Τι Ξυδάκης, τι Πολάκης - Όταν αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ
Η ατάκα του κατά τ' άλλα μετριοπαθούς Ξυδάκη περί… κωλοδεξιών της ΕΡΕ, ο οποίος για να μην ξεχνιόμαστε είναι διευθυντής του κομματικού ραδιοφώνου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ υπήρξε επιφανές στέλεχος της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, δεν είναι παρά μια ακόμη ένδειξη της απόλυτης υποκρισίας που χαρακτηρίζει τους θιασώτες της πρώτης φοράς Αριστεράς. Εκείνων που απόλαυσαν το νέκταρ της εξουσίας για χάρη του οποίου έκαναν κουρελόχαρτο τις παραδόσεις και το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο που επικαλούντο τόσα χρόνια.
Ο Ξυδάκης δεν είναι παρά ένας ακόμη «λουστραρισμένος» Πολάκης, ο οποίος πίσω από την ιδιότητα του αριστερού κρύβει πολιτικούς παροξυσμούς που φλερτάρουν ξεκάθαρα με ορισμένες από τις χειρότερες μορφές φασισμού. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η χυδαία απαξίωση κεντροδεξιών πολιτών και η προσβολή της ιστορίας μιας παράταξης στο ενεργητικό της οποίας ανήκουν οι σημαντικότερες πολιτικές και κοινωνικές «επαναστάσεις» στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Από την ισχυρή εμπλοκή των γυναικών στο πολιτικό γίγνεσθαι μέχρι την νομιμοποίηση του ΚΚΕ και φυσικά την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Προφανώς υπήρξαν ιστορικά λάθη και κακώς κείμενα σε δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας στην διάρκεια των οποίων όμως η κάθε πλευρά έχει τις ευθύνες της.
Ωστόσο, εδώ το θέμα δεν είναι ούτε η ιστορία, ούτε η… πάλη των τάξεων. Είναι κατά πόσο νομιμοποιείται να μιλάει με αυτό τον τρόπο εν έτει 2021 ένας επιφανής εκπρόσωπος κόμματος εξουσίας και δη αριστερού- την ώρα μάλιστα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να κάνει ανοίγματα σε πλατιές κοινωνικές μάζες. Η απουσία απερίφραστης καταδίκης των λεγομένων Πολάκη (συγγνώμη Ξυδάκη) καταδεικνύει ότι αυτή είναι η νοοτροπία που διέπει το σύνολο του συστήματος Τσίπρα και της Κουμουνδούρου. Τα επαναλαμβανόμενα αυτού του είδους φαινόμενα απαντούν στο ερώτημα τι είδους κόμμα είναι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι μια αστική παράταξη ή μια «ομάδα κατσαπλιάδων» της εξουσίας; Είναι αυτοί που το παίζουν σύγχρονοι Σοσιαλδημοκράτες η οι αγωνιούντες για την τύχη του Κουφοντίνα; Είναι εκείνοι που απευθύνονται σε όλους τους Έλληνες ή οι εκπρόσωποι μιας διχαστικής ρητορικής που πλέον αντιλαμβάνεται μόνο η κομματική τους βάση του 3%; Δυστυχώς οι εκάστοτε Ξυδάκηδες μας απαντούν με τον πλέον εμφατικό τρόπο...
Ο Ξυδάκης δεν είναι παρά ένας ακόμη «λουστραρισμένος» Πολάκης, ο οποίος πίσω από την ιδιότητα του αριστερού κρύβει πολιτικούς παροξυσμούς που φλερτάρουν ξεκάθαρα με ορισμένες από τις χειρότερες μορφές φασισμού. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η χυδαία απαξίωση κεντροδεξιών πολιτών και η προσβολή της ιστορίας μιας παράταξης στο ενεργητικό της οποίας ανήκουν οι σημαντικότερες πολιτικές και κοινωνικές «επαναστάσεις» στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Από την ισχυρή εμπλοκή των γυναικών στο πολιτικό γίγνεσθαι μέχρι την νομιμοποίηση του ΚΚΕ και φυσικά την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Προφανώς υπήρξαν ιστορικά λάθη και κακώς κείμενα σε δύσκολες περιόδους της ελληνικής ιστορίας στην διάρκεια των οποίων όμως η κάθε πλευρά έχει τις ευθύνες της.
Ωστόσο, εδώ το θέμα δεν είναι ούτε η ιστορία, ούτε η… πάλη των τάξεων. Είναι κατά πόσο νομιμοποιείται να μιλάει με αυτό τον τρόπο εν έτει 2021 ένας επιφανής εκπρόσωπος κόμματος εξουσίας και δη αριστερού- την ώρα μάλιστα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να κάνει ανοίγματα σε πλατιές κοινωνικές μάζες. Η απουσία απερίφραστης καταδίκης των λεγομένων Πολάκη (συγγνώμη Ξυδάκη) καταδεικνύει ότι αυτή είναι η νοοτροπία που διέπει το σύνολο του συστήματος Τσίπρα και της Κουμουνδούρου. Τα επαναλαμβανόμενα αυτού του είδους φαινόμενα απαντούν στο ερώτημα τι είδους κόμμα είναι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι μια αστική παράταξη ή μια «ομάδα κατσαπλιάδων» της εξουσίας; Είναι αυτοί που το παίζουν σύγχρονοι Σοσιαλδημοκράτες η οι αγωνιούντες για την τύχη του Κουφοντίνα; Είναι εκείνοι που απευθύνονται σε όλους τους Έλληνες ή οι εκπρόσωποι μιας διχαστικής ρητορικής που πλέον αντιλαμβάνεται μόνο η κομματική τους βάση του 3%; Δυστυχώς οι εκάστοτε Ξυδάκηδες μας απαντούν με τον πλέον εμφατικό τρόπο...