Αντιπολίτευση της εξυπνάδας και της εσωστρέφειας

Αν όχι την εµπιστοσύνη, τουλάχιστον την προσοχή του εκλογικού σώµατος την κερδίζεις, όταν µε τις παρεµβάσεις σου παράγεις αποτελέσµατα κοινωνικού ενδιαφέροντος, τα οποία -εφόσον εκδηλώνονται µε πειστικό και αξιόπιστο τρόποαναπόφευκτα απασχολούν και την πολιτική επικαιρότητα. Η Νέα ∆ηµοκρατία ως κυβέρνηση αντικειµενικά έχει ένα επικοινωνιακό πλεονέκτηµα στο πεδίο αυτό. Όµως, αυτό δεν συνιστά δικαιολογία για τα υπόλοιπα κόµµατα της αντιπολίτευσης, τα οποία δείχνουν ότι συνεχώς ασχολούνται µε τον εαυτό τους, δηλαδή πώς θα λύσουν τις εσωκοµµατικές τους διαφορές ή πώς θα πετάξουν µέσα στην τούρλα της εσωστρέφειάς τους καµιά βαριά εξυπνάδα εναντίον του Κ. Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι µε τον τρόπο αυτό εκπληρώνουν το αντιπολιτευτικό τους καθήκον. Ο Κ. Μητσοτάκης, που βγαίνει και ζητά από τον ελληνικό λαό να του δώσει εντολή διακυβέρνησης για τρίτη συνεχόµενη φορά, το κάνει επειδή κουτσά στραβά, αλλά πάντα µε σοβαρότητα και αξιοπιστία, νοιάζεται για την πορεία της Ελλάδος και προσπαθεί να κρατήσει την κοινωνία όρθια. Την ίδια στιγµή, η επικαιρότητα που παράγει το ΠΑΣΟΚ είναι τι θα κάνει ο Ν. Ανδρουλάκης µε την Κ. Μπατζελή και τον Χ. Πάχτα, τι προµηνύουν οι παρεµβάσεις του Οδ. Κωνσταντινόπουλου και εάν ο Π. Γερουλάνος στήνει διµέτωπο αγώνα εναντίον του Χ. ∆ούκα και του προέδρου. Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πάνε πίσω. Ο Σ. Φάµελλος πασχίζει µε νύχια και µε δόντια να αποδείξει ότι δεν είναι «συµβασιούχος πρόεδρος ορισµένου χρόνου», καθώς όλη η ειδησεογραφία περιστρέφεται στο εάν θα τον αµφισβητήσει στο συνέδριο ο Π. Πολάκης ή εάν θα προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόµµατος ο Αλ. Τσίπρας.



Η Ομάδα Αλήθειας και η «ηλίθια στρατηγική»

Eν τω μεταξύ, βλέπω βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζονται στα κανάλια και, αντί να μιλούν για τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, να ασχολούνται με την Ομάδα Αλήθειας, προβαίνοντας σε αστείους συσχετισμούς με τις επαγγελματικές δραστηριότητες των ανθρώπων που τρέχουν στο διαδίκτυο τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα. Τελικά όσο η έγνοια τους είναι ποιοι έχουν την Ομάδα Αλήθειας τόσο ο κόσμος εισπράττει τι εστί «η αντιπολίτευση της ηλίθιας στρατηγικής». Το ΠΑΣΟΚ -εν τω μεταξύ- λειτουργεί ως κόμμα με τρεις διαφορετικούς ΑΦΜ για να παίρνει την κρατική επιχορήγηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει δικά του ΜΜΕ χρεοκοπημένα, ακόμη δεν έχει δώσει πειστικές εξηγήσεις αν είχε μαύρα ταμεία.

Κάποια στελέχη και βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης άνετα θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα ως πανελίστες σε κουτσομπολίστικες εκπομπές, σχολιάζοντας την προσωπική ζωή του Κ. Μητσοτάκη και τις δημόσιες εμφανίσεις της συζύγου του, Μαρέβας Γκραμπόφσκι.


O «Μήτσoς», το ΕΣΥ και η Γερμανία

Υπάρχει ένας «Μήτσος» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κάνει θραύση. Παλιά ήταν και συνεργάτης τής, «πρόεδρε, έλα με φόρα», Πόπης Τσαπανίδου. Έχει γίνει φίρμα και ενδεχομένως να βγάζει και λεφτά από την επικοινωνιακή συνταγή που έχει υιοθετήσει, καθώς βρίσκεται κάπου στην Ολλανδία και συνεχώς αναδεικνύει πόσο μαύρη και άραχνη είναι η ζωή στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα έχει αποφύγει να κάνει κάποιες συγκρίσεις για παροχές υγείας που προσφέρει η Ολλανδία σε σχέση με την Ελλάδα. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τι ισχύει εκεί ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γερμανία. Ποια είναι η προσβασιμότητα στο σύστημα υγείας, εάν γίνονται προληπτικές εξετάσεις και πόσο κοστίζουν, πώς αξιολογούνται τα έκτακτα περιστατικά στις εφημερίες και πολλά ακόμη. Γιατί εύκολο είναι να σιχτιρίζουμε το ΕΣΥ της Ελλάδος, αλλά να δούμε και τι γίνεται στο εξωτερικό. Πριν από λίγους μήνες, Έλληνας πολιτικός από τον χώρο της Αριστεράς βρέθηκε στη Γερμανία οικογενειακώς και κινδύνευσε το παιδί του. Εκεί κατάλαβε πως τα ελληνικά νοσοκομεία είναι όαση μπροστά στην κόλαση που αντιμετώπισε.



Έχει δίκιο η Ακρίτα

Στην Έλενα Ακρίτα έχω ασκήσει πολλές φορές κριτική, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι συμφωνώ μαζί της με τον τρόπο που σχολίασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το περιστατικό στον Πόρο με τους νεαρούς που έριχναν κροτίδες στα πόδια μιας ηλικιωμένης γυναίκας για να κάνουν χάζι. Η Έλενα Ακρίτα, με βίντεο που ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας κάλεσε να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε όχι σε τι κόσμο φέρνουμε τα παιδιά μας, αλλά εάν εμείς φτιάξαμε έναν κόσμο εντελώς αναίσθητο και κυνικό. Δίχως ηθικούς φραγμούς και συναισθηματικούς κανόνες, χωρίς καμία γνώση της διάκρισης ανάμεσα στο καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, το έντιμο και το χυδαίο, την αγένεια και την ευσέβεια, το ανθρώπι νο και το απάνθρωπο.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή