Η παραπάνω περιοχή αντιστοιχεί ουσιαστικά στο μισό Αιγαίο Πέλαγος, με τον υπουργό να αναφέρεται ρητά στην περιοχή της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Από μία προσεκτική ματιά στους χάρτες, προκύπτει ότι τα όρια της περιοχής Έρευνας και Διάσωσης, ταυτίζονται με τα όρια της «Γαλάζιας Πατρίδας» και την περιοχή που βρίσκεται ανατολικά του 25ου μεσημβρινού, ο οποίος διατρέχει το Αιγαίο στη μέση.
Η περιοχή της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Το θεώρημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» ανήκει στον Τούρκο ναύαρχο Τζιχάτ Γιαϊτζί και χρονολογούνται από το 2011, αποτυπώνουν πλήρως τον τουρκικό μαξιμαλισμό.
Σύμφωνα με το θεώρημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», τα κράτη τα οποία βρίσκονται απέναντι από την Τουρκία σε νοητή γραμμή (Αίγυπτος, Λιβύη και Ελλάδα στο Αιγαίο) πρέπει να χωρίσουν ακριβώς στη μέση τον θαλάσσιο χώρο που τους χωρίζει, αγνοώντας τα νησιά που παρεμβάλλονται, κάτι που αποτυπώθηκε πλήρως στο παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο.
Με τον χάρτη ο οποίος δημοσιοποιήθηκε, η Τουρκία διεκδικεί τα δικαιώματα έρευνας και διάσωσης για το μισό Αιγαίο Πέλαγος εκτός από την εκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας. Παράλληλα, με τον συγκεκριμένο χάρτη επιχειρείται από την Τουρκία και η αμφισβήτηση του εθνικού εναέριου χώρου FIR Αθηνών, ο οποίος εκτείνεται στα 10 ναυτικά μίλια.
Η παραπάνω λογική ανήκει στο συνολικό θεώρημα της Τουρκίας το οποίο αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας να διαθέτει χωρικά ύδατα 6 ναυτικών μιλίων και εθνικό εναέριο χώρο 10 ναυτικών μιλίων, ο οποίος αντιστοιχεί και στην περιοχή όπου ασκεί αρμοδιότητες έρευνας και διάσωσης.
Ο χάρτης με την περιοχή Έρευνας και Διάσωσης που διεκδικει η Τουρκία.
Η αμφισβήτηση των δικαιωμάτων Έρευνας και Διάσωσης στην περιοχή ανατολικά του 25ου μεσημβρινού δεν είναι κάτι καινούργιο και έχει εκφραστεί κατά καιρούς, πριν καν προκύψουν τα περί «Γαλάζιας Πατρίδας».
Το πλέον γνωστό περιστατικό είναι τον Δεκέμβριο του 1995 όταν το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Figen Akat», προσάραξε σε αβαθή ύδατα, μια ανάσα από τη Μικρή Ίμια και ήταν προάγγελος της μεγάλης κρίσης που θα ακολουθούσε τον Ιανουάριο του 1996.
Όταν το ρυμουλκό έλαβε εντολή από το λιμεναρχείο Καλύμνου να τραβήξει το τουρκικό πλοίο, έλαβε την απάντηση από τον Τούρκο πλοίαρχο ότι βρίσκεται σε τουρκικά ύδατα άρα η διάσωσή του ήταν τουρκική υπόθεση. Η υπόθεση πέρασε στα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών με την τουρκική πλευρά να εγείρει ζήτημα κυριότητας και έρευνας και διάσωσης.
Η παραπάνω ρητορική δεν σταμάτησε να υφίσταται μέχρι σήμερα, απλά πλέον έχει μορφοποιηθεί και έχει λάβει θεωρητική βάση. Παράλληλα το τουρκικό κράτος δείχνει να ακολουθεί τη συγκεκριμένη στρατηγική με μεθοδικότητα.
