Φίλοι, συγγενείς, στελέχη, άρχισαν να καταφτάνουν από νωρίς το απόγευμα στο γραφείο του ευρωβουλευτή προκειμένου να δουν όλοι μαζί τα αποτελέσματα. Εκεί ήταν και ο ίδιος ο υποψήφιος για την ηγεσία του νέου φορέα της κεντροαριστεράς ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της καταμέτρησης ήταν απορροφημένος στα νούμερα που συγκεντρώνονταν, από τα αποτελέσματα που έρχονταν από τις κάλπες ανά την Ελλάδα. Πολλοί τον πλησίαζαν, τον ασπαζόντουσαν για τον αγώνα που έδωσε και μετά από λίγα δευτερόλεπτα εκείνος ξαναβυθιζόταν στο excel που είχε μπροστά του.

Λίγες ώρες αργότερα το γραφείο είχε πλημμυρίσει από κόσμο που συζητούσε για το αρνητικό πλέον αποτέλεσμα και προβληματίζονταν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε απορροφηθεί στα χαρτιά του και ετοίμαζε την δήλωση του. Στο σημείο αυτό μπαίνει στην αίθουσα μέσα ένας άνθρωπος που όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί τον ήξεραν, είτε γιατί τα προηγούμενα χρόνια είχαν περάσει μαζί του ευχάριστες στιγμές σε κόμμα και νεολαία, είτε γιατί είχαν ακούσει τις ιστορίες του. Ήταν ο Γιάννης Παπάζογλου ο οποίος ήταν το χρυσό παιδί του Νίκου Ανδρουλάκη από την εποχή της ΠΑΣΠ και του πανεπιστημίου Θράκης και ανάμφισβήτητα νούμερο δύο στην ιεραρχία της «ομάδας» αυτής.

Ο Γιάννης Παπάζογλου αποτέλεσε κατά το παρελθόν εμβληματική φυσιογνωμία για τη νεολαία ΠΑΣΟΚ και το τελευταίο διάστημα είχε αποσυρθεί από την πολιτική. Αυτό ήταν κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Νίκου Ανδρουλάκη και διέσπειραν το προηγούμενο διάστημα φήμες πως οι δυο άντρες είχαν έρθει σε ρήξη.

Η αλήθεια όμως ήταν διαφορετική. Ο Γιάννης Παπαζόγλου αποσύρθηκε από την πολιτική γιατί πήγε στο εξωτερικό. Ζει και εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός στην Ελβετία, καθώς είναι προϊόν της γενιάς που έφυγε από την χώρα μας για να αναζητήσει μία καλύτερη τύχη. Για αυτό τα έχασαν όλοι όσοι ήταν εκείνη την στιγμή στην αίθουσα, γιατί είχαν χρόνια να τον δουν, για αυτό πάγωσαν όλοι όταν τον είδαν.
Πάγωσαν όλοι εκτός από τον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη που όταν τον κοίταξε ξέχασε και τις εκλογές, ξέχασε τις κάλπες και σηκώθηκε να φιλήσει τον παλιό λοχαγό της ομάδας του που πήρε το πρώτο αεροπλάνο για να πάει να ψηφίσει «σαν απλός στρατιώτης» όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος είπε.

Ο κόσμος όταν είδε τις αγκαλιές ανάμεσα στους δύο άντρες και τα βλέμματα αγάπης ξέσπασε σε χειροκροτήματα και το βαρύ κλίμα εντός της αιθούσης άρχισε αμέσως να αλλάζει και να γίνεται αυστηρά οικογενειακό…
Εκείνη ήταν και η στιγμή που κάποιος συγγενής του κ. Ανδρουλάκη από την Κρήτη θεώρησε πως πρέπει να του δώσει κουράγιο και το έκανε με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο, αφιερώνοντας του μία μαντινάδα που έλεγε πως:

«Ο άντρας που έχει αρετές όπου κι αν ειν’ αξίζει
Σαν τον σγουρό βασιλικό αργά ταχεία μυρίζει»