Αγαπητό μου ημερολόγιο…

Εμείς στην οικογένειά μου, όποτε έχουμε εκλογές και ετοιμαζόμαστε να ψηφίσουμε σωτήρες είμαστε σε μια υπερδιέγερση. Παθαίνουμε κάτι σαν… «Άδωνι».

Όχι όταν μιλάει για τις πρωτιές μας και την υπερπρώτη Ελλάδα, ούτε καν για τον Μητσοτάκη, αλλά σκέψου Άδωνι, όταν μιλάει για το ΕΣΥ!

Κάθε φορά που τον ακούμε να συγκρίνει την Ελλάδα με την Σουηδία και την Γερμανία, στεναχωριόμαστε πολύ.

Εκεί στη Σουηδία πρέπει να περνάνε πολύ άσχημα. Τι απεργίες, τι παραβίαση ωραρίων. Χάλια. Για τις ΗΠΑ δεν το συζητώ… μη σου τύχει να έχεις πονόλαιμο στα ξένα.

Ξέρει, σου λέει, ο Άδωνις έναν Αμερικανό που αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα, επειδή του άρεσε το ελληνικό ΕΣΥ. Η γιαγιά μου λέει ότι ή τον Κασσελάκη θα εννοεί, γιατί κι αυτός έτσι επιπόλαια την πήρε την απόφαση να μείνει στην Ελλάδα ή το ΕΣΥ θα είναι καμία μοντέρνα σως για βίγκαν που είδε στο Τικ Τοκ.

Αν ισχύει το δεύτερο στείλε inbox, Άδωνι!

Θα γίνουμε βετσετέριαν οσονούπω γιατί αποφασίσαμε φέτος να αλλάξουμε χαλάκι στο μπάνιο. Θα μας κάνει προσφορά η Μοιραράκη και ευελπιστούμε να την πιάσουμε κι εμείς κότσο και να μας τα δώσει φθηνότερα και από την προσφορά.

Εμείς, αυτό που είπε ο Αριστοτέλης ότι είμαστε πολιτικά ζώα, το πιστεύουμε πάρα πολύ. Όσο και η Τζάκρη τον Κασσελάκη. Είμαστε αυτό που λένε ενεργοί πολίτες, χορτάτοι πολίτες, σαν τον Κικίλια.

Αν και θα έπρεπε να το πει ο Άδωνις, αλλά δεν βαριέσαι, τον πρόλαβε η Έλενα, «τον χορτάτο μην φοβάσαι, τον γιο της πλύστρας να φοβάσαι», γιατί εμείς οι χορτάτοι ούτε κλέβουμε, ούτε αδικούμε, ούτε είμαστε για την πάρτη μας και λέμε κι ένα ευχαριστώ στο κράτος. Είμαστε απλά… υπερπρώτοι, αλλά δεν φταίμε εμείς γι’ αυτό. Συγνώμη κιόλας…

Μέσα στην έκσταση των εκλογών εμείς αποφασίσαμε, λοιπόν, να ψηφίσουμε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, είναι δεν είναι υποψήφιος ο θείος Χριστόφορος. Άλλωστε, οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες που δεν πηγαίνουν να ψηφίσουν.

Μέχρι και για το 15μελες στο σχολείο του αδελφού μου πήγαμε να ψηφίσουμε.

Βασικά, δεν πηγαίνουμε ποτέ στο σχολείο του αδελφού μου. Κι αυτός σπάνια πηγαίνει. Ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε συγγενείς του. Αναγκαστικά όμως πήγαμε γιατί είχε σηκώσει τα καλοκαιρινά χαλιά η μαμά μου. Επειδή δεν είχαμε που να τα βάλουμε, είπαμε να τα φυλάξουμε στο locker του αδελφού μου, εκεί που τάχα θα άφηνε το κινητό του, πριν το μάθημα. Αλλά δεν τα είχε παραγγείλει ακόμη ο Πιερρακάκης και έτσι τα βάλαμε σε έναν φοριαμό που βρήκαμε στο γραφείο του Λυκειάρχη.

Από τους πρώτους πήγαμε την Κυριακή να ψηφίσουμε στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Πιο πριν, βέβαια, είχαμε πάει να κάνουμε το κλασικό οκτάωρο αναμονής στα επείγοντα.

Α, δεν στα ‘πα αυτά. Βοηθάμε το σύστημα Υγείας να διατηρήσει τους καλούς ρυθμούς σε σχέση με την Γαλλία που η αναμονή στα επείγοντα είναι 22 ώρες, ενώ στην Ελλάδα μόνο 8 ώρες! Το είπε ο Άδωνις. Μπαίνουμε, λέει, στα νοσοκομεία και είμαστε υπερήφανοι. Μόνο 8 ώρες αναμονής.

Εμείς και μόνο που περνάμε έξω από τον Ευαγγελισμό τζιτζιριάζει το κορμί μας από περηφάνια.

Το ίδιο επιτυχημένο σύστημα Γεωργιάδη στο ΕΣΥ, ακολουθεί τώρα και ο παπά-Γιώργης. Είμαστε στα τρία τέταρτα αναμονής για την Θεία Κοινωνία και φτάσαμε το μισάωρο για το αντίδωρο.

Άλλωστε εμείς για τις αναμονές και για τις ουρές δεν είχαμε ποτέ παράπονο. Στα επείγοντα γνωρίστηκε η θεία Τούλα με τον θείο Πολύδωρα. Αντάλλαξαν τηλέφωνα, ορούς και, όταν επισημοποιήθηκε η σχέση, γλωσσοπίεστρα. Μετά το γάμο έμειναν και για τρεις μήνες σε θάλαμο βραχείας νοσηλείας. Καλά ήταν και δύο, αλλά ο γιος της Βασούλας της νοσοκόμας – μη φανταστείς… διετούς είναι, με μέσον μπήκε – τους άλλαζε πλακάκια στην κουζίνα και στο μπάνιο και έπρεπε κάπου να μείνουν. Κανόνισε η Βασούλα να κάτσουν λίγο παραπάνω μέχρι να τελειώσει την ανακαίνιση ο γιος της. Έχει τα μέσα η Βασούλα…

Για να πω την αλήθεια, εμείς ψάχναμε έναν υποψήφιο από το παλιό ΠΑΣΟΚ, αυτό που αναβίωσε για λίγο η Εύα Καϊλή, αλλά… οι καλοί τελικά ποτέ δεν είναι υποψήφιοι. Τέλος πάντων ψηφίσαμε Ανδρουλάκη, εκτός από την γιαγιά που ψήφισε Δούκα και από την ξαδέλφη μου την Παρασκευούλα που δεν ήρθε καν να ψηφίσει. Έπιασε, λέει, δουλειά στην Περιφέρεια. Θα κλείνει τα παντζούρια, τους υπολογιστές, τις καφετιέρες και το μάτι στον απέναντι – γιατί τέτοια ήταν από μικρή. Μόνιμη. Κανόνισε πάλι η Βασούλα, η νοσοκόμα. Είχε κι εκεί τα «μεσα».

Την κάναμε μπλοκ απ΄ όλα τα σόσιαλ. Σκεφτήκαμε να στείλουμε και εξώδικο και να ζητήσουμε την διαγραφή της από την οικογενειακή μερίδα. Αλλά… εντάξει, μην το κάνουμε και ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως και να ‘χει για μας η Παρασκευούλα, είναι πια ο «Μάριος Σαλμάς» της οικογένειας.

Μας παρηγορεί ωστόσο ότι έφτασαν στον δεύτερο γύρο οι καλύτεροι. Δεν λέω ταυτιστήκαμε κάπως και με το δράμα της Αννούλας της Διαμαντοπούλου που δεν πέρασε, αν και κόρη κουμουνιστή που γεννήθηκε σε ορυχείο και με πολλούς αγώνες για τον σοσιαλισμό.

Αλλά κανείς δεν χάνεται… στο ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον.

Λίγα πέρασε ο Γιάννος; Κι όμως ήρθε η στιγμή που αθωώθηκε. Το σύστημα θέλησε να τον εξοντώσει, αλλά ηθικά δεν κατάφεραν να τον χτύπησαν. Ανυπόστατες σου λέει οι φήμες για μίζες. Της θειάς του της σοσιαλίστριας από τη Νιγηρία ήταν όλα τα λεφτά. Το είπε ο Γιάννος, το «άκουσε» η Δικαιοσύνη και μπράβο της. Είναι το εθνικό μας «αξέπτ κούκις».

Να λέμε και ένα ευχαριστώ στο κράτος που λέει και ο Άδωνις. Πες Γιάννο ευχαριστώ.

Πάντως οι θείες, κυρίως οι σοσιαλίστριες, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία του σοσιαλισμού. Μια είναι η θεία του Γιάννου που του έδωσε 2,5 εκατομμύρια, αλλά δεν θα ξεχάσω και την θεία Αγλαΐα, την θεία του Πάγκαλου που του έδωσε 58 ακίνητα.

Γονάτισαν το κεφάλαιο αυτές οι θειές… οι σοσιαλίστριες με την τεράστια συμβολή τους στον αγώνα των σοσιαλιστών ανιψιών τους.

Να βγει υπεύθυνα ο Άδωνις να μας πει, τι γίνεται στα άλλα κράτη!

Ευτυχώς που οι θείες στο σόι μας, σοσιαλίστριες και μη, μας κάνουν δώρα εμένα και τον αδελφό μου μόνο κάτι παντόφλες, άντε και κανένα τάπερ στη μαμά μου. Μέχρι εκεί.

Άμα θέλουμε ακίνητο θα πουλήσουμε τις παντόφλες και θα πάρουμε ένα στο Ελληνικό που θέλουμε. Με νόμιμες διαδικασίες και απόλυτη διαφάνεια, ως καλοί και χορτάτοι πολίτες. Εμείς άλλωστε, είμαστε κι από εκείνα τα παιδιά που πήγαμε και κατηχητικό που λέει και η Μονογυιού. Δεν κάνουμε τέτοια.

Παντόφλες και τρία τάπερ γαλατόπιτα πήγαμε και στο στρίτ πάρτι για τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας στη Ρηγίλλης.

Δεν ήταν δώρο. Τις παντόφλες τις κουβαλάνε παντού οι θείες μου γιατί έχουν κότσι και τις χτυπάνε τα τακούνια και την γαλατόπιτα για τον θείο Στάθη. Οδηγούσε… και όταν οδηγεί του πέφτει το ζάχαρο.

Και καλά έκαναν οι θείες γιατί μας έφαγε η ορθοστασία. Πήγαμε βλέπεις από το μεσημέρι για να βρούμε θέσεις… κοντά στον μπουφέ. Πολύ μας κακοφάνηκε που τελικά δεν είχε ούτε ένα κέρασμα.

Τότε ήταν που έκανε την άκρως επαναστατική κίνηση ο θείος Στάθης σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Σηκώθηκε όρθιος, έβγαλε το φανελάκι του, το πέταξε κάτω επιδεικτικά και σηκώθηκε κι έφυγε. Δεν πήγε μακριά, στο σουβλατζίδικο απέναντι πήγε. Άμα συγχύζεται του πέφτει και η πίεση.

Απογοητευμένοι τον ακολουθήσαμε κι εμείς και οι θείες με τα παπούτσια στο χέρι. Εκεί βρήκαμε και την Βασούλα την νοσοκόμα με την Παρασκευούλα. Έτρωγαν διπλόπιτο. Ούτε κι εκείνες έμειναν στο στριτ πάρτι.

Δεν μ’ αρέσει αυτό…

Μη και κρύβεται κανένας Σαμαράς πίσω από όλα αυτά φοβάμαι. Γιατί αυτός άμα έχει απέναντί του Μητσοτάκη σκιάζεται. Λες να πάει και για τον δεύτερο;

Άγνωστες λέξεις: Στέφανος σκέτος, street party, Πόθεν Εσχες, Βυζαντινό Μουσείο

Διαβάστε επίσης: Οικογένεια Μαρμελλάδα: Τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά (8)