Ηταν Ιούνιος του 1989 όταν το λαοκρατικό καθεστώς της Βορείου Κορέας, υπό τη σιδηρά διοίκηση του ανώτατου ηγέτη της χώρας, Κιµ Ιλ Σουνγκ, παππού του Κιµ Γιονγκ Ουν, άνοιγε τα σύνορα για να υποδεχτεί -για τελευταία φορά ίσως - στην Πιονγιάνγκ χιλιάδες ξενόφερτους επισκέπτες.

Νέους και νέες από αριστερές οργανώσεις, στο πλαίσιο του 13ου Παγκόσµιου Φεστιβάλ Νεολαιών, που σε επίπεδο προετοιµασίας και προληπτικού ελέγχου περνούσε από τη Μόσχα επίσης για τελευταία φορά. Αυτό γιατί τα γεγονότα που ακολούθησαν το ίδιο έτος σήµαναν τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισµού» στην Ευρώπη, ενώ η διεξαγωγή του συγκεκριµένου φεστιβάλ διεξήχθη µε νωπή την εξέγερση των φοιτητών στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου και στο εσωτερικό της Ελλάδας βρισκόταν στα σκαριά ο σχηµατισµός κυβέρνησης ανάµεσα στη Ν.∆. και τον Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου (ΚΚΕ και ΕΑΡ).

Είκοσι οκτώ χρόνια µετά, και ενώ η Β. Κορέα βρίσκεται εκ νέου στο επίκεντρο του παγκόσµιου ενδιαφέροντος εξαιτίας της επικίνδυνης τροπής που έχει λάβει η σφοδρή αντιπαράθεση ανάµεσα στον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραµπ, και το καθεστώς της Πιονγιάνγκ και τον εγγονό της δυναστείας των Κιµ, τα «Π», σε ένα «οδοιπορικό µνήµης», µε φωτογραφικά ντοκουµέντα και µαρτυρίες παρουσιάζουν τους τελευταίους Ελληνες που πάτησαν το πόδι τους εκεί τον Ιούνιο του 1989, καθώς µε το πέρασµα του χρόνου η χώρα αποµονώθηκε πλήρως από τη διεθνή κοινότητα.

Δείτε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ που κυκλοφορούν το αναλυτικό ρεπορτάζ με τα φωτογραφικά ντοκουμέντα.