Οι εκλογές πλησιάζουν και το μικρό κόμμα που θα κάνει τη… διαφορά και θα μπει στη Βουλή δεν φαίνεται ότι υπάρχει. Η ΔΗΜΑΡ, οι ΑΝΕΛ, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων, είτε έχουν αποκλειστεί από τους δημοσκόπους λόγω αδιερεύνητων χαμηλών ποσοστών είτε κινούνται λίγο πάνω από το 1%.

Αυτή την περίοδο γίνεται μια συζήτηση στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά με σκοπό τη συσπείρωση παλαιών και νέων σχηματισμών υπό έναν επικεφαλής. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον … πολυσυλλεκτικό Αλέκο Αλαβάνο ο οποίος ιστορικώς έχει αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για καριέρες και προσωπικές προβολές. Δεν έχει τόση σημασία να καταγραφεί ποιος συζητά με ποιον, όσο τι θα γίνει αν ο Αλαβάνος ανοίξει την «ομπρέλα» και πετύχει να τους βάλει όλους μέσα.

Σύμφωνα με τις μετρήσεις ένας τέτοιος συνασπισμός κομμάτων θα εξασφάλιζε «τουλάχιστον το 3%» για την είσοδο του στη Βουλή. Όπερ σημαίνει ότι η επόμενη κυβέρνηση την επόμενη κιόλας της ορκωμοσίας της θα έλθει αντιμέτωπη με τα απόλυτα ασυμβίβαστα άκρα και μάλιστα εντός του Κοινοβουλίου