Πέρασε στα ψιλά. Λογικό. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης του 2020 δεν πουλάει το ίδιο με αυτόν που πολιτικά βρισκόταν στην αιχμή της πολιτικής εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη το καλοκαίρι του 2015. Του συντρόφου του Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή, που τρομοκρατούσε το πανελλήνιο με σχέδια και σκέψεις για εισβολή ακόμα κι εντός του νομισματοκοπείου, όπως θρυλείται. Στις 7 Ιανουαρίου, λοιπόν, ο αρχηγός της ΛΑΕ και τέως πρωτοκλασάτος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμφθηκε ξανά σε δίκη για τη δράση του στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2018. Μαζί του βρέθηκαν κι άλλα μέλη του κινήματος, με κατηγορίες που αφορούν την παραβίαση συνολικά 21 άρθρων του Ποινικού Κώδικα.

Θα αναρωτηθεί κανείς «μα, πώς σύντροφοι στράφηκαν κατά συντρόφων;». Ας μην ξεχνάμε πως η χρονιά για την οποία εγκαλέστηκαν οι παραπάνω ήταν το 2018, έτος κατά το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ παρέα με τους ΑΝ.ΕΛ. όχι απλώς κυβερνούσαν, αλλά κυριολεκτικά ήταν στα ντουζένια τους. Ανάμεσα στις κατηγορίες για τους τέσσερις, ήταν, όπως διαβάζουμε, «η παρεμπόδιση πλειστηριασμών». Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε βρεθεί ξανά στο εδώλιο στις 20 Νοεμβρίου, ύστερα από μήνυση fund από τη Λιβερία για ματαίωση πλειστηριασμού και πάλι στα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως δεν ξεχνάμε πως πλειστηριασμός κατοικίας στα χρόνια του Αλέξη Τσίπρα συντελέστηκε στη Νίκαια, στη Νέα Φιλαδέλφεια και σε άλλες λαϊκές γειτονιές.

Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς για ποιον λόγο θυμίζουμε αυτές τις εξελίξεις. Αυτές τις διώξεις. Μα, γιατί τις τελευταίες ημέρες στο πρόσωπο του Άδωνι Γεωργιάδη έχει στηθεί ένα λαϊκιστικό καραγκιόζ μπερντέ από την πλευρά εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, που τάχα συγκινούνται με το δράμα όσων ενδεχομένως θα χάσουν τα σπίτια τους. Εκείνοι οι οποίοι δεν νομοθέτησαν επίτηδες κανένα μέτρο προστασίας της α’ κατοικίας αφήνοντας τη «νάρκη» στην επόμενη κυβέρνηση, τώρα το παίζουν και φιλολαϊκοί. Αυτοί που γνώριζαν πως ο Νόμος Κατσέλη (και όχι Σταθάκη, όπως θέλουν να τον αναφέρουν) εκπνέει, υπό την πίεση των θεσμών αλλά και της οικονομικής συγκυρίας, και ήταν έτοιμοι να πάρουν μέτρα κατά της κατοικίας και απλά τους πέτυχαν οι κάλπες, τώρα ξεκινούν τον δικό τους λαϊκιστικό «ανένδοτο». Αυτοί επί των ημερών των οποίων έγιναν τελικά πλειστηριασμοί φθάνοντας έως και στο σημείο δίωξης των πρώην συντρόφων τους που αντιδρούσαν τώρα το παίζουν αθώοι.

Ως προς την κριτική του ΚΙΝ.ΑΛ., αυτή είναι σαφώς υποκριτική. Κι αυτό διότι γνώριζαν στο κόμμα της Κεντροαριστεράς πως ο Νόμος Κατσέλη δεν μπορούσε να συνεχιστεί και πως είχε συγκυριακό χαρακτήρα. Πως κανένας θεσμός της Ε.Ε. ή το ΔΝΤ δεν μπορούσε να εξακολουθεί να δίνει επ’ αόριστον ασυλία. Και η υποκρισία αυτή γίνεται μεγαλύτερη όταν όλοι ξέρουν πως συζητήσεις για το νέο καθεστώς διαχείρισης αυτής της κατάστασης είχαν ξεκινήσει στα χρόνια της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ.

Κανένας, φυσικά, δεν θέλει τους πολίτες, και ιδιαίτερα τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, να μείνουν στον δρόμο. Ο φτωχός κόσμος, που πραγματικά αδυνατεί να πληρώνει, νομοθετικά θα προστατευτεί. Η Ν.Δ., εξάλλου, με την πρόσφατη μείωση του ΕΝΦΙΑ, αλλά και με τη συνολική της στάση να ελαφρύνει τα νοικοκυριά από αχρείαστους φόρους, αποδεικνύει πως αποτελεί το πραγματικά λαϊκό κόμμα. Δεν μπορεί, όμως, μια ολόκληρη κοινωνία, που στενάζει υπό το βάρος της κατάρρευσης του τραπεζικού της συστήματος, να πληρώνει το «μάρμαρο» για επιχειρηματίες που στρατηγικά δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και διατηρούν τα σπίτια τους ακέραια στα βόρεια και ακριβά νότια προάστια. Δεν μπορεί άλλο ο μικρός και μεσαίος επαγγελματίας να μην έχει πρόσβαση στον δανεισμό των τραπεζών ή να μην τυγχάνει καμίας πλέον βοήθειας επειδή εμμονικά κάποιοι επιλέγουν να προστατεύουν τους μπαταχτσήδες που κυκλοφορούν με κότερα, όμως δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Δεν μπορεί κάποιοι να θεωρούν σπίτι τους αυτό που δεν πληρώνουν, όταν, την ίδια στιγμή, δεν φείδονται χρημάτων για ταξίδια κι άλλες ανέσεις.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» στις 8/2