Αιχμηρός για την μέχρι τώρα πορεία του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Στέργιος Καλπάκης. Ο ίδιος σημειώνει ότι «με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα τον Ιούνιο του 2023 να αποχωρήσει από τη θέση του προέδρου του κόμματος, ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ μπήκε σε κρίση ηγεσίας. Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, τρεις μήνες μετά, όχι μόνο δεν αντιμετώπισε αυτή την κρίση ηγεσίας, αλλά τη βάθυνε και της έδωσε χαρακτηριστικά διαλυτικής κρίσης, με εξάρσεις και υφέσεις. Αυτή η εξέλιξη ήταν ή θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενη όταν σε ένα μεγάλο, δημοκρατικό, πολυσυλλεκτικό κόμμα προκρίνεται ένας τύπος ηγεσίας που συνδυάζει την εμφανή άγνοια κρίσιμων ζητημάτων, την απουσία ιστορικής συνείδησης και πολιτικής ευθύνης με την αμετροέπεια, την εχθροπάθεια και την διχαστική λογική».

Σέργιος Καλπάκης: Κανείς δεν ξέρει ποιο σημείο κάθε φορά είναι το μή περαιτέρω

Ο κ. Καλπάκης τόνισε επίσης ότι «μετά τις ευρωεκλογές και την παταγώδη διάψευση της απατηλής προσδοκίας ότι μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ωθεί αυτή την κρίση σε κλιμάκωση, σε σημείο να έχει απολέσει ακόμη και την πλειοψηφία της ΚΟ. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι κανείς δεν ξέρει ποιο σημείο κάθε φορά είναι το μή περαιτέρω. Πολύ περισσότερο, όταν βρίσκονται πρόθυμοι να δώσουν παράταση σε αυτή την φθοροποιό κατάσταση υποκρινόμενοι ανεύθυνα ότι δεν συμβαίνει τίποτα».

Ο ίδιος επισημαίνει στο άρθρο του ότι «ο Στέφανος Κασσελάκης τον τελευταίο καιρό συνηθίζει να καλεί στελέχη του κόμματος που διαφωνούν μαζί του, να τοποθετηθούν καθαρά για τις προθέσεις τους. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ίδιος είναι που δεν κάνει καθαρές τις προθέσεις του για το τι επιδιώκει. Άλλωστε, εκλέχτηκε πρόεδρος λέγοντας όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ελάχιστα και για το ποιος είναι και για το πολιτικό του σχέδιο. Δεν μπορεί να επικαλείται λοιπόν ούτε τις εκλογές, που έγιναν πέρσι, ενώ έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ούτε να κρύβεται πίσω από την Κεντρική Επιτροπή αδιαφορώντας για τη γνώμη της βάσης στην οποία διαρκώς ομνύει. Η μόνη καθαρή λύση για να μπεί τέλος στο αδιέξοδο είναι η εκλογή προέδρου από τη βάση. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», καταλήγει.