Οι πέντε λόγοι που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει... χαμηλές πτήσεις
Γιωργος Κατσιγιαννης
«Ορατότης μηδέν» είναι ο τίτλος που αποτυπώνει στην παρούσα συγκυρία το κενό αποτελεσματικής στρατηγικής και αξιόπιστου αντιπολιτευτικού λόγου της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κ. Μητσοτάκη. Μια κατάσταση που λειτουργεί επιβαρυντικά και για την ανάπτυξη επιμέρους σημαντικών σχεδιασμών, όπως είναι η διαδικασία ανασυγκρότησης του κόμματος μέσα από την ενδυνάμωση και την σοβαρή οργάνωση της κοινωνικής του βάσης εν όψει του συνεδρίου, που συνεχώς τελεί υπό αίρεση λογω της πανδημιας.
Μπορεί προς τα έξω η Κουμουνδούρου να επαναλαμβάνει ως δικαιολογία την εχθρική στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο ακόμη και οι εμπνευστές, αυτης της τακτικής δαιμονοποίησης του τύπου, κατά βάθος γνωρίζουν πως είναι το βολικό άλλοθι για να μην επιδεινωθεί η εσωστρέφεια που υποβόσκει στο χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Άλλωστε οι εκκρεμότητες μετά την ηττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές είναι πάρα πολλές και οι λογαριασμοί μεταξύ των αντιμαχόμενων πτερύγων δεν έχουν κλείσει.
Με φόντο όλα τα παραπάνω ως νέα δαμόκλειος σπάθη, που προκαλεί αμηχανία και άγχος στην ηγεσία του κόμματος, ηρθε να προστεθεί και η σεναριολογία για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το τελευταίο ο Α. Τσίπρας για να δείξει πως έχει τρόπους να το αντιμετωπίσει τον οδήγησε στο να μετατρέψει μια αόριστη αναφορά του τέως πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» σε όπλο εξουδετέρωσης των όποιων σχεδιασμών του Κ. Μητσοτάκη για κατάργηση της απλής αναλογικής μέσα από διπλές κάλπες.
Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, το καθεστώς «μηδενικής ορατότητας» που έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να εκτιμήσει με ακρίβεια την πορεία των εξελίξεων και τα μελλούμενα γεγογότα, δεν οφείλεται μόνο στο ότι η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολιτικοί αναλυτές, στους οποίους εσχάτως αρχίζει και καταφεύγει ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, επισημαίνουν ουκ ολίγες παραμέτρους, που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει το πλεονέκτημα στην αντιπαράθεση του με τη Ν.Δ.
Μεταξύ άλλων αναφέρουν:
Πρώτον ότι απέτυχε η στρατηγική της «τυμβωρυχίας» με τα θύματα της πανδημίας, καθώς οι αλλεπάλληλες προσπάθειες του Α. Τσίπρα να «προσποριστεί» πολιτικά οφέλη δεν απέδωσε. Δεύτερον, η περίφημη εσωκομματική ανασυγκρότηση, μέχρι τώρα έχει πάει περίπατο.
Τρίτον, το 2021 δεν σηκώνει πλέον «μεσσιανικές συμπεριφορές», ώστε ένας σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων να στοιχιθεί πίσω από έναν ηγέτη που υπόσχεται "εκδίκηση" για το παλαιό πολιτικό σύστημα ή επαναστάσεις απέναντι στους «ανθέλληνες» δανειστές και τοκογλύφους. Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, που καταξιώθηκε μέσα από αυτό το παραπλανητικό αφήγημα, δεν διαθέτει πλέον την αξιοπιστία να το επαναλάβει.
Επίσης, το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον δεν ελέγχει τους αρμούς της εξουσίας ή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τώρα αρχίζει να αποκαλύπτεται σε όλες του τις σκανδαλώδεις διαστάσεις του. Και τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να λειτουργεί ως ένα κόμμα οργανωτικά ασύντακτων ομάδων και ιδεολογικά αλλοπρόσαλλων τάσεω
Μπορεί προς τα έξω η Κουμουνδούρου να επαναλαμβάνει ως δικαιολογία την εχθρική στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο ακόμη και οι εμπνευστές, αυτης της τακτικής δαιμονοποίησης του τύπου, κατά βάθος γνωρίζουν πως είναι το βολικό άλλοθι για να μην επιδεινωθεί η εσωστρέφεια που υποβόσκει στο χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Άλλωστε οι εκκρεμότητες μετά την ηττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές είναι πάρα πολλές και οι λογαριασμοί μεταξύ των αντιμαχόμενων πτερύγων δεν έχουν κλείσει.
Με φόντο όλα τα παραπάνω ως νέα δαμόκλειος σπάθη, που προκαλεί αμηχανία και άγχος στην ηγεσία του κόμματος, ηρθε να προστεθεί και η σεναριολογία για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το τελευταίο ο Α. Τσίπρας για να δείξει πως έχει τρόπους να το αντιμετωπίσει τον οδήγησε στο να μετατρέψει μια αόριστη αναφορά του τέως πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου περί «προοδευτικής διακυβέρνησης» σε όπλο εξουδετέρωσης των όποιων σχεδιασμών του Κ. Μητσοτάκη για κατάργηση της απλής αναλογικής μέσα από διπλές κάλπες.
Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, το καθεστώς «μηδενικής ορατότητας» που έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να εκτιμήσει με ακρίβεια την πορεία των εξελίξεων και τα μελλούμενα γεγογότα, δεν οφείλεται μόνο στο ότι η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολιτικοί αναλυτές, στους οποίους εσχάτως αρχίζει και καταφεύγει ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, επισημαίνουν ουκ ολίγες παραμέτρους, που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνουν την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει το πλεονέκτημα στην αντιπαράθεση του με τη Ν.Δ.
Μεταξύ άλλων αναφέρουν:
Πρώτον ότι απέτυχε η στρατηγική της «τυμβωρυχίας» με τα θύματα της πανδημίας, καθώς οι αλλεπάλληλες προσπάθειες του Α. Τσίπρα να «προσποριστεί» πολιτικά οφέλη δεν απέδωσε. Δεύτερον, η περίφημη εσωκομματική ανασυγκρότηση, μέχρι τώρα έχει πάει περίπατο.
Τρίτον, το 2021 δεν σηκώνει πλέον «μεσσιανικές συμπεριφορές», ώστε ένας σημαντικός αριθμός ψηφοφόρων να στοιχιθεί πίσω από έναν ηγέτη που υπόσχεται "εκδίκηση" για το παλαιό πολιτικό σύστημα ή επαναστάσεις απέναντι στους «ανθέλληνες» δανειστές και τοκογλύφους. Ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, που καταξιώθηκε μέσα από αυτό το παραπλανητικό αφήγημα, δεν διαθέτει πλέον την αξιοπιστία να το επαναλάβει.
Επίσης, το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον δεν ελέγχει τους αρμούς της εξουσίας ή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τώρα αρχίζει να αποκαλύπτεται σε όλες του τις σκανδαλώδεις διαστάσεις του. Και τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να λειτουργεί ως ένα κόμμα οργανωτικά ασύντακτων ομάδων και ιδεολογικά αλλοπρόσαλλων τάσεω
