Ανεξαρτήτως της εσωκοµµατικής κατάστασης που επικρατεί στην Κουµουνδούρου, είναι ξεκάθαρο ότι το µέλλον των κοµµατικών ΜΜΕ είναι προδιαγεγραµµένο. Βλέπετε, είτε µε είτε χωρίς Κασσελάκη το πρόβληµα της βιωσιµότητας για την «Αυγή» και το «Κόκκινο» είναι δεδοµένο και υπαρκτό και ταλάνιζε ως γνωστόν ιδιαιτέρως τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ουδέποτε έδειξε την απαιτούµενη αποφασιστικότητα στο συγκεκριµένο µέτωπο. Ετσι, για να µην τα ρίχνουµε όλα στον… θείο Στέφανο από το Σικάγο και να κατανέµονται ορθολογικά οι ευθύνες.


Στην Πύλο....

Η Πύλος αποτελεί µια παραθαλάσσια κωµόπολη του ∆ήµου Πύλου-Νέστορος στα δυτικά του Νοµού Μεσσηνίας, παλαιότερα γνωστή και µε την ενετική ονοµασία «Ναβαρίνο». Οµως, το γεγονός ότι απο τελεί και την ιδιαίτερη πατρίδα του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαµαρά δίνει στην όµορφη µεσσηνιακή κωµόπολη ακόµη µία διάσταση, καθώς -όπως λένε οι γνώστες των παρασκηνίων της πολιτικής- «δεν κουνιέται τίποτα εκεί» αν δεν το γνωρίζει ο Μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός. Από αυτή την οπτική, ιδιαίτερη σηµειολο γία αποκτά η επίσκεψη του έτερου πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραµανλή στη γενέτειρα του Αντώνη Σαµαρά, παρότι ο δεύτερος δεν βρισκόταν στην Πύλο, καθώς απολάµβανε τις αυγουστιάτικες δια κοπές του στο Ναύπλιο.

Ο Κώστας Καραµανλής, λοιπόν, στο πλαίσιο των καλοκαιρινών διακοπών του µε σκάφος προσώπου του φιλικού του περιβάλλοντος, «έδεσε» στην Πύλο και ένας Σαµαράς έπρεπε να τον υποδεχθεί. Οικοδεσπότης λοιπόν έγινε ο Σαµαράς junior, ο οποίος ανήρτησε στιγµιότυπο από τη συνάντηση µε τον κ. Καραµανλή, γράφοντας λακωνικά «Τιµή µου» στη λεζάντα της φωτογραφίας και συνοδεύοντας την ανάρτηση µε ένα emoji µε την ελληνική σηµαία, αποκαλύπτοντας µε την εν λόγω ανάρτηση την παρουσία του Κ. Καραµανλή στη µεσσηνιακή πόλη.

Mάλιστα, το γεγονός της επίσκεψης Καραµανλή στον τόπο του Σαµαρά κατέστη για πολλούς προάγγελος νέας από κοινού παρέµβασης των δύο πρώην πρωθυπουργών, σε συνέχεια των αλήστου µνήµης οµιλιών τους στην παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη στο Πολεµικό Μουσείο. Θυµάστε, εκεί όπου οι δύο πρώην πρωθυπουργοί έγιναν λάβροι κατά των επιλογών του Μεγάρου Μαξίµου, µε αιχµές για τους χειρισµούς στην εξωτερική πολιτική, το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών και την εν γένει ευρωπαϊκή πολιτική. Τώρα, αν το προσεχές φθινόπωρο γίνουµε πάλι µάρτυρες µιας ανάλογης διπλής παρέµβασης δεν το ξέρω, το βέβαιο είναι πως η ταύτιση των δύο, τουλάχιστον από πλευράς σηµειολογίας... πλέον, είναι κάτι περισσότερο από εµφανής...


Περί εκσυγχρονισμού

Βασική στόχευση της Αννας ∆ιαµαντοπούλου από το πρώτο κιόλας διάστηµα της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς της για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ ήταν η σηµειολογική ταύτιση της προσπάθειάς της µε την ολική επαναφορά του ένδοξου «πράσινου» εκσυγχρονισµού, του οποίου η ίδια ήταν κορυφαίο στέλεχος. Με τη στρατηγική αυτή εξάλλου θα επιχειρούσε να καταδείξει πως θα µπορούσε να δηµιουργήσει µια σοβαρή µεταρρυθµιστική απάντηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος είναι κοινό µυστικό ότι έβαλε εξαρχής στο µάτι όχι µόνο στελέχη, αλλά και πολιτικές πρακτικές εκείνης της περιόδου. Ωστόσο, για την ώρα δεν φαίνεται να συσπειρώνονται, όχι µόνο δηµόσια, αλλά και παρασκηνιακά, γύρω της προσωπικότητες των κυβερνήσεων Σηµίτη. Πολλώ δε µάλλον ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος κρατά ουδέτερη στάση, ή ακόµη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για τον οποίο οι γνωρίζοντες λένε πως µπορεί να µην παίρνει (και να µην πάρει και ποτέ) ανοιχτά θέση, ωστόσο µε τον τρόπο του αβαντάρει προσεκτικά τον Νίκο Ανδρουλάκη.


Παλιός στο κουρμπέτι

Ο καλύτερος του χωριού είναι, φίλοι µου, ο Χρήστος Σπίρτζης. Βλέπετε, ο παλιός είναι αλλιώς και έχοντας την εµπειρία να προβλέψει τι θα συνέβαινε στον ΣΥΡΙΖΑ και τη δύσκολη θέση στην οποία θα ερχόταν ο Στέφανος Κασσελάκης, δήλωσε στην «Α» την προηγούµενη Κυριακή ότι θα ήταν... τιµή του να διαγραφεί από την παρούσα ηγεσία. Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν, αφού τα δραµατικά γεγονότα της Πέµπτης και όσα ακολούθησαν αφενός έφεραν σε δεύτερη µοίρα το προσωπικό του ζήτηµα, αφετέρου δηµιουργούν συνθήκες... αφόρητης πίεσης στο προεδρικό σύστηµα. Κάτι µου λέει ότι όλα αυτά τα συζήτησε εγκαίρως και µε τον καλό του φίλο, τον Αλέξη Τσίπρα...



Ραστώνη...

Επειδή λέµε συχνά για την επιδηµία της θερινής ραστώνης -και δικαίως- που έχει βρει πρόσφορο έδαφος σε ορισµένους κυβερνητικούς κύκλους, δεν θα ήταν ορθό να µην αναφερθούµε και σε αντίστοιχα περιστατικά που παρατηρούνται, και µάλιστα πιο έντονα, δεδοµένου ότι το παραγοντιλίκι για κάποιους είναι η µοναδική τους ασχολία µέσα στην ηµέρα και στο κοµµατικό στρατηγείο της Πειραιώς. Γιατί καλές οι διαρροές και τα κουτσοµπολιά για εκείνους που µας κάθονται στον λαιµό, αλλά καλό θα ήταν να γίνεται και λίγη δουλίτσα. Οπως για παράδειγµα στο µέτωπο της αξιοποίησης των ευκαιριών που δίνει στο κυβερνών κόµµα ο ΣΥΡΙΖΑ και το µπάχαλο που επικρατεί στην Κουµουνδούρου... Γιατί, πραγµατικά, κάποια παλικάρια κοιµούνται τον ύπνο του δικαίου...


Το παρασκήνιο των αγνώστων επαφών Τσίπρα - Κασσελάκη και η διακοπή της επικοινωνίας

Τώρα που έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου της σύγκρουσης, οι πληροφορίες έρχονται βροχή, αναφορικά µε τα όσα συνέβαιναν στον ΣΥΡΙΖΑ επί µήνες, µακριά από τα ραντάρ της δηµοσιότητας. Σχεδόν έως το συνέδριο του περασµένου Φεβρουαρίου πληροφορούµαι ότι ο Κασσελάκης πέρναγε συχνά-πυκνά την πόρτα του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα στη λεωφόρο Αµαλίας. Οι συναντήσεις ήταν µυστικές και γίνονταν µε πρωτοβουλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτές, που φαίνεται να ήταν αρκετές, ο Στέφανος Κασσελάκης επαναλάµβανε µονότονα στον πρώην πρωθυπουργό πως είναι στη διάθεσή του, ότι οποιαδήποτε στιγµή το θελήσει θα του παραχωρήσει τη θέση του και πως δεν είναι αγκυλωµένος στην προεδρική καρέκλα. Του εκδήλωνε συνεχώς τον θαυµασµό και την αγάπη του. Αυτά, λοιπόν, έλεγε τότε ο νυν πρόεδρος. Το ερώτηµα είναι αν ο Τσίπρας πίστεψε ότι αυτές είναι οι πραγµατικές προθέσεις του. Κι εδώ ενδεχοµένως έρχεται να κουµπώσει η άστοχη πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού, να προσπαθήσει να τον καθαιρέσει στο συνέδριο και η οποία είναι αυτή που έδωσε το φιλί ζωής στον Κασσελάκη. Από τότε συγκροτήθηκε κάπως το προεδρικό µπλοκ, χάλασαν σχέσεις ετών, όπως αυτή του Τσίπρα µε τον Νίκο Παππά, και ταυτόχρονα κόπηκαν οι όποιοι δίαυλοι επικοινωνίας υπήρχαν µεταξύ Κουµουνδούρου και Αµαλίας. Κρατήστε και την πληροφορία ότι ρόλο ενδιάµεσο προσπαθούσε να παίξει ο στιχουργός Νίκος Μωραΐτης, ο οποίος, εκτός της επαφής που είχε µε τον cool Αλέξη, ήταν και προσωπικός φίλος µε το alter ego του, Μιχάλη Καλογήρου. Από την περασµένη άνοιξη δεν υπάρχει η παραµικρή επικοινωνία του Τσίπρα µε τον Κασσελάκη, άλλωστε ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει να ακούει ούτε το όνοµά του, µετά τα όσα ξεστόµισε περί «µαύρων» ταµείων.

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 25/08/2024