Του Μανώλη Γραφάκου (*)

Προ ημερών, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, στην Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα, ενώπιον των κεντρικών τραπεζιτών των κρατών μελών, έκανε μία πολύ
σημαντική ομιλία για την επέτειο των 20 χρόνων από την εισαγωγή του Ευρώ – ως προς τον
καθορισμό των ισοτιμιών, καθώς η «φυσική» εισαγωγή του νομίσματος έγινε το 2002. Η
ομιλία είχε τον τίτλο: «Χτίζοντας το Ευρώ: σημεία στον χρόνο και ιστορικά μαθήματα» 1 .
Ανάμεσα στα έξι «μαθήματα» που αναφέρθηκαν, σε δύο πρωταγωνιστεί η Ελλάδα.
Η πρώτη αναφορά έχει να κάνει με τα παραποιημένα στοιχεία περί του ελλείμματος και του
χρέους, που έδινε η Ελλάδα στην Eurostat. Είναι αυτή η αναφορά που «έπαιξε» πολύ στα
εγχώρια ΜΜΕ. Ο Γιουνκέρ όμως κάνει την αυτοκριτική του ως Ευρωπαίος τεχνοκράτης,
διότι παραδέχεται ότι είναι τα ίδια τα κράτη μέλη που είχαν επιτρέψει τέτοιες
συμπεριφορές, μη θέτοντας αυστηρούς και κοινούς κανόνες για τις στατιστικές αρχές των
κρατών μελών. Όμως, η ΕΕ έχει συμφέρον τα μέλη της να παίζουν με τους ίδιους κανόνες,
για να μην βρίσκονται προ τέτοιων δυσάρεστων εκπλήξεων. Οι κανόνες αυτοί, αναφέρει σε
άλλο σημείο της ομιλίας του, σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας, μπορούν να είναι
ελαστικοί, και να αφήνουν περιθώριο για πολιτική ευελιξία – όχι όμως για παραποίηση στα
στοιχεία.

Η δεύτερη αναφορά στην Ελλάδα γίνεται για την περίοδο της «περήφανης
διαπραγμάτευσης» το 2015. «Έπρεπε να βρούμε», λέει ο κ. Γιουνκέρ, «την χρυσή τομή
μεταξύ της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και της ευθύνης της Ελλάδας», ούτως ώστε η
προσπάθεια των Ελλήνων να έχει λογική για όλους. Το μεγάλο βάρος έπεσε στους ώμους
των Ελλήνων πολιτών. Για άλλη μια φορά, «είδαμε την μεγάλη εικόνα» και κάναμε «ό,τι
χρειαστεί», κατά την έκφραση του Μάριο Ντράγκι (Διοικητού της ΕΚΤ) για να σώσουμε το
ευρώ και την Ελλάδα μέσα σε αυτό.

Πολλοί, είπε ο Γιούνκερ, έχουν υποτιμήσει το «πολιτικό κεφάλαιο» που έχει επενδυθεί στο
ευρώ. Είναι ακριβώς αυτό που επιτρέπει να ξεπερνούνται οι δυσκολίες και να προχωρούμε
ενωμένοι μπροστά. Το ευρώ, περισσότερο από ένα οικονομικό πείραμα, είναι μία πολιτική
ιστορία.

Έχουν αυτά σημασία παραμονές των εθνικών εκλογών;

Έχουν κατά τη γνώμη μου. Για να αναδείξουμε μία διαφορετική πλευρά των πραγμάτων.
Στην Ελλάδα, η σημερινή κυβέρνηση έχει καλλιεργήσει την λογική του «εμείς» και «αυτοί»,
και αυτοί είναι ακριβώς οι κακοί Ευρωπαίοι που έχουν στριμώξει την Ελλάδα σε στενό
κορσέ. Ακόμη και το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, «τώρα αποφασίζουμε για τη ζωή
μας», είναι διχαστικό, εκφράζοντας την πάγια αντίληψη της σημερινής κυβέρνησης περί
δύο στρατοπέδων, τόσο ανάμεσα στους Έλληνες, όσο και μεταξύ των Ελλήνων και των εταίρων. Όμως, τα κόμματα εξουσίας έχουν και ένα παιδευτικό ρόλο, εν προκειμένω να
συμβάλλουν στην καλλιέργεια συναινετικού κλίματος, ως την καλύτερη επιλογή για να
πάμε μπροστά!

Η Ευρωπαϊκή προσέγγιση της Νέας Δημοκρατίας είναι ακριβώς αυτή. Όταν μας ρωτούν,
«μα πως θα εφαρμόσετε το πρόγραμμά σας, όταν έχουμε αποδεχτεί πρωτογενή
πλεονάσματα 3,5% και εσείς τα θέλετε χαμηλότερα», ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απαντά
λέγοντας ότι δεν μας ενδιαφέρει, μόνοι μας θα αποφασίσουμε! Αντιθέτως, λέει ότι, αφού
πρώτα δημιουργήσουμε τις συνθήκες επαναφοράς της πραγματικής εμπιστοσύνης με τους
εταίρους, δια της τήρησης των συμφωνηθέντων, τότε θα πάμε να συζητήσουμε μαζί τους
την αλλαγή των δημοσιονομικών παραμέτρων. Για την Συμφωνία των Πρεσπών, με την
οποία η ΝΔ διαφώνησε από την πρώτη στιγμή, δεν διακηρύσσουμε ότι θα την ακυρώσουμε
με ένα νόμο και ένα άρθρο! Θα σεβαστούμε τις δεσμεύσεις της χώρας, διατηρώντας έτσι
της διεθνή αξιοπιστία μας, αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε εντός του νέου πλαισίου για
την διασφάλιση των συμφερόντων της πατρίδας μας. Η στάση αυτή ξενίζει τους
συνηθισμένους σε συγκρουσιακή λογική συμπολίτες μας, αλλά είναι η μόνη υπεύθυνη
στάση μίας Ευρωπαϊκής χώρας.

Είναι καλό μερικές φορές να διαβάζουμε τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων που
γίνονται σε ουδέτερο πλαίσιο και δεν σχετίζονται άμεσα με την Ελλάδα. Αντί να
ομφαλοσκοπούμε, βλέπουμε έτσι την μεγάλη εικόνα, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το κοινό
μας συμφέρον. Η Ελλάδα, για να είναι πραγματικά στην καρδιά της Ευρώπης, οφείλει να
αποδεχτεί τους άγραφους κανόνες σεβασμού μεταξύ των εταίρων και των κοινών
δεσμεύσεων. Καμία κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να επικαλείται την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη
όταν την βολεύει, αλλά να αγνοεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την συμμετοχή της
στην ΕΕ, που της εξασφαλίζει την αλληλεγγύη.

Πριν σαράντα χρόνια, στις 28 Ιουνίου 1979, η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου
Καραμανλή ψήφισε στην Ελληνική Βουλή την Συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στην
ΕΟΚ. Διαχρονικά, μόνο η ΝΔ στηρίζει αταλάντευτα την Ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Το
ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και ως Κυβέρνηση από την 8 η Ιουλίου και μετά.

(*) Οικονομολόγος, υποψήφιος διδάκτορας, πρώην Δήμαρχος Μελισσίων, αναπληρωτής
εκπρόσωπος τύπου Νέας Δημοκρατίας.