Σε «αρένα» συσχετισμών και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών η Κουμουνδούρου
Γιωργος Κατσιγιαννης
Ο αδυσώπητος «εμφύλιος» που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του συνεδρίου του κόμματος την άνοιξη έχει αρχίσει να εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ενότητα και τη συνοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα αλλεπάλληλα κρούσματα εχθροπραξιών που εκδηλώνονται μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών όχι μόνο ναρκοθετούν το φιλόδοξο σχέδιο του Αλ. Τσίπρα να ηγηθεί μιας ενιαίας προοδευτικής παράταξης, με συντεταγμένη οργανωτική δομή και αδιαίρετο πολιτικό λόγο σε επίπεδο κοινωνικής έκφρασης και αντιπολιτευτικής δράσης, αλλά προμηνύουν έναν νέο διχασμό, που θα μετατρέψει το συνέδριο σε «αρένα» συσχετισμών και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας βρίσκεται «εγκλωβισμένος» στις συμπληγάδες της εσωστρέφειας, που καθιστούν επικίνδυνη τη μετάβαση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξέλιξη που έχει οραματιστεί.
Και αν τα φαινόμενα γκρίνιας στο εσωτερικό του κόμματος ή της σκληρής αποδοκιμασίας της στρατηγικής που ακολουθεί δεν αναδεικνύονται στον μέγιστο βαθμό, είναι επειδή οι δυνάμεις που αντιστέκονται στο σχέδιό του για περαιτέρω ΠΑΣΟΚοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, με όρους κυνικής «ενσωμάτωσής» του στο «συστημικό» μοντέλο του παραδοσιακού πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, δεν έχουν ισχυρή πρόσβαση στα ΜΜΕ για να προβάλλουν τις θέσεις τους.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Ωστόσο, στις εσωτερικές διαβουλεύσεις που διεξάγονται στα όργανα του κόμματος ενόψει του συνεδρίου η επικριτική φωνή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που προειδοποιεί την ηγεσία για τα λάθη που κατά τη γνώμη τους κάνει σε επίπεδο στρατηγικής, «ακούγεται» εκεί όπου υπάρχει ελεύθερο βήμα έκφρασης. Δηλαδή, σε εφημερίδες της Αριστεράς, κυρίως την «Εποχή» και λιγότερο την «Αυγή», που ακολουθεί με συνέπεια τη γραμμή του Αλ. Τσίπρα, καθώς και στην ιστοσελίδα commonality, που απηχεί τις θέσεις της ομάδας των «53+», και ενίοτε στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Τις τελευταίες ημέρες, η εσωκομματική ένταση επικεντρώνεται σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία, που συνδέονται με τις επερχόμενες εξελίξεις, όπως αυτές δρομολογούνται στο παρασκήνιο από τον Αλ. Τσίπρα:
1. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, που αθροιστικά εκπροσωπεί την ομάδα των «53+», με άτυπο επικεφαλής τον Ευ. Τσακαλώτο, την ιστορική «τρόικα» Π. Σκουρλέτη - Ν. Βούτση - Ν. Φίλη, καθώς και το αριστερό δίκτυο των Δ. Τζανακόπουλου, Δ. Βίτσα κ.ά., δίνει μάχη προκειμένου ο επόμενος γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος να μην προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως πιέζουν να συμβεί κάτι τέτοιο οι ΠΑΣΟΚογενείς δυνάμεις με την παρασκηνιακή ενθάρρυνση του Ν. Παππά.
2. Ο γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος, Π. Σκουρλέτης, αμφισβητεί ευθέως τις «καλές προθέσεις» όσων εισήλθαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εθνικές εκλογές, δηλαδή το «πράσινο κίνημα» των 120 προσχωρησεων, θεωρώντας πως λειτουργούν τυχοδιωκτικά και με όρους ωφελιμιστικών στοχεύσεων, διότι, εάν ήταν ιδεολογικά συνεπείς απέναντι στην Κουμουνδούρου, θα έπρεπε να εκτεθούν δημοσίως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου και όχι μετά. Αφού δηλαδή διαπίστωσαν πως τα ποσοστά της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπέστησαν θεαματική καθίζηση. Μάλιστα, το «σύστημα Σκουρλέτη» όλους αυτούς που… είδαν φως και μπήκαν για να παραστήσουν τους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ με νοοτροπία σωτήρα τούς αποδοκιμάζει διά του καθηγητή Κύρκου Δοξιάδη, ο οποίος έγραψε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Γιατί να εισρεύσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα τους θυμίζει το κόμμα που εγκατέλειψαν; Στην ανάμνηση ποιανού παλιού αγαπημένου ΠΑΣΟΚ; Του ανδρεο-παπανδρεϊκού της διαφθοράς και του σκανδάλου Κοσκωτά; Του σημιτικού της νεοφιλελευθεροποίησης και της πάση θυσία ένταξης στην ευρωζώνη; Του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, που μας έφερε το ΔΝΤ και τα μνημόνια; Ή μήπως του βενιζελικού, που δεν ήταν παρά το δεκανίκι της κυβέρνησης Σαμαρά; Για πόσους πια μετράει εκείνη η υπερβολικά εξιδανικευμένη στα μυαλά μερικών τετραετία 1981-1985; Είναι πολύ περισσότεροι από όσους γεμίζουν το σαλόνι ενός κεντρικού ξενοδοχείου; Το θλιβερό, λοιπόν, δεν είναι μόνον η απο-ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρείται με θολές διαδικασίες. Είναι και το ότι οδηγεί σε αποτέλεσμα μάλλον αντίθετο προς το επιδιωκόμενο».
3. Η ομάδα των «53+» εμμέσως δεν αναγνωρίζει καταστατικά τη δικαιοδοσία που απέκτησαν σε επίπεδο θέσεων οι εκπροσωπούντες την προοδευτική συμμαχία, αναλαμβάνοντας, μάλιστα, θεσμικούς ρόλους ενόψει του συνεδρίου. Ο Π. Λάμπρου, συγγραφέας των κειμένων της ομάδας των «53+», υπογράμμισε σχετικά: «Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν. Οποια άποψη και αν έχει οποιοσδήποτε από εμάς, σεβαστή σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αγνοεί ότι τα κόμματα δεν διαλύονται, δεν μετεξελίσσονται, δεν αλλάζουν ερήμην των μελών τους, επειδή ενδεχομένως το επιθυμούν μερικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και θα υπάρχει όσο το επιθυμούν τα μέλη του, νέα και παλαιότερα. Συνεπώς, κανείς και καμία δεν δικαιούται να βιάζεται και να αλλάζει την πραγματικότητα με το έτσι θέλω. Μπορεί στο συνέδριο, το 3ο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποφασιστεί η διάλυσή του (προσωπικά το απεύχομαι) ή η μετεξέλιξή του (επίσης το απεύχομαι) ή οτιδήποτε. Συνέδριο είναι, ό,τι θέλει αποφασίζει... Αλλά μέχρι τότε το κόμμα αυτό θα συνεχίσει την πορεία του ως αυτό που είναι και όχι σε αυτό που κάποιοι θέλουν να είναι. Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
4. Ο Αλ. Τσίπρας δέχεται κριτική πως επιχειρεί την «αποσυριζοποίηση» του κόμματος μέσα από την αλλοίωση των συσχετισμών στις τοπικές οργανώσεις, όπου στο πλαίσιο των προσυνεδριακών διαδικασιών επιχειρείται να πάρουν το πάνω χέρι της πλειοψηφίας όσοι εγγράφονται για μέλη από πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, ενώ διά της συγκεκριμένης διαδικασίας αποκτούν πλεονέκτημα για να στελεχώσουν και τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές οι «παραγοντίζοντες» πρώην ΠΑΣΟΚοι.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 18/11
Και αν τα φαινόμενα γκρίνιας στο εσωτερικό του κόμματος ή της σκληρής αποδοκιμασίας της στρατηγικής που ακολουθεί δεν αναδεικνύονται στον μέγιστο βαθμό, είναι επειδή οι δυνάμεις που αντιστέκονται στο σχέδιό του για περαιτέρω ΠΑΣΟΚοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, με όρους κυνικής «ενσωμάτωσής» του στο «συστημικό» μοντέλο του παραδοσιακού πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, δεν έχουν ισχυρή πρόσβαση στα ΜΜΕ για να προβάλλουν τις θέσεις τους.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Ωστόσο, στις εσωτερικές διαβουλεύσεις που διεξάγονται στα όργανα του κόμματος ενόψει του συνεδρίου η επικριτική φωνή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, που προειδοποιεί την ηγεσία για τα λάθη που κατά τη γνώμη τους κάνει σε επίπεδο στρατηγικής, «ακούγεται» εκεί όπου υπάρχει ελεύθερο βήμα έκφρασης. Δηλαδή, σε εφημερίδες της Αριστεράς, κυρίως την «Εποχή» και λιγότερο την «Αυγή», που ακολουθεί με συνέπεια τη γραμμή του Αλ. Τσίπρα, καθώς και στην ιστοσελίδα commonality, που απηχεί τις θέσεις της ομάδας των «53+», και ενίοτε στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Τις τελευταίες ημέρες, η εσωκομματική ένταση επικεντρώνεται σε τουλάχιστον τέσσερα σημεία, που συνδέονται με τις επερχόμενες εξελίξεις, όπως αυτές δρομολογούνται στο παρασκήνιο από τον Αλ. Τσίπρα:
1. Η εσωκομματική αντιπολίτευση, που αθροιστικά εκπροσωπεί την ομάδα των «53+», με άτυπο επικεφαλής τον Ευ. Τσακαλώτο, την ιστορική «τρόικα» Π. Σκουρλέτη - Ν. Βούτση - Ν. Φίλη, καθώς και το αριστερό δίκτυο των Δ. Τζανακόπουλου, Δ. Βίτσα κ.ά., δίνει μάχη προκειμένου ο επόμενος γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος να μην προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπως πιέζουν να συμβεί κάτι τέτοιο οι ΠΑΣΟΚογενείς δυνάμεις με την παρασκηνιακή ενθάρρυνση του Ν. Παππά.
2. Ο γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος, Π. Σκουρλέτης, αμφισβητεί ευθέως τις «καλές προθέσεις» όσων εισήλθαν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εθνικές εκλογές, δηλαδή το «πράσινο κίνημα» των 120 προσχωρησεων, θεωρώντας πως λειτουργούν τυχοδιωκτικά και με όρους ωφελιμιστικών στοχεύσεων, διότι, εάν ήταν ιδεολογικά συνεπείς απέναντι στην Κουμουνδούρου, θα έπρεπε να εκτεθούν δημοσίως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου και όχι μετά. Αφού δηλαδή διαπίστωσαν πως τα ποσοστά της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν υπέστησαν θεαματική καθίζηση. Μάλιστα, το «σύστημα Σκουρλέτη» όλους αυτούς που… είδαν φως και μπήκαν για να παραστήσουν τους παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ με νοοτροπία σωτήρα τούς αποδοκιμάζει διά του καθηγητή Κύρκου Δοξιάδη, ο οποίος έγραψε πρόσφατα στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Γιατί να εισρεύσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα τους θυμίζει το κόμμα που εγκατέλειψαν; Στην ανάμνηση ποιανού παλιού αγαπημένου ΠΑΣΟΚ; Του ανδρεο-παπανδρεϊκού της διαφθοράς και του σκανδάλου Κοσκωτά; Του σημιτικού της νεοφιλελευθεροποίησης και της πάση θυσία ένταξης στην ευρωζώνη; Του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, που μας έφερε το ΔΝΤ και τα μνημόνια; Ή μήπως του βενιζελικού, που δεν ήταν παρά το δεκανίκι της κυβέρνησης Σαμαρά; Για πόσους πια μετράει εκείνη η υπερβολικά εξιδανικευμένη στα μυαλά μερικών τετραετία 1981-1985; Είναι πολύ περισσότεροι από όσους γεμίζουν το σαλόνι ενός κεντρικού ξενοδοχείου; Το θλιβερό, λοιπόν, δεν είναι μόνον η απο-ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρείται με θολές διαδικασίες. Είναι και το ότι οδηγεί σε αποτέλεσμα μάλλον αντίθετο προς το επιδιωκόμενο».
Το κύμα σφοδρής ΠΑΣΟΚοποίησης φαίνεται ότι οδηγεί σε σημαντικές εξελίξεις, οι οποίες δρομολογούνται ήδη στο παρασκήνιο
3. Η ομάδα των «53+» εμμέσως δεν αναγνωρίζει καταστατικά τη δικαιοδοσία που απέκτησαν σε επίπεδο θέσεων οι εκπροσωπούντες την προοδευτική συμμαχία, αναλαμβάνοντας, μάλιστα, θεσμικούς ρόλους ενόψει του συνεδρίου. Ο Π. Λάμπρου, συγγραφέας των κειμένων της ομάδας των «53+», υπογράμμισε σχετικά: «Ας το αποσαφηνίσουμε λοιπόν. Οποια άποψη και αν έχει οποιοσδήποτε από εμάς, σεβαστή σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να αγνοεί ότι τα κόμματα δεν διαλύονται, δεν μετεξελίσσονται, δεν αλλάζουν ερήμην των μελών τους, επειδή ενδεχομένως το επιθυμούν μερικοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και θα υπάρχει όσο το επιθυμούν τα μέλη του, νέα και παλαιότερα. Συνεπώς, κανείς και καμία δεν δικαιούται να βιάζεται και να αλλάζει την πραγματικότητα με το έτσι θέλω. Μπορεί στο συνέδριο, το 3ο του ΣΥΡΙΖΑ, να αποφασιστεί η διάλυσή του (προσωπικά το απεύχομαι) ή η μετεξέλιξή του (επίσης το απεύχομαι) ή οτιδήποτε. Συνέδριο είναι, ό,τι θέλει αποφασίζει... Αλλά μέχρι τότε το κόμμα αυτό θα συνεχίσει την πορεία του ως αυτό που είναι και όχι σε αυτό που κάποιοι θέλουν να είναι. Ανήκω σε ένα κόμμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς».
4. Ο Αλ. Τσίπρας δέχεται κριτική πως επιχειρεί την «αποσυριζοποίηση» του κόμματος μέσα από την αλλοίωση των συσχετισμών στις τοπικές οργανώσεις, όπου στο πλαίσιο των προσυνεδριακών διαδικασιών επιχειρείται να πάρουν το πάνω χέρι της πλειοψηφίας όσοι εγγράφονται για μέλη από πρώην υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, ενώ διά της συγκεκριμένης διαδικασίας αποκτούν πλεονέκτημα για να στελεχώσουν και τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές οι «παραγοντίζοντες» πρώην ΠΑΣΟΚοι.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 18/11
