∆ιαγωνισµός τραµπισµού στα δεξιά της Ν∆

Αν ζούσαν σήµερα οι αείµνηστοι Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος, σίγουρα θα προχωρούσαν σε αναπροσαρµογή της διάσηµης κωµωδίας τους «Ο 6ος Στόλος» ή αλλιώς «Καλώς ήρθε το δολάριο». Φυσικά, µε πηγή έµπνευσης τις ανταγωνιστικές εκδηλώσεις λατρείας και θαυµασµού προς τον Ντ. Τραµπ και τον Έ. Μασκ, στις οποίες έχουν επιδοθεί τον τελευταίο καιρό οι Πάνος Καµµένος, Αφροδίτη Λατινοπούλου και Κυριάκος Βελόπουλος. Τέτοιο σαµατά για το ποιος εκ των προαναφερθέντων ισχυρών Αµερικανών… θα τιµήσει το µαγαζί τους δεν έκαναν στην οµώνυµη ταινία ούτε οι καταστηµατάρχες της Τρούµπας, που τσακώνονταν στους δρόµους, για να «αρπάξουν τα ναυτάκια τα ζουµπουρλούδικα». Η πλάκα είναι πως όλοι αυτοί υποδύονται τους αυτόκλητους θεµατοφύλακες της εθνικής µας ανεξαρτησίας, κατηγορώντας για ενδοτισµό και υποτέλεια όλους τους άλλους, ενώ µε τη δηµόσια συµπεριφορά τους σπάνε κάθε ρεκόρ ταπεινωτικής κολακείας. Τέτοιο γλείψιµο σε ισχυρούς ξένους δεν έκανε ούτε ο Χατζηαβάτης στον Καραγκιόζη απέναντι στον πολυχρονεµένο αγά. Επίσης, ακόµη δεν έχω καταλάβει γιατί δεν ήταν µε την ίδια ζέση θαυµαστές του Ντ. Τραµπ κατά την πρώτη θητεία του στην προεδρία των ΗΠΑ, τότε που η χώρα βίωνε την απόλυτη εξαθλίωση µε τα µνηµόνια. Τότε που ο Λευκός Οίκος καλούσε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να τηρήσει πιστά τη γερµανική γραµµή και τις απαιτήσεις του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου. Μήπως επειδή εκείνη την περίοδο είχαν θεοποιήσει τη Ρωσία και τον Βλ. Πούτιν, ισχυριζόµενοι ότι η Ελλάδα θα σωθεί µε ρούβλια; Κάτι που -φυσικά- δεν συνέβη ποτέ.



Μία είναι η λύση: ο μπαμπάς της Ζωής

Στην ονοματολογία των ημερών για το πρόσωπο που μπορεί να τιμήσει τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας προστίθεται και η περίπτωση του πρώην προέδρου του ΣΥΝ, Ν. Κωνσταντόπουλου, στον οποίο αναφέρθηκε με συνέντευξή της στο Action24 η θυγατέρα του και πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Είμαι σε δύσκολη θέση, γιατί είναι πατέρας μου ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, θεωρώ όμως ότι είναι μια προσωπικότητα της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας που εξασφαλίζει αυτά τα οποία όλοι θα θέλαμε και που οι πολίτες ζητούν. Είναι ένας αυτόνομος πολιτικός άνδρας και φυσικά η δική του πορεία δεν καθορίζεται από το τι θεωρώ εγώ. Είναι ένα πρόσωπο που έχει δώσει δείγμα γραφής διαχρονικά», ανέφερε.

Συλλυπητήρια επιστολή για τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη έστειλε ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, στον Νίκο Ανδρουλάκη.



Το φιάσκο με τον Οτσαλάν

Το γεγονός ότι η Α. Λατινοπούλου κατηγόρησε τον Κ. Σημίτη και για την «προδοσία» του Οτσαλάν στους Τούρκους δείχνει ότι δεν έχει και βαθιά επίγνωση της ιστορίας και το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου, για να φτάσουμε στη σύλληψή του. Η Ελλάδα ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε αυτό το διεθνές κατασκοπευτικό θρίλερ, που ακόμη και σήμερα δεν έχει φωτιστεί δεόντως σε σχέση με τον ρόλο που διαδραμάτισαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Τον Α. Οτσαλάν τον είχαν ήδη καταστήσει «αποδιοπομπαίο τράγο» δυο άλλες χώρες πριν υποχρεωθεί να αναλάβει η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη το σχέδιο διάσωσής του στην Κένυα. Στο κυνηγητό που είχε εξαπολύσει τότε εναντίον του η Τουρκία, ο ηγέτης των Κούρδων δεν βρήκε φιλοξενία στην Ιταλία του Μ. Νταλέμα, ο οποίος τον ξεφορτώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, και αμέσως μετά έφαγε πόρτα από τη Ρωσία. Σε αυτή την ιστορία θα πρέπει να μάθουμε εάν υπήρξαν και κάποιοι χρήσιμοι ηλίθιοι που ενημέρωναν συνωμοτικά τους αρχικούς διώκτες του Α. Οτσαλάν και αυτοί με τη σειρά τους τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, ώστε η Ελλάδα να χρεωθεί το τελικό φιάσκο.



Πρόεδρος (μόνο δικός τους)

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Καραμέρος, προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ότι η διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν συνιστά πεδίο αντιπολιτευτικής δράσης απέναντι στην κυβέρνηση. Το να βγαίνει δημοσίως και να δηλώνει απροκάλυπτα ότι ενόψει της προεδρικής εκλογής πρέπει να διαμορφωθεί ένα μέτωπο μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων με την προώθηση κοινής υποψηφιότητας, δείχνει, αν μη τι άλλο, πως δεν τον ενδιαφέρει εάν το πρόσωπο που θα επιλεγεί για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα του έθνους θα συμβολίζει την ενότητα του έθνους, αλλά εάν θα επιστεγάσει μια αντιπολιτευτική συμμαχία μεταξύ συγκεκριμένων κομματικών δυνάμεων. Λες και ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αναλάβει και χρέη «άτυπου» ηγέτη των προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή