Ο Σαμαράς, το μαντίλι και ο Νίκος Παππάς, η αβάστακτη ελαφρότητα του "Είμαι" του Χριστοδουλάκη και η κόντρα Καρτερού - Βαξεβάνη για το πογκρόμ στον Αλέξη
Αλάτι & Πιπέρι
Η παραπολιτική στήλη της Απογευματινής
Η Κάλυµνος φηµίζεται για τα σφουγγάρια και η Καλαµάτα για τα µαντίλια, αλλά εκείνος που κατάφερε να τα «ζευγαρώσει» είναι ο Μεσσήνιος πολιτικός Αντώνης Σαµαράς. Τι κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ µε ενορχηστρωτή τον Νίκο Παππά πήγε να τον πνίξει µε «µαντίλι» καλαµατιανό στην υπόθεση της ΝOVARTIS, εντούτοις ο πρώην πρωθυπουργός -αντί να απαιτήσει «συγγνώµη»-, προτίµησε να τα κάνει όλα γαργάρα. Επαναλαµβάνοντας ουσιαστικά, µέσα από τα δηµόσια χαριεντίσµατά του µε τον Ν. Παππά, µια παλαιότερη ρήση του: «Ας τα ξεχάσουµε όλα. Σφουγγάρι».
Νοµίζω, δε, πως έπειτα από αυτή τη φαρσοκωµωδία, την οποία αναδείξαµε δεόντως και χθες από αυτή εδώ τη στήλη, οι στίχοι του γνωστού δηµώδους άσµατος πρέπει να τροποποιηθούν. «Σαν πας στην Καλαµάτα / και ’ρθεις µε το καλό / φέρε και ένα σφουγγάρι / να σβήσω να ξεχνώ. / Έλα, Παππά µου, έλα, / αν µ’ αγαπάς κι εµένα. / Πες το, µάτια µου, το ναι, / δεν θα βρεις άλλον σαν κι εµέ...».
Και αν -µε τη σειρά του- ο Ν. Παππάς τα ξαναβρεί σκούρα από τη Ν∆ και τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος µπορεί να του πετάξει καµιά σπόντα για την καταδίκη του µε 13-0, τότε µπορεί κάλλιστα να ζητήσει βοήθεια από τον Μεσσήνιο πολιτικό, φωνάζοντάς του µες στη Βουλή: «Αντώνη, αγάπη µου, έλα πάρε µε από εδώ...». Γιατί τα µεγαλύτερα «παρατράγουδα» δεν πάνε πάντα στην Αννίτα Πάνια, αλλά και σε σοβαροφανείς εκδηλώσεις, όπως αυτή του ΕΒΕΑ.
Κάθε νορμάλ άνθρωπος καταλαβαίνει πόσο μπορεί να την έχει ψωνίσει ένας πολιτικός μέσα από το κουσούρι της «αυτοαναφορικότητας» που διέπει τις παρεμβάσεις του. Χθες, έπεσε στην αντίληψή μου η δήλωση που έκανε ο νεαρός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μ. Χριστοδουλάκης, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών και τη στήριξη που ο ίδιος προσέφερε στην υποψηφιότητα του Χ. Δούκα. Μέσα σε ένα κείμενο πεντακοσίων λέξεων, μιλούσε περισσότερο για τον εαυτό του παρά για τον νικητή ή τον ηττημένο. Κοινώς, μια φλύαρη παρέμβαση-ωδή στον ατομικισμό, διανθισμένη με ρομαντικές περικοκλάδες και με το βλέμμα στραμμένο στο προσωπικό του μέλλον, ώστε να προκαλέσει αποθεωτικά σχόλια για την πάρτη του.
Ο Θ. Καρτερός, ως άλλος Ιούδας Ισκαριώτης, «κάρφωσε» την εφημερίδα «Documento» μέσα από την «Αυγή», γράφοντας με πίκρα και οργή ότι το έντυπο του Κώστα Βαξεβάνη συμμετέχει στο πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί εναντίον του Αλ. Τσίπρα, κακοποιώντας ηθικά και πολιτικά ακόμη και στενούς συνεργάτες του, όπως ο Μ. Καλογήρου, τον οποίο η εφημερίδα ενέπλεξε με δημοσίευμά της για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τους Ποινικούς Κώδικες ως υπουργός Δικαιοσύνης.
Στον Θ. Καρτερό, που υπαινίχθηκε δολοφονία χαρακτήρα, ο Κ. Βαξεβάνης απάντησε πως «εδώ κάνουμε δημοσιογραφία», υπενθυμίζοντάς του τις συμβουλές που του έδινε: «“Κωστάκη, κάθε δημοσιογράφος είναι ατίθασος κομμουνιστής, χωρίς να το ξέρει, γιατί τα βάζει με την εξουσία”. Παραμένω λοιπόν κομμουνιστής. Και πρωτίστως με την έννοια του σεβασμού στους δασκάλους».
Επειδή τις τελευταίες ώρες λέγονται και γράφονται διάφορα εναντίον του βουλευτή Αρκαδίας Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου αναφορικά με τον εάν μπορεί ο Ν. Ανδρουλάκης να τον εκπαραθυρώσει από τη θέση του αντιπροέδρου της Βουλής, θεσμικό ρόλο που -μετά από δική του εισήγηση- εξασφάλισε πριν από έναν χρόνο, η απάντηση είναι ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί. Μπορεί ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος να χρωστάει τα προνόμια που απολαμβάνει ως αντιπρόεδρος της Βουλής στον Ν. Ανδρουλάκη, αλλά ο τελευταίος δεν μπορεί να του τα στερήσει όσο και αν ο πρώτος θεωρεί ανίκανο και άχρηστο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Για να πάψει να είναι αντιπρόεδρος της Βουλής ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, θα πρέπει να γίνει πρόταση μομφής εναντίον του, την οποία θα υπογράφουν 50 βουλευτές, ή διαφορετικά να συμβούν τα εξής: Είτε ο ίδιος για λόγους ευθιξίας να παραιτηθεί είτε ο Ν. Ανδρουλάκης να τον διαγράψει.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή
Νοµίζω, δε, πως έπειτα από αυτή τη φαρσοκωµωδία, την οποία αναδείξαµε δεόντως και χθες από αυτή εδώ τη στήλη, οι στίχοι του γνωστού δηµώδους άσµατος πρέπει να τροποποιηθούν. «Σαν πας στην Καλαµάτα / και ’ρθεις µε το καλό / φέρε και ένα σφουγγάρι / να σβήσω να ξεχνώ. / Έλα, Παππά µου, έλα, / αν µ’ αγαπάς κι εµένα. / Πες το, µάτια µου, το ναι, / δεν θα βρεις άλλον σαν κι εµέ...».
Και αν -µε τη σειρά του- ο Ν. Παππάς τα ξαναβρεί σκούρα από τη Ν∆ και τον Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος µπορεί να του πετάξει καµιά σπόντα για την καταδίκη του µε 13-0, τότε µπορεί κάλλιστα να ζητήσει βοήθεια από τον Μεσσήνιο πολιτικό, φωνάζοντάς του µες στη Βουλή: «Αντώνη, αγάπη µου, έλα πάρε µε από εδώ...». Γιατί τα µεγαλύτερα «παρατράγουδα» δεν πάνε πάντα στην Αννίτα Πάνια, αλλά και σε σοβαροφανείς εκδηλώσεις, όπως αυτή του ΕΒΕΑ.
Η αβάστακτη ελαφρότητα του «Είμαι»
Κάθε νορμάλ άνθρωπος καταλαβαίνει πόσο μπορεί να την έχει ψωνίσει ένας πολιτικός μέσα από το κουσούρι της «αυτοαναφορικότητας» που διέπει τις παρεμβάσεις του. Χθες, έπεσε στην αντίληψή μου η δήλωση που έκανε ο νεαρός βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μ. Χριστοδουλάκης, στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών και τη στήριξη που ο ίδιος προσέφερε στην υποψηφιότητα του Χ. Δούκα. Μέσα σε ένα κείμενο πεντακοσίων λέξεων, μιλούσε περισσότερο για τον εαυτό του παρά για τον νικητή ή τον ηττημένο. Κοινώς, μια φλύαρη παρέμβαση-ωδή στον ατομικισμό, διανθισμένη με ρομαντικές περικοκλάδες και με το βλέμμα στραμμένο στο προσωπικό του μέλλον, ώστε να προκαλέσει αποθεωτικά σχόλια για την πάρτη του.Προσυνεδριακή δημοσκόπηση θέλει να κάνει ο Στ. Κασσελάκης, ώστε να δει εάν τον παίρνει να ανατρέψει τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε βάρος του από την ΚΕ. Έτσι λοιπόν, για να «τσεκάρει» πόσους συνέδρους μπορεί να έχει από τις οργανώσεις, για να τους καταγράψει ως «δικούς» του, έφτιαξε μια πλατφόρμα στο διαδίκτυο με τίτλο ο «δικός μας ΣΥΡΙΖΑ». Κοινώς, κόμμα μες στο κόμμα και στην πορεία νέο κόμμα.
Καρτερός VS Βαξεβάνης
Μέσα στον γενικότερο χαμό που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αναρίθμητα «ξεκατινιάσματα» μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών του κόμματος, εκείνο που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον είναι η δημόσια αντιπαράθεση ανάμεσα στον αρθρογράφο της «Αυγής», Θ. Καρτερό, και τον εκδότη της εφημερίδας «Documento», Κ. Βαξεβάνη, για τον Αλ. Τσίπρα και τον στενό του συνεργάτη Μ. Καλογήρου.Ο Θ. Καρτερός, ως άλλος Ιούδας Ισκαριώτης, «κάρφωσε» την εφημερίδα «Documento» μέσα από την «Αυγή», γράφοντας με πίκρα και οργή ότι το έντυπο του Κώστα Βαξεβάνη συμμετέχει στο πογκρόμ που έχει εξαπολυθεί εναντίον του Αλ. Τσίπρα, κακοποιώντας ηθικά και πολιτικά ακόμη και στενούς συνεργάτες του, όπως ο Μ. Καλογήρου, τον οποίο η εφημερίδα ενέπλεξε με δημοσίευμά της για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τους Ποινικούς Κώδικες ως υπουργός Δικαιοσύνης.
Στον Θ. Καρτερό, που υπαινίχθηκε δολοφονία χαρακτήρα, ο Κ. Βαξεβάνης απάντησε πως «εδώ κάνουμε δημοσιογραφία», υπενθυμίζοντάς του τις συμβουλές που του έδινε: «“Κωστάκη, κάθε δημοσιογράφος είναι ατίθασος κομμουνιστής, χωρίς να το ξέρει, γιατί τα βάζει με την εξουσία”. Παραμένω λοιπόν κομμουνιστής. Και πρωτίστως με την έννοια του σεβασμού στους δασκάλους».
Βιδωμένος στην καρέκλα
Επειδή τις τελευταίες ώρες λέγονται και γράφονται διάφορα εναντίον του βουλευτή Αρκαδίας Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου αναφορικά με τον εάν μπορεί ο Ν. Ανδρουλάκης να τον εκπαραθυρώσει από τη θέση του αντιπροέδρου της Βουλής, θεσμικό ρόλο που -μετά από δική του εισήγηση- εξασφάλισε πριν από έναν χρόνο, η απάντηση είναι ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί. Μπορεί ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος να χρωστάει τα προνόμια που απολαμβάνει ως αντιπρόεδρος της Βουλής στον Ν. Ανδρουλάκη, αλλά ο τελευταίος δεν μπορεί να του τα στερήσει όσο και αν ο πρώτος θεωρεί ανίκανο και άχρηστο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Για να πάψει να είναι αντιπρόεδρος της Βουλής ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, θα πρέπει να γίνει πρόταση μομφής εναντίον του, την οποία θα υπογράφουν 50 βουλευτές, ή διαφορετικά να συμβούν τα εξής: Είτε ο ίδιος για λόγους ευθιξίας να παραιτηθεί είτε ο Ν. Ανδρουλάκης να τον διαγράψει.Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή