Νίκος Κωνσταντόπουλος στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Φαίνεται ότι τελέστηκαν εγκληματικές ενέργειες
Εξοργισμένος δηλώνει ο επί έντεκα χρόνια πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος για την εξέλιξη του κόμματος της Αριστεράς, ενώ δεν κρύβει την απογοήτευσή του για την αλλοτρίωση του Αλ. Τσίπρα. Σε μια συνέντευξη-ποταμό, με αφορμή τις αποκαλύψεις για το παρακράτος Καμμένου, κάνει λόγο για τέλεση εγκληματικών ενεργειών, ενώ βάζει στο κάδρο των ευθυνών τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Ο κ. Κωνσταντόπουλος μιλάει με επικριτικά σχόλια για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζετε όσο λίγοι τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Ταυτόχρονα μιλάτε με σκληρές εκφράσεις. Πού αποδίδετε την αλλοίωση; Είναι θέμα εξουσίας;
Νόμιζα ότι γνώριζα τον κ. Τσίπρα. ∆υστυχώς, αυτά που έβλεπα κι έκρινα ήταν επίπλαστα. Βεβαίως, η σχέση με την εξουσία αλλοτριώνει πρόσωπα και συνειδήσεις, αρχές, αξίες, θεσμούς και πολιτικές. Όταν δεν υπάρχουν συνειδησιακές και υπαρξιακές αντιστάσεις. Όταν μετράει περισσότερο η προσωπική τακτική, χωρίς όρια και αρχές, σε βάρος μιας στάσης ζωής συνέπειας και λογοδοσίας.
Γιατί χαρακτηρίζετε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα που έχει γίνει «ανώνυμη εταιρεία εξυπηρέτησης συμφερόντων»;
∆εν αποκαλύφθηκε μόνο μετάλλαξη προσώπων, αλλά και μεταμφίεση προ-γραμματικών θέσεων και διακηρύξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε πολιτική ταυτότητα. Η πολιτική διπροσωπία ποτέ δεν καταξιώνει τη ∆ημοκρατία. Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ μιλάει για το περίφημο «ηθικό ζήτημα», «όταν τα κόμματα γίνονται ανώνυμες εταιρείες, που διεκδικούν πολιτικά και οικονομικά το κράτος ως λάφυρο και η ∆ημοκρατία πεθαίνει». Η Αριστερά είναι διαρκές δραματικό ηθικό πρόβλημα κοινωνικής και ιστορικής ευθύνης και όχι δημαγωγία του αέρα περί δεδομένου «ηθικού πλεονεκτήματος».
Εχοντας διατελέσει 11 χρόνια πρόεδρος του Συνασπισμού, πώς αισθάνεστε για την εξέλιξή του;
Φαρμακωμένος, εξοργισμένος. Ο πολίτης κατανοεί την αποτυχία από αδυναμία ή αστοχία. ∆εν χωνεύει, όμως, την πολιτική αλαζονεία, το αχρείο ύφος και ήθος εξουσίας, τον πομπώδη εξυπνακισμό παραχάραξης της πραγματικότητας. Η πολιτική και η δημοκρατική εξουσία είναι ιστορικός σχεδιασμός για το παρόν και το μέλλον. ∆εν είναι εμπορική διαφήμιση εκλογικής κατανάλωσης και αρχηγικής ειδωλολατρίας. Αλλο οι απονήρευτοι και άπειροι κι άλλο οι αποφασισμένοι να κάνουν ακόμα και τον αυτοεξευτελισμό τους αφήγημα αυτοπροβολής.
Με αφορμή και τις αποκαλύψεις για τη δράση του κ. Καμμένου, υπήρξε παρακράτος; Υπάρχουν ποινικές ευθύνες και ποιοι τα έστησαν όλα αυτά;
Αποκαλύπτονται επικίνδυνες πρακτικές μυστικών υπηρεσιών, διαπλεκόμενων κυκλωμάτων και σκοτεινών μηχανισμών. Η κοινωνικοηθική αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, η διάβρωση δημοκρατικής νομιμότητας και συνταγματικής λειτουργίας του πολιτεύματος αποτελούν σύνθετο έγκλημα, ιστορικό και πολιτικό, κοινωνικό και ποινικό, ηθικό και πολιτισμικό. Όσα αποκαλύπτονται περιέχουν ειδήσεις για τέλεση εγκλημάτων. Οι ηγεσίες της χώρας οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα νεοπαρακρατικά μορφώματα.
Πάντως, πολλοί χρεώνουν τα πάντα στον κ. Νίκο Παππά και ισχυρίζονται ότι δεν είχε ανάμειξη ο πρώην πρωθυπουργός.
Θα αναφέρω ένα δημοσιοποιημένο γεγονός, που αποτελεί «αρχή απόδειξης». Στο Υπουργικό Συμβούλιο, παρόντων όλων, οι κ. Καμμένος και Κοτζιάς αντάλλαξαν μεταξύ τους βαρύτατες κατηγορίες για εγκληματικές και ιδιοτελείς μεθοδεύσεις σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του δεν έστειλαν τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου στις δικαστικές Αρχές, ούτε ζήτησαν ειδική κοινοβουλευτική διαδικασία ελέγχου. Σαν να επρόκειτο για συζήτηση καφενείου. Στάση που συνιστά επιβαρυντική, παράνομη συμπεριφορά γνώσης και συγκάλυψης, την οποία υπηρέτησαν όλα τα εσωκομματικά όργανα.
Βλέπετε ομοιότητες με το 1989 και πώς αισθανθήκατε ακούγοντας τον κ. Τσίπρα να μιλάει για «βρώμικο ’89»;
Το γιατί τα λέει ο κ. Τσίπρας και γιατί τα ακούνε και τα επικροτούν όσοι γύρω του αρέσκονται σε ρόλους ηγετικών στελεχών δεν είναι δείγμα πολιτικής αδυναμίας, αλλά αδίστακτης σκοπιμότητας. Λασπώνονται η ιστορική μνήμη, οι κοινωνικοί και δημοκρατικοί αγώνες, οι πολιτικές εμπειρίες του λαού μας. Τόσοι νέοι που έδειχναν ότι θα γίνονταν άλλοι πόσο γρήγορα πάλιωσαν! Τόσα έμπειρα, δοκιμασμένα πρόσωπα πόσο ηθελημένα ξέφτισαν! Τόσα πνευματικά και επιστημονικά στελέχη πόσο εύκολα μεταμορφώθηκαν από διανοητές σε χειροκροτητές!
Πώς βλέπετε τη μετεξέλιξη του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία;
Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι συμπράξεις περιφερόμενων και διαθέσιμων παραγοντισμών. Αποφασιστική αιτία για την κρίση της πολιτικής και την υποχώρηση της δημοκρατίας παγκοσμίως είναι η φθορά των κομμάτων, ο μετασχηματισμός της αντιπροσωπευτικότητας και συλλογικότητας, της δημοκρατικής λειτουργίας και κοινωνικής νομιμοποίησής τους. Βαρέθηκα να ακούω και να βλέπω επί δεκαετίες τις ίδιες φιγούρες και φωνές «μαραγκιασμένες» από τον αέναο διαδρομισμό, να υψώνουν σε ση-μαίες του αύριο τα κουρέλια του χθες. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του αντικαθιστούν τις δημοκρατικές διαδικασίες με έναν κακέκτυπο αρχηγισμό και οπαδισμό του προηγούμενου αιώνα. Τσαλαβουτάνε στα απόνερα νοσηρού δημοσίου βίου, δημαγωγώντας.
Τι ήταν, τελικά, η υπόθεση Novartis; Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όπως έλεγε ο κ. Παπαγγελόπουλος, ή σκευωρία, όπως λένε Ν.∆. και Κίνημα Αλλαγής;
Ακόμα μία υπόθεση που αποδεικνύει τη χρόνια παθογένεια του πολιτικού συστήματος να πληρώνει μοιραίους και τυχαίους, που ασκούν ευκαιριακά εξουσία. Ο κ. Παπαγγελόπουλος, από συνταξιούχος εισαγγελέας, πρώην διοικητής της ΕΥΠ, κομματικός φίλος του κ. Π. Παυλόπουλου και της Ν.∆., ανασύρεται από αυτό το παρασκήνιο, για να τοποθετηθεί από τον κ. Τσίπρα στο υπουργείο ∆ικαιοσύνης. Οι υπουργοί Ν. Παρασκευόπουλος, Στ. Κοντονής και Μιχ. Καλογήρου, που συνυπήρξαν μαζί του, δεν έχουν δικαίωμα σιωπής. Έχουν καθήκον αληθείας για όσα αποκαλύπτονται, που συνιστούν παραβίαση του πολιτεύματος.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 04 Ιουλίου
Γνωρίζετε όσο λίγοι τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Ταυτόχρονα μιλάτε με σκληρές εκφράσεις. Πού αποδίδετε την αλλοίωση; Είναι θέμα εξουσίας;
Νόμιζα ότι γνώριζα τον κ. Τσίπρα. ∆υστυχώς, αυτά που έβλεπα κι έκρινα ήταν επίπλαστα. Βεβαίως, η σχέση με την εξουσία αλλοτριώνει πρόσωπα και συνειδήσεις, αρχές, αξίες, θεσμούς και πολιτικές. Όταν δεν υπάρχουν συνειδησιακές και υπαρξιακές αντιστάσεις. Όταν μετράει περισσότερο η προσωπική τακτική, χωρίς όρια και αρχές, σε βάρος μιας στάσης ζωής συνέπειας και λογοδοσίας.
Γιατί χαρακτηρίζετε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα που έχει γίνει «ανώνυμη εταιρεία εξυπηρέτησης συμφερόντων»;
∆εν αποκαλύφθηκε μόνο μετάλλαξη προσώπων, αλλά και μεταμφίεση προ-γραμματικών θέσεων και διακηρύξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε πολιτική ταυτότητα. Η πολιτική διπροσωπία ποτέ δεν καταξιώνει τη ∆ημοκρατία. Ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ μιλάει για το περίφημο «ηθικό ζήτημα», «όταν τα κόμματα γίνονται ανώνυμες εταιρείες, που διεκδικούν πολιτικά και οικονομικά το κράτος ως λάφυρο και η ∆ημοκρατία πεθαίνει». Η Αριστερά είναι διαρκές δραματικό ηθικό πρόβλημα κοινωνικής και ιστορικής ευθύνης και όχι δημαγωγία του αέρα περί δεδομένου «ηθικού πλεονεκτήματος».
Εχοντας διατελέσει 11 χρόνια πρόεδρος του Συνασπισμού, πώς αισθάνεστε για την εξέλιξή του;
Φαρμακωμένος, εξοργισμένος. Ο πολίτης κατανοεί την αποτυχία από αδυναμία ή αστοχία. ∆εν χωνεύει, όμως, την πολιτική αλαζονεία, το αχρείο ύφος και ήθος εξουσίας, τον πομπώδη εξυπνακισμό παραχάραξης της πραγματικότητας. Η πολιτική και η δημοκρατική εξουσία είναι ιστορικός σχεδιασμός για το παρόν και το μέλλον. ∆εν είναι εμπορική διαφήμιση εκλογικής κατανάλωσης και αρχηγικής ειδωλολατρίας. Αλλο οι απονήρευτοι και άπειροι κι άλλο οι αποφασισμένοι να κάνουν ακόμα και τον αυτοεξευτελισμό τους αφήγημα αυτοπροβολής.
Με αφορμή και τις αποκαλύψεις για τη δράση του κ. Καμμένου, υπήρξε παρακράτος; Υπάρχουν ποινικές ευθύνες και ποιοι τα έστησαν όλα αυτά;
Αποκαλύπτονται επικίνδυνες πρακτικές μυστικών υπηρεσιών, διαπλεκόμενων κυκλωμάτων και σκοτεινών μηχανισμών. Η κοινωνικοηθική αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος, η διάβρωση δημοκρατικής νομιμότητας και συνταγματικής λειτουργίας του πολιτεύματος αποτελούν σύνθετο έγκλημα, ιστορικό και πολιτικό, κοινωνικό και ποινικό, ηθικό και πολιτισμικό. Όσα αποκαλύπτονται περιέχουν ειδήσεις για τέλεση εγκλημάτων. Οι ηγεσίες της χώρας οφείλουν να αντιμετωπίσουν τα νεοπαρακρατικά μορφώματα.
Πάντως, πολλοί χρεώνουν τα πάντα στον κ. Νίκο Παππά και ισχυρίζονται ότι δεν είχε ανάμειξη ο πρώην πρωθυπουργός.
Θα αναφέρω ένα δημοσιοποιημένο γεγονός, που αποτελεί «αρχή απόδειξης». Στο Υπουργικό Συμβούλιο, παρόντων όλων, οι κ. Καμμένος και Κοτζιάς αντάλλαξαν μεταξύ τους βαρύτατες κατηγορίες για εγκληματικές και ιδιοτελείς μεθοδεύσεις σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του δεν έστειλαν τα πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου στις δικαστικές Αρχές, ούτε ζήτησαν ειδική κοινοβουλευτική διαδικασία ελέγχου. Σαν να επρόκειτο για συζήτηση καφενείου. Στάση που συνιστά επιβαρυντική, παράνομη συμπεριφορά γνώσης και συγκάλυψης, την οποία υπηρέτησαν όλα τα εσωκομματικά όργανα.
Βλέπετε ομοιότητες με το 1989 και πώς αισθανθήκατε ακούγοντας τον κ. Τσίπρα να μιλάει για «βρώμικο ’89»;
Το γιατί τα λέει ο κ. Τσίπρας και γιατί τα ακούνε και τα επικροτούν όσοι γύρω του αρέσκονται σε ρόλους ηγετικών στελεχών δεν είναι δείγμα πολιτικής αδυναμίας, αλλά αδίστακτης σκοπιμότητας. Λασπώνονται η ιστορική μνήμη, οι κοινωνικοί και δημοκρατικοί αγώνες, οι πολιτικές εμπειρίες του λαού μας. Τόσοι νέοι που έδειχναν ότι θα γίνονταν άλλοι πόσο γρήγορα πάλιωσαν! Τόσα έμπειρα, δοκιμασμένα πρόσωπα πόσο ηθελημένα ξέφτισαν! Τόσα πνευματικά και επιστημονικά στελέχη πόσο εύκολα μεταμορφώθηκαν από διανοητές σε χειροκροτητές!
Πώς βλέπετε τη μετεξέλιξη του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία;
Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι συμπράξεις περιφερόμενων και διαθέσιμων παραγοντισμών. Αποφασιστική αιτία για την κρίση της πολιτικής και την υποχώρηση της δημοκρατίας παγκοσμίως είναι η φθορά των κομμάτων, ο μετασχηματισμός της αντιπροσωπευτικότητας και συλλογικότητας, της δημοκρατικής λειτουργίας και κοινωνικής νομιμοποίησής τους. Βαρέθηκα να ακούω και να βλέπω επί δεκαετίες τις ίδιες φιγούρες και φωνές «μαραγκιασμένες» από τον αέναο διαδρομισμό, να υψώνουν σε ση-μαίες του αύριο τα κουρέλια του χθες. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του αντικαθιστούν τις δημοκρατικές διαδικασίες με έναν κακέκτυπο αρχηγισμό και οπαδισμό του προηγούμενου αιώνα. Τσαλαβουτάνε στα απόνερα νοσηρού δημοσίου βίου, δημαγωγώντας.
Τι ήταν, τελικά, η υπόθεση Novartis; Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όπως έλεγε ο κ. Παπαγγελόπουλος, ή σκευωρία, όπως λένε Ν.∆. και Κίνημα Αλλαγής;
Ακόμα μία υπόθεση που αποδεικνύει τη χρόνια παθογένεια του πολιτικού συστήματος να πληρώνει μοιραίους και τυχαίους, που ασκούν ευκαιριακά εξουσία. Ο κ. Παπαγγελόπουλος, από συνταξιούχος εισαγγελέας, πρώην διοικητής της ΕΥΠ, κομματικός φίλος του κ. Π. Παυλόπουλου και της Ν.∆., ανασύρεται από αυτό το παρασκήνιο, για να τοποθετηθεί από τον κ. Τσίπρα στο υπουργείο ∆ικαιοσύνης. Οι υπουργοί Ν. Παρασκευόπουλος, Στ. Κοντονής και Μιχ. Καλογήρου, που συνυπήρξαν μαζί του, δεν έχουν δικαίωμα σιωπής. Έχουν καθήκον αληθείας για όσα αποκαλύπτονται, που συνιστούν παραβίαση του πολιτεύματος.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 04 Ιουλίου