Αναβιώνει η σύγκρουση κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ για τη διοργάνωση διαδηλώσεων εν μέσω πανδημίας, με φόντο την επικείμενη κατάθεση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη για τα εργασιακά. Με τις μνήμες από τη Νέα Σμύρνη και την πολιτική κάλυψη από τον ΣΥΡΙΖΑ στις συγκεντρώσεις στήριξης του Δημήτρη Κουφοντίνα να είναι νωπές, η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει σήμερα διατεθειμένη να πάρει άλλο ένα... υγειονομικό ρίσκο, όπως είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας εκείνη την περίοδο, προκειμένου να προωθήσει τις θέσεις της. Στο πλαίσιο αυτό, κορυφαία κομματικά στελέχη προχωρούν από τα τηλεοπτικά παράθυρα σε συνεχείς παραινέσεις για... πάνδημη συμμετοχή των πολιτών στις επερχόμενες πορείες διαμαρτυρίας, ενώ το στίγμα δόθηκε ξεκάθαρα με τη εμφατική συμμετοχή της πλειονότητας των προβεβλημένων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ στο συλλαλητήριο με αφορμή την Πρωτομαγιά.

Την ίδια ώρα, το σκηνικό του περασμένου Μαρτίου συμπληρώνεται με την ολική επαναφορά στην επικαιρότητα της πρότασης περί μορατόριουμ που είχε καταθέσει ο Αλέξης Τσίπρας και τώρα επαναλαμβάνουν ορισμένοι εκ των κορυφαίων ΣΥΡΙΖΑίων. «Συνεχίζουν και στην αντιπολίτευση να βαδίζουν στα μονοπάτια των απροσχημάτιστων συνταγματικών εκτροπών, όπως έκαναν και την εποχή της διακυβέρνησής τους. Επιμένουν να ζητούν από την κυβέρνηση να πάψει να νομοθετεί, παραιτούμενη επί της ουσίας του θεσμικού της ρόλου, με αντάλλαγμα να σταματήσει η Κουμουνδούρου τις προτροπές για κάθοδο στους δρόμους, προκειμένου να μη διασαλευτεί η κοινωνική συνοχή και η ισορροπία, σε αυτό το κρίσιμο διάστημα της επιστροφής στην κανονικότητα. Αν αυτό δεν συνιστά πολιτικό καιροσκοπισμό του χειρίστου είδους, τότε τι είναι;», σημειώνουν στα «Π» συνομιλητές του στενού πρωθυπουργικού συστήματος. Οι ίδιοι, μάλιστα, υπογραμμίζουν πως αυτήν τη φορά το μήνυμα αποσταθεροποίησης που εκπέμπει ο Αλέξης Τσίπρας και τα στελέχη του κόμματός του είναι πολύ πιο ξεκάθαρο, αφού πλέον μιλούν ανοικτά για... προκλητική ενέργεια από την πλευρά του υπουργού Εργασίας σε ό,τι αφορά τη δρομολόγηση του νομοσχεδίου τη δεδομένη χρονική στιγμή, αποδίδοντας στο Μέγαρο Μαξίμου επιχείρηση εκμετάλλευσης της κατάστασης με τον κορονοϊό. «Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αντί να σπεύσουν από μόνοι τους να προτάξουν την ανάγκη σημαντικών παρεμβάσεων στα εργασιακά, ενόψει της νέας πραγματικότητας που θα διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας στη μετα-COVID εποχή, παίζουν μικροκομματικά παιχνίδια στην πλάτη των πολιτών», σχολιάζουν.

Η ρητορική... κυβερνητικής ρευστότητας

Στο πλαίσιο αυτό, βασικός άξονας της επιχειρηματολογίας την οποία θα αναπτύξει η κυβέρνηση (πέραν, βεβαίως, της ουσίας των προβλέψεων του νέου νόμου), προκειμένου να αναχαιτίσει τη δράση της Αριστεράς, θα είναι και πάλι η εμφανής -σύμφωνα με το Μαξίμου- προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα να ανατρέψει τα εις βάρος του πολιτικά και δημοσκοπικά δεδομένα, μέσω μιας ρητορικής που θα παραπέμπει σε περιόδους κυβερνητικής ρευστότητας. «Οι θέσεις που διατυπώνουν αποτυγχάνουν συνεχώς. Αρα, μοναδική τους ελπίδα είναι η καλλιέργεια αισθήματος πολιτικής αστάθειας. Οτι μπροστά στην εμμονή τους με την εξουσία είναι αδίστακτοι το ξέραμε. Τώρα, όμως, ξεπερνούν τα όρια, αφού επενδύουν στην αποτυχία της χώρας, σε στιγμή που ένα τέτοιο σενάριο ισοδυναμεί με τη δημιουργία πολύ άσχημων συνθηκών για αυτήν», λένε χαρακτηριστικά κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτουν, δε, ότι, όπως συνέβη και τον Μάρτιο, έτσι και τώρα, η επιχείρηση αυτή θα πέσει στο κενό, αφού η άσκηση πραγματικής πολιτικής από την κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα οδήγησε όχι μόνο στη διατήρηση της διαφοράς με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και στο άνοιγμα της ψαλίδας.

Πολυπρόσωπο... μέτωπο

Την ίδια ώρα, ωστόσο, δεν λείπουν κι εκείνοι εντός του «γαλάζιου» στρατοπέδου που θεωρούν ότι η διαχείριση του νέου κύματος συγκεντρώσεων από την πλευρά των συναρμόδιων υπουργείων, και δη από το Προστασίας του Πολίτη και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αποτελεί το τελευταίο μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης πριν από τη γενικότερη ευφορία που θα φέρει από το καλοκαίρι και μετά η σταδιακή επαναφορά της χώρας σε συνθήκες ομαλότητας. Οπως, μάλιστα, τονίζουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, αυτήν τη φορά δεν πρόκειται για ιδεολογικού τύπου ζητήματα, όπως η αστυνομική βία ή η αστυνομική παρουσία στα πανεπιστήμια, αλλά για τον ιδεολογικό πυρήνα της Αριστεράς, που μοιραία θα φέρει εκ νέου -έστω και προσωρινά- κοντά τον Περισσό με την Κουμουνδούρου, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για το άμεσο μέλλον. Παράλληλα, πρόκειται για ένα πολυπρόσωπο μέτωπο, αφού οι παράγοντες στην εξίσωση της οργάνωσης των συγκεκριμένων κινητοποιήσεων «ακουμπούν» σχεδόν στο σύνολο των συνδικαλιστικών φορέων επαγγελματικών ομάδων.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά