Αποφασισμένος να εξαντλήσει τα χρονικά περιθώρια που προβλέπονται από το Σύνταγμα όσον αφορά την επιλογή του προσώπου το οποίο θα προταθεί από το κυβερνητικό στρατόπεδο για την Προεδρία της Δημοκρατίας εμφανίζεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στο πλαίσιο αυτό, όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν τα «Π», θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του στα τέλη του ερχόμενου Φεβρουαρίου, ενώ η σχετική διαδικασία θα πραγματοποιηθεί στο Κοινοβούλιο τον προσεχή Μάρτιο, οπότε και ολοκληρώνεται θεσμικά η παρουσία του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο.

«Με τον τρόπο αυτό, αφενός, καταδεικνύει πως επιθυμεί να προσπαθήσει μέχρι τέλους για την επίτευξη όσο το δυνατόν μεγαλύτερων συγκλίσεων και, αφετέρου, υπογραμμίζει τον σεβασμό του στο αξίωμα, αλλά και στο πρόσωπο του νυν Προέδρου, στον οποίο δίνει τη δυνατότητα να παραμείνει στην Ηρώδου Αττικού μέχρι τη συνταγματική εκπνοή της θητείας του. Πρόκειται για ακόμα μία σαφή απόδειξη της πολιτικής λογικής του πρωθυπουργού, που βασίζεται στη συναίνεση και απορρίπτει κάθε είδους διχαστική και αντιθεσμική πρωτοβουλία», επισημαίνουν στενοί συνεργάτες του Κυρ. Μητσοτάκη καταγράφοντας τις σκέψεις και τις προθέσεις του.

Aυτά ακριβώς τα στοιχεία περιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια και τους λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός παραμένει σταθερά προσανατολισμένος στο εγχείρημα της εξεύρεσης ενός υποψήφιου Προέδρου εκτός του πολιτικού σκηνικού, το όνομα του οποίου θα μπορούσε, υπό την προϋπόθεση της καλής θέλησης και της κοινής στόχευσης για τον συμβολισμό της εθνικής ενότητας, να αποτελέσει βάση σύγκλισης με τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές παρατάξεις. «Η συνταγματική πρόβλεψη για τελική εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με απλή πλειοψηφία δεν αναιρεί την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας να αναζητεί πρόσωπο το οποίο θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση», είχε δηλώσει ο ίδιος πριν από μερικές ημέρες.

 «Κάηκε»

 Από την τοποθέτηση αυτή προκύπτει σαφώς ότι «κάηκαν» μια σειρά από προβεβλημένα και έμπειρα πολιτικά στελέχη που έπαιζαν εδώ και καιρό στα ρεπορτάζ της αντίστοιχης ονοματολογίας. Στην κορυφή, βεβαίως, αυτής της λίστας βρίσκεται ο νυν Πρόεδρος, Προκόπης Παυλόπουλος, η θητεία του οποίου είναι πια ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να ανανεωθεί, με τον ίδιο να σκέφτεται σοβαρά, όπως είχαν γράψει τα «Π» πριν από λίγες εβδομάδες, να προχωρήσει σε δήλωση πως δεν θα τον ενδιέφερε άλλη μία πενταετία στο κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα. Εξάλλου, ως έμπειρος πολιτικός γνωρίζει πως ο πρωθυπουργός σε καμία περίπτωση δεν θα επιθυμούσε να φανεί ανακόλουθος σε σχέση με την απόφασή του να απόσχει από την ψηφοφορία για την εκλογή του το 2015.

Την ίδια ώρα, η ταύτισή του με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τις ομολογουμένως σημαντικές πρωτοβουλίες που ανέλαβε το κρίσιμο διάστημα του Ιουλίου του 2015 για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, κάθε άλλο παρά κοινής αποδοχής πρόσωπο τον καθιστούν στις τάξεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., και ιδιαίτερα στην ομάδα των λεγόμενων «σαμαρικών».


Πάντως, η ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου έχει υποστηρικτές εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και εντός της Ν.Δ., όπως είναι ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης και η βουλευτής και πρώην υπουργός Ντόρα Μπακογιάννη. Πέραν του σημερινού Προέδρου, η συζήτηση επικεντρωνόταν και στους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, καθώς ήταν κοινό μυστικό ότι πολιτικοί τους φίλοι τούς παρότρυναν δημόσια και μη να εκδηλώσουν ενδιαφέρον, αν δέχονταν κρούση από την πλευρά Μητσοτάκη.


Μάλιστα, μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε από το Μέγαρο Μαξίμου η πολιτική «σπέκουλα» της ονοματολογίας, στην οποία επιδόθηκαν ηθελημένα και μη βουλευτές της Ν.Δ., ακόμα και κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες, φαινόμενο που έχει ατονήσει σημαντικά τις τελευταίες ημέρες, μετά τις συστάσεις του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Αμφότεροι, πάντως, ήταν κοινό μυστικό ότι δεν βρίσκονται στους σχεδιασμούς του συστήματος Μητσοτάκη, αφού, όπως σημειώνουν συνομιλητές του ηγετικού πυρήνα της κυβέρνησης, «παρά την αδιαμφισβήτητη προσφορά τους στο κόμμα και στη χώρα, ο καθένας εξ αυτών διεγείρει πολιτικά πάθη που, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν λειτουργούν στην κατεύθυνση των συναινετικών λύσεων που αναζητούνται».


Ο μεν πρώτος είναι γνωστό ότι επουδενί θα είχε τη συγκατάθεση του Κινήματος Αλλαγής, ούτε και του ΣΥΡΙΖΑ, που προεκλογικά άφησε πίσω τις όποιες θετικές αναφορές για τη διακυβέρνησή του, προχωρώντας (ιδιαίτερα μετά την ομιλία του στο Βελλίδειο) σε μπαράζ προσωπικής του απαξίωσης. Αλλωστε, ο ίδιος είχε απορρίψει την προοπτική ανόδου του στη θέση του ύπατου πολιτειακού άρχοντα το 2015, ενώ, όπως τονίζουν αρκετοί εκ των θαμώνων της Παναγή Κυριακού (παρά τις πληροφορίες που τον ήθελαν να ενδιαφέρεται αυτήν τη φορά, αν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές), παραμένει αμετακίνητος στην άποψη αυτή, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που, ως γνωστόν, διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τον Προκόπη Παυλόπουλο.


Ακόμα ένας παράγων που απομακρύνει τις όποιες σκέψεις μπορεί να είχε ο Κ. Καραμανλής για την Προεδρία είναι το γεγονός της μη αναβάθμισης των αρμοδιοτήτων του Προέδρου και της διατήρησης της πρόβλεψης για την εκλογή του από το Κοινοβούλιο και όχι απευθείας από τον λαό, προϋποθέσεις που ο ίδιος χαρακτήριζε απαραίτητες σε συνομιλητές του προκειμένου να επεξεργαστεί το συγκεκριμένο σενάριο. Για την Ιστορία, πάντως, το όνομα του κ. Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας έχει αναφέρει δημόσια ως το καταλληλότερο ο βουλευτής Καβάλας της Ν.Δ. Μακάριος Λαζαρίδης.


Οσο για τον Μεσσήνιο πρώην πρωθυπουργό, είναι σαφές πως η σκληρή αντιπαράθεσή του με τον Αλέξη Τσίπρα, και μάλιστα σε δημόσια θέα, καθιστά απαγορευτική την οποιαδήποτε ταύτισή του με συναινετικές λογικές σε αυτό το επίπεδο. Βλέπετε, πέραν του μετώπου της Novartis, όπου ο Αντώνης Σαμαράς απάντησε με το περιβόητο «μέχρι τέλους» στην εμπλοκή του στη δικαστική έρευνα, σηκώνοντας το λάβαρο της ρητορικής περί σκευωρίας με την υπογραφή Παπαγγελόπουλου, ουδείς μπορεί να λησμονήσει την πρωτοφανή απόφασή του να μην παραδώσει στον Αλέξη Τσίπρα την πρωθυπουργία μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, απουσιάζοντας από το Μέγαρο Μαξίμου τη στιγμή της εισόδου του σημερινού αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε αυτό. «Ο Σαμαράς έχει δικαιωθεί απόλυτα για τα κυβερνητικά του πεπραγμένα, καθώς και για τη λάσπη που δέχθηκε.

Ωστόσο, η συγκρουσιακή του πορεία δεν επιτρέπει τη δημιουργία πολιτικών συνθέσεων γύρω από τον ίδιο», λένε «γαλάζια» στελέχη που κινούνται πέριξ του στενού περιβάλλοντος Μητσοτάκη. Πάντως, στο εσωτερικό της «γαλάζιας» κοινοβουλευτικής ομάδας αρκετοί είναι αυτοί που έχουν προτείνει ήδη στον δημόσιο διάλογο το όνομα του κ. Σαμαρά, όπως ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκης Βορίδης, και ο βουλευτής Ανδρ. Κατσανιώτης. Από τον χώρο της Ν.Δ. ακούγεται και η περίπτωση του απερχόμενου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ε.Ε. Δημήτρη Αβραμόπουλου, αν και συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες να είναι η τελική επιλογή του πρωθυπουργού.

 

ΑΠΟ ΠΑΣΟΚ

 Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό πως ακριβώς το ίδιο πλαίσιο -αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα το αμέσως επόμενο διάστημαισχύει και για τα προερχόμενα από την Κεντροαριστερά πρόσωπα που ακούστηκαν για τη διαδοχή του Προκόπη Παυλόπουλου τους προηγούμενους μήνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος, όμως, σύμφωνα με πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, ουδέποτε μπήκε στη σχετική εξίσωση, λόγω τόσο της επίσης συγκρουσιακής προσωπικότητάς του όσο και του χάσματος που δημιουργήθηκε προεκλογικά στις σχέσεις του με τη Φώφη Γεννηματά, το οποίο τον έθεσε εκτός Βουλής.


Ταυτόχρονα, είναι μια περίπτωση που η Κουμουνδούρου θα απέρριπτε συλλήβδην. Ελάχιστες είναι και οι πιθανότητες για τις κυρίες Μαρία Δαμανάκη και Αννα Διαμαντοπούλου, αφού το εκσυγχρονιστικό τους παρελθόν συνιστά «κόκκινο πανί» για τους βουλευτές που διατηρούν ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας με τον Κώστα Καραμανλή. Επίσης, ούτε ως αστείο δεν παίζει το όνομα της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ., Φώφης Γεννηματά, που προτάθηκε δημόσια από τον βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛ. Κώστα Σκανδαλίδη, ενώ στην ίδια λογική κινείται και το σενάριο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη.

Ωστόσο, δεδομένης της ανάγκης να βρεθεί λύση συναινετικού προφίλ με κύρος, τους προηγούμενους μήνες έπεσαν στο τραπέζι ονόματα με σημαντική ακαδημαϊκή πορεία. Στην κατεύθυνση αυτή έχουν ακουστεί οι περιπτώσεις του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, που ήταν, εξάλλου, η πρόταση του Ποταμιού το 2015 (την οποία στήριξε τότε και το ΠΑΣΟΚ) για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και της πανεπιστημιακού-ιστορικού Μαρίας Ευθυμίου.

Εκτός πολιτικής το πρόσωπο που συγκεντρώνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που, σύμφωνα με πληροφορίες, χαίρει εκτιμήσεως από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού. Εσχάτως ακούγεται και το όνομα του προέδρου του Ιδρύματος «Στ. Νιάρχος», Ανδρέα Δρακόπουλου, ο οποίος μάλιστα ήταν ο πρώτος που πέρασε το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου για να συναντηθεί με τον κ. Μητσοτάκη.