H δράση των τεσσάρων ρώσων διπλωματών (οι δύο θα απελαθούν και στους άλλους δύο θα απαγορευθεί η είσοδος στη χώρα) είχε γίνει εδώ και δύο χρόνια γνωστή, και έγιναν μάλιστα και οι σχετικές συστάσεις, ενώ μόλις την περασμένη Παρασκευή το υπουργείο Εξωτερικών ενημέρωσε τη Μόσχα ζητώντας της να αποσύρει τους δύο διπλωμάτες, γιατί διαφορετικά θα αναγκαστεί να τους απελάσει. Η Μόσχα όμως δεν απάντησε ποτέ. Εκανε πως δεν κατάλαβε τίποτα. Τι είδους όμως ενέργειες έκαναν που ενόχλησαν την ελληνική πλευρά;

Επεδίωκαν, σύμφωνα με τον ΒΗΜΑτοδότη, συναντήσεις με μοναχούς και μητροπολίτες και με απόστρατους στρατιωτικούς για να προωθήσουν τις ρωσικές απόψεις και θέσεις σε ένα σωρό θέματα, ανάμεσα στα οποία και τα εθνικά, τη στιγμή μάλιστα που σε όλους ήταν γνωστή η αντίθεση της Ρωσίας για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Θεωρήθηκε μάλιστα ως προπαγανδιστική η δράση της λεγόμενης Αυτοκρατορικής Ορθόδοξης Παλαιστινιακής Ενωσης, η οποία, να σημειώσω, τα τελευταία χρόνια δρα έντονα στη χώρα μας. Η έδρα της είναι βεβαίως στα Ιεροσόλυμα, αλλά από πολλούς θεωρείται το μακρύ χέρι του Κρεμλίνου στην περιοχή και του Πατριαρχείου της Μόσχας.

Ανήκομεν εις την Δύσιν

Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση και θα σημειώσω τη συνολικότερη στροφή της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Πλέον, είναι φανερή μια πλήρης συστράτευση με τις θέσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην ευρύτερη περιοχή, όπως φαίνεται και από τη στενή ελληνική συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Και όμως, οι συγκεντρώσεις για το ονοματολογικό με την πΓΔΜ, τα συλλαλητήρια, οι ενοικιάσεις πούλμαν που μετέφεραν οπαδούς (άραγε ποιος τα χρηματοδοτούσε;), η δραστηριότητα ακροδεξιών και εθνικιστικών οργανώσεων, το «ξεσήκωμα» (η ελληνική πλευρά το ονομάζει «χρηματοδότηση») μοναχών του Αγίου Ορους έγιναν εδώ και καιρό αντιληπτά από το Μέγαρο Μαξίμου. Δεν χρειάστηκε και πολύ η ΕΥΠ και άλλες υπηρεσίες να βρουν τους ρώσους διπλωμάτες που βρίσκονταν πίσω απ' όλα αυτά.

 Είναι επίσης σαφές, όπως μαθαίνω, ότι η Ρωσία εναντιώνεται στην επέκταση της αμερικανικής επιρροής και αυτό φάνηκε και στη στάση της απέναντι στο ενδεχόμενο λύσης του ονοματολογικού, όπου, παρότι δεν τοποθετήθηκε αρνητικά πάνω στο ζήτημα του ονόματος αυτό καθαυτό (η Ρωσία, ούτως ή άλλως, είχε αναγνωρίσει την πΓΔΜ ως «Μακεδονία), εν τούτοις επεσήμανε την αντίθεσή της στην παραπέρα ενσωμάτωση χωρών στο ΝΑΤΟ, καθώς πλέον το αντιμετωπίζει καθαρά ως επιθετικό οργανισμό. Από την άλλη, για τη ρωσική διπλωματία το πραγματικό επίδικο δεν είναι η πΓΔΜ, αλλά η Σερβία και η ανάγκη να μην περάσει στην αμερικανική επιρροή.

Πάντως εκείνο που έμαθα είναι ότι η διπλωματική αυτή κρίση δεν πρόκειται να επηρεάσει το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο (αρχές Οκτωβρίου). Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι απελάσεις των ρώσων διπλωματών έγιναν γνωστές την ώρα που ο κ. Τσίπρας βρισκόταν στον ίδιο χώρο στις Βρυξέλλες με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.