Μία σειρά από κέρδη για την Ελλάδα κομίζει η συμφωνία για τη μερική οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου καθώς τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και αντικειμενικά.

Σε πρώτο επίπεδο η Ελλάδα καταφέρει να αμφισβητήσει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο με μία συμφωνία που εδράζεται σε όσα προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Οι δύο πράξεις τέμνονται στην περιοχή νοτίως του Λασιθίου όπως προκύπτει από τον χάρτη ο οποίος δημοσιεύθηκε, με τη διαφορά να είναι ότι η ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία έχει νομιμοποίηση. Ο ΟΗΕ πλέον θα έχει στα χέρια του δύο συμφωνίες. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αναγνωρίζονται δικαιώματα στα νησιά, κάτι το οποίο η Τουρκία αμφισβητεί, εξαφανίζοντάς τα από τους δικούς της χάρτες.

Από την άλλη, η Αίγυπτος δείχνει να κάνει μία μείζονα πολιτική απόφαση και να γυρίζει την πλάτη της στην Τουρκία, η οποία τη δελέαζε με πολλαπλάσια δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η εν λόγω απόφαση ενδεχομένως υπαγορεύεται από την αυξανόμενη τουρκική επιρροή στη βόρεια Αφρική αλλά στην προκειμένη περίπτωση ταυτίζεται με τα ελληνικά συμφέροντα.

Η Αίγυπτος απομακρύνεται πλέον από την Τουρκία και στο εσωτερικό της πρώτης, φαίνεται να χάνει ερείσματα η πλευρά των «αδελφών μουσουλμάνων» η οποία υποστηρίζεται από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Επίσης η Ελλάδα έχοντας προχωρήσει σε συμφωνίες με Ιταλία και με Αίγυπτο φέρνει σε δύσκολη θέση τη Λιβύη, οι θαλάσσιες ζώνες της οποία ορίζονται πλέον από τις δύο υφιστάμενες συμφωνίες.

Η Αθήνα με τη συμφωνία με το Κάιρο για τις θαλάσσιες ζώνες στέλνει μήνυμα ότι η Ελλάδα πλέον κινείται σε διπλωματικό επίπεδο και δεν αρκείται μόνο σε συζητήσεις και ρητορεία, αλλά μπορεί να τα μετουσιώνει σε πράξη με διεθνείς συμφωνίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 15 χρόνια και είχαν 13 γύρους συναντήσεων σε τεχνικό επίπεδο.