Οι 4 "σημιτοφύλακες" της Θεσσαλονίκης, οι υπερωρίες στη Βουλή του Καλαφάτη και το ταξίδι της Νεφέλης στις ΗΠΑ
ΒΟΥΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟ
Η παραπολιτική στήλη του parapolitika.gr με παρασκήνιο από τη Θεσσαλονίκη
Οι 4 «σημιτοφύλακες» της Θεσσαλονίκης
Δεν είχε πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη αποθανών χτες Κώστας Σημίτης. Το τοπικό ΠΑΣΟΚ ήταν η πολιτική έδρα του Άκη Τσοχατζόπουλου και των «προεδρικών» και έτσι το εκσυγχρονιστικό μπλοκ ήταν εμφανώς αδύναμο στη Θεσσαλονίκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια της οκταετίας Σημίτη ο τότε πρωθυπουργός δεν είχε επισκεφτεί ποτέ τα κομματικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ που ήταν κάτω από την πλήρη επιρροή του Άκη.Έτσι οι θεωρούμενοι κοντά του ήταν μια τετράδα στελεχών που αποτελούσαν τους σωματοφύλακες (για άλλους «σημιτοφύλακες») του εκσυγχρονισμού στη Θεσσαλονίκη: ο Δημήτρης Κατσαντώνης, σήμερα πολιτικός αναλυτής και τότε γενικός διευθυντής στην ΕΡΤ-3, ο εκπαιδευτικός και μετέπειτα βουλευτής Νίκος Γκεσούλης, ο Λάζαρος Αγγέλου που ήταν «σημιτοφύλακας» εντός του τοπικού κόμματος και στην αρχή ο δικηγόρος και μετέπειτα βουλευτής Χάρης Καστανίδης. Κοντά σε αυτούς θα πρέπει να βάλουμε και τον Μακεδόνα Γιώργο Πασχαλίδη, που διετέλεσε ένας εκ των βασικών πυλώνων του εκσυγχρονισμού στη Βόρεια Ελλάδα, αν και δεν μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει Θεσσαλονικιό.
Μια ιστορία στη ΔΕΘ του 1999
Τώρα σε επίπεδο κυβερνητικό το παιχνίδι στα μεγάλα έργα της Θεσσαλονίκης επί Σημίτη έκαναν εκείνα τα χρόνια η Βάσω Παπανδρέου και ο Κώστας Λαλιώτης. Και με δεδομένο ότι τα χρονοδιαγράμματα τότε δεν έβγαιναν έτσι όπως τα έχει υπολογίσει ο πρωθυπουργός, είτε αυτό αφορούσε την Εγνατία οδό (κυρίως) είτε το μετρό της Θεσσαλονίκης, οι εντάσεις που είχε με την πόλη ήταν πολλές.Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες συνέβη τον Σεπτέμβριο του 1999 όταν ο Σημίτης ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη για την έκθεση. Τότε λίγο πριν από την ομιλία του πραγματοποιούνταν η περιβόητη σύσκεψη με τους φορείς της πόλης, στην οποία συζητούνταν τα τοπικά ζητήματα. Και επειδή η πρόοδος στα έργα ήταν τότε μηδαμινή, σε εκείνη την περιβόητη συνάντηση έγινε το εξής απίθανο: οι φορείς της πόλης παρέδωσαν στον πρωθυπουργό το ίδιο υπόμνημα με τις θέσεις και τα αιτήματά τους που τού είχαν παραδώσει και την προηγούμενη χρονιά! Ως δείγμα ότι τίποτα δεν είχε υποχωρήσει.