή στη γιορτή που έκανε πήγαν ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Χάρης Δούκας, αλλά ο ένας κοιτούσε στην Ανατολή και ο άλλος στη Δύση, αποφεύγοντας να ανταλλάξουν μια θερμή χειραψία ή μια συντροφική αγκαλιά.

Ο γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος, βρίσκεται από χθες στην Αβάνα έπειτα από πρόσκληση του ΚΚ Κούβας.


Γένους θηλυκού ο «Έλληνας Μελανσόν»

Στην Ελλάδα, εάν πάρουμε τοις μετρητοίς τις συγκρίσεις που γίνονται με τους πρωταγωνιστές των γαλλικών εκλογών, τότε η μόνη πολιτική αρχηγός που δικαιούται να εμφανίζεται ως «θηλυκός Μελανσόν» στη χώρα μας είναι η πρόεδρος του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Με αυτή συναγελάζεται, έχει τακιμιάσει πολιτικά και ιδεολογικά τα τελευταία χρόνια ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας, καθώς τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τον Αλέξη Τσίπρα τούς θεωρεί «ελεεινούς και τρισάθλιους», επειδή πρόδωσαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο ελληνικός λαός, υπογράφοντας «αριστερά» μνημόνια κόντρα στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το 2015.