Μετά τους υπολογισμούς του ποδαριού που χρησιμοποίησε πριν από κάτι εβδομάδες κατά το ντιμπέιτ των υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ σχετικά με τα υπερκέρδη των τραπεζών και τον φορολογικό συντελεστή τους, ο Χάρης Δούκας επιδόθηκε για άλλη μία φορά στα μπακαλίστικα μαθηματικά.

Εμφανώς συνεπαρμένος από το εκλογικό αποτέλεσμα του α’ γύρου των εσωκομματικών εκλογών που τον έβαλε στη 2η θέση, ο δήμαρχος Αθηναίων έβγαλε χαρτί και στυλό άρχισε τις πράξεις χωρίς να χάσει χρόνο… Με τους πρόχειρους υπολογισμούς, λοιπόν, του Δούκα το 70% των ψηφοφόρων που προσήλθαν στις κάλπες την Κυριακή θέλουν να αλλάξει ηγεσία το κόμμα.

Πάντως αυτή η μπακαλίστικη λογική του Δούκα, όπως αναφέρει η στήλη Big Mouth του powergame.gr, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μέγιστη επιπολαιότητα. Όχι τίποτε άλλο, αν δεχτεί κανείς το σκεπτικό του τελευταίου και αθροίσει τα ποσοστά που πήραν Ανδρουλάκης, Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου, τότε ένα αντίστοιχο ποσοστό ψήφισε ότι δεν θέλει για πρόεδρο τον Δούκα.

Τι αναφέρει το Big Mouth

Τα προχθεσινά αποτελέσματα στο ΠΑΣΟΚ άφησαν ξάγρυπνη τη θεία μου από τα Χανιά, που είχε κάθε λόγο να πανηγυρίζει έξαλλα, αφού κατάλαβε ότι από το εκλογικό αποτέλεσμα μεγάλος κερδισμένος ήταν ο πολυαγαπημένος της Κυριάκος. Η 84χρονη Χανιώτισσα μέσα στην απόλυτη ικανοποίησή της με πήρε τηλέφωνο και με το καλημέρα άρχισε να μου σχολιάζει τις δηλώσεις του δημάρχου Δούκα, λες και ήταν ο Χιώτης στον ΣΚΑΪ. «Άκουσες ίντα ‘πε το κοπέλι;», με ρώτησε, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς ήθελε να μου εκμαιεύσει. «Τι είπε;», της απάντησα. «Ότι το 70% θέλει αλλαγή ηγεσίας», σημείωσε, χωρίς να χάσει χρόνο. Ακόμη και η θεία μου, λοιπόν, που δεν είναι και η καλύτερη στα μαθηματικά, θεώρησε ως μέγιστη επιπολαιότητα την μπακαλίστικη λογική που επέλεξε ο δήμαρχος Χάρης. Όχι τίποτε άλλο, αν δεχτεί κανείς το σκεπτικό του τελευταίου και αθροίσει τα ποσοστά που πήραν Ανδρουλάκης, Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου, τότε ένα αντίστοιχο ποσοστό ψήφισε ότι δεν θέλει για πρόεδρο τον Δούκα. Επειδή, όμως, όλα αυτά δεν βγάζουν νόημα, προσωπικά κρατώ το δεύτερο σκέλος της ανάλυσης της θείας μου, σύμφωνα με την οποία ο Ύψιστος (και αναφέρομαι στον Ιησού Χριστό) δίνει απλόχερα και με κάθε ευκαιρία στον νεότερο Μητσοτάκη ό,τι στέρησε (ιστορικά) από τον πρεσβύτερο.