Με την παραπομπή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στην Προανακριτική Επιτροπή ανοίγει η αυλαία για την διερεύνηση της «σκευωρίας Novartis» για την οποία κατηγορείται ο πρώην αναπληρωτής υπουργός, προκειμένου να αποκαλυφθεί κάθε σκοτεινή πτυχή της πιθανής σκευωρίας που στήθηκε.

Η πρώην  κυβέρνηση με την «φούσκα» της Novartis αυτοπυροβολήθηκε και την ύστατη στιγμή, ανακάλυψε στον καθρέφτη τον «δειλό ρεβανσισμό» για τον οποίο κατηγόρησε την σημερινή κυβέρνηση.  Επένδυσε στην υπόθεση, που είδε ως ευκαιρία που θα εξυπηρετούσε τα τότε σχέδιά της, τα οποία είχε αποκαλύψει ο  τότε υπουργός της κυβέρνησης κ. Πολάκης λέγοντας  ότι για να επανεκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει κάποιοι να μπούνε φυλακή. Ωστόσο ωστόσο όχι μόνο κατέρρευσε η όποια προσπάθεια να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες, γρήγορα άρχισαν να φουντώνουν οι φωνές μέσα από την ίδια τη Δικαιοσύνη για προσπάθεια κυβερνητικής χειραγώγησης των δικαστικών λειτουργών, προκειμένου η υπόθεση να αποτελέσει το «πυρηνικό όπλο» του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του  ατζέντα.

Η επιχείρηση Novartis που  αποδείχθηκε μία φούσκα που έσκασε και τώρα γυρνάει μπούμερανγκ στο ΣΥΡΙΖΑ και συμπαρασύρει όσους πρωταγωνίστησαν ή εμφανίζονται  να έχουν εμπλοκή στους χειρισμούς.

Ο πρώην πρωθυπουργός ωστόσο είδε μόνο ότι ο Παπαγγελόπουλος είναι το εξιλαστήριο θύμα κι ότι ο Μητσοτάκης έλειπε από την αίθουσα της Ολομέλειας. Κατά τα άλλα όλα νόμιμα και ηθικά, καμιά ένδειξη σκευωρίας ή χειραγώγησης της Δικαιοσύνης για τον πρώην πρωθυπουργό.

Οι αποκαλύψεις και οι καταγγελίες  δικαστικών λειτουργών, ακόμα και  κουκουλοφόρων μαρτύρων για πιέσεις να στοχοποιηθούν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ήταν… νόμιμες και καθ’ όλου ρεβανσιστικές διαδικασίες. Αντίθετα, για τον Αλέξη Τσίπρα «πολιτικός ρεβανσισμός» ήταν η διερεύνηση της υπόθεσης για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και για προσπάθεια να στηθεί μια σκευωρία εναντίον πολιτικών προσώπων.

Παρ’ ότι γνώριζε ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται στο Κάιρο και πως στη χθεσινή διαδικασία θεσμικώς δεν υποχρεούτο να παραβρίσκεται με χαρακτηριστική αμηχανία, ο Αλέξης Τσίπρας ανέδειξε την  απουσία του Μητσοτάκη από τη Βουλή, χαρακτηρίζοντάς την «μέγιστη πολιτική δειλία», ενώ «πολιτική τόλμη» κατά την απόψή του ήταν η προσπάθεια του κ. Παπαγγελόπουλου να αναδείξει ένα οικονομικό-φαρμακευτικό σκάνδαλο σε πολιτικό.

Επι δύο χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας πάλεψε να διατηρηθεί στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής ένα σκάνδαλο, το μεγαλύτερο στην ιστορία της χώρας, όπως «φώναζε» ο Παπαγγελόπουλος κάτω από τις νερατζιές.

Δεν είδε και δεν αντιλήφθηκε ο κ. Τσίπρας ότι κ. Παπαγγελόπουλος κατηγορείται ότι  λειτούργησε εκείνη την εποχή ως ενορχηστρωτής της στοχοποίησης συγκριμένων πολιτών του αντιπάλων και συναδέλφων του. Ο ίδιος φυσικά μιλά  για εγκληματική οργάνωση που θέλει να τον εξοντώσει και υποστηρίζει ότι  είναι θύμα πολιτικής δίωξης.

Και παρ’ ότι  κατέρρευσαν οι υποτιθέμενες  βαρύγδουπες αποκαλύψεις που αποδείχθηκαν κενές περιεχομένου, ο Αλέξης Τσιπρας θεωρεί «δειλό ρεβανσισμό» την παραπομπή Παπαγγελόπουλου. Λίγο καιρό πριν ήταν εκείνος που είχε στήσει δέκα κάλπες και είχε παραπέμψει δυο πρώην Πρωθυπουργούς, πρώην υπουργούς κά πολιτικά στελέχη, της αντιπολίτευσης.

Κι όλα αυτά για να καταλήξει να αναρωτηθεί για πολλοστή φορά, δημόσια, γιατί δεν διώχτηκε ο ίδιος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν του έκανε το «βολικό χατίρι» να τον κάνει ήρωα. Να τον παραδώσει στην κοινή γνώμη ως… θύμα στο απογοητευμένο πολιτικό του κοινό προκειμένου να τον … ηρωοποιήσει στα μάτια τους.