«Είναι κάτι που κανείς δεν περίμενε, που ήρθε από το πουθενά, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα αποτελούσε πρόβλημα», δήλωνε πριν λίγες ημέρες, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την αρχική χαλαρή αντιμετώπιση του θέματος. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, που όλοι εύχονται να γίνει καλά στην υγεία του, ευρισκόμενοςτώρα σε εντατική μονάδα θεραπείας, δήλωνε, πριν λίγες εβδομάδες, υπέρμαχος της «θεωρίας της αγέλης» και καμάρωνε πως ο ιός δεν είναι τίποτα το σπουδαίο, σφίγγοντας τα χέρια ασθενών του κοροναϊού σε νοσοκομείο του Λονδίνου.

Περίπου τέσσερις μήνες έπειτα από το πρώτο κρούσμα, αυτό που κάνει η υφήλιος είναι να βλέπει τους νεκρούς από τον ιό να πολλαπλασιάζονται, χωρίς να έχει - προς το παρόν- κανένα άλλο μέσο άμυνας πέρα από τις απαγορεύσεις (κυκλοφορίας, συναθροίσεων κ.ά.), τα (προσωρινά ή όχι) λουκέτα και την καραντίνα. Η παγκόσμια κρίση με τον κοροναϊό έρχεται να δοκιμάσει τις αντοχές διεθνών οργανισμών, επιχειρηματικών κολοσσών και κυβερνήσεων και ανατρέπει όλα όσα έως σήμερα θεωρούνταν ως δεδομένα. Είναι μία αδόκητη, πρωτοφανής και πολυδιάστατη «θύελλα» και ανατρέπει πάρα πολλά από όσα ως πριν λίγο θεωρούσαμε δεδομένα ή αδιαπραγμάτευτα.

Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, με την παγκόσμια κρίση του 2008 και τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, είναι ουσιαστικά η τρίτη πραγματικά μεγάλη δοκιμασία που καλείται να διαχειριστεί η ανθρωπότητα στη σύγχρονη εποχή. Όταν οι δύο ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, οι ΗΠΑ και η Κίνα νοσούν, νοσεί μαζί ολόκληρη η υφήλιος. Ακόμη και αν ο κοροναϊός είχε περιοριστεί εντός των αμερικανικών και κινεζικών συνόρων, η υφήλιος θα επηρεαζόταν. Αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς ότι η Κίνα έχει εξελιχθεί σε «προμηθευτή» ολόκληρης της υφηλίου, την ίδια στιγμή που απορροφά ως αγοραστής το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας ενεργειακής παραγωγής και των πρώτων υλών.

Ο κοροναϊός πλήττει κάθε περιοχή χωριστά με κατάρρευση της ζήτησης, με συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας, με μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και με απώλεια θέσεων εργασίας. Πλήττει όμως και τις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις των χωρών με τα κλειστά σύνορα, τις αναστολές στις αεροπορικές διασυνδέσεις κλπ. Και όταν η ζήτηση υποχωρεί, τότε μαζί της υποχωρούν και οι τιμές της ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, παράγωγα κλπ) που κάνει τις βιομηχανίες και τα μέσα μαζικής μεταφοράς να κινούνται. Και όταν οι τιμές πέφτουν, τότε οι χώρες που εξάγουν ενέργεια προβληματίζονται και ερίζουν, καθώς αναζητούν τρόπους να περιορίσουν τις όποιες απώλειες εσόδων. Αυτονόητο είναι πως επέρχονται ισχυροί κλυδωνισμοί στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, Σαουδικής Αραβίας.

Αλλά και στην ευρωπαϊκή μας γειτονιά, η κρίση του κοροναϊού έρχεται να δοκιμάσει, τις σχέσεις των κρατών μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλάζει για πάντα η Ευρώπη; Αν δεν πρεσβεύσει η λογική της θεμελιώδους αλληλεγγύης και κυριαρχήσει, με μία ενδεχόμενη άρνηση του ευρωομολόγου, η λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» οι επιπτώσεις μπορεί να είναι δραματικές.

Μέσα σε αυτό το παγκόσμιο ταραγμένο και αβέβαιο κλίμα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινήθηκε απολύτως έγκαιρα, με παραδειγματική ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα.

Αποτελεί ήδη πρότυπο -αρκεί όλοι μας να συνεχίσουμε την καθολική και συγκινητική στήριξη της προσπάθειας- για όλο τον δυτικό και ανατολικό κόσμο. Η ελληνική οικονομία, ακριβώς τη στιγμή που έμπαινε σε τροχιά δυναμικής ανάκαμψης, μετά τα πέτρινα χρόνια της κρίσης, δέχτηκε και αυτή το ύπουλο χτύπημα του αόρατου εχθρού.

Οι Έλληνες, όμως, έχουν αποδείξει ότι μπορούν στα δύσκολα. Και, ενωμένοι, στηρίζοντας ομόψυχα ετούτη την κυβέρνηση, όπως ήδη το κάνουν, θα τα καταφέρουν και αυτή τη φορά.

*Η Χαρά Ξάνθη είναι δημοσιογράφος και στις εκλογές του Ιουλίου ήταν υποψήφια βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στην Ανατολική Αττική