Η έλευση των δώρων των Χριστουγέννων ήταν ανέκαθεν παράδοση για κάθε σπίτι. Ο Αϊ-Βασίλης συγκεντρώνει ναι μεν τις επιθυμίες μικρών και μεγαλύτερων παιδιών. Ωστόσο, θυμάμαι πως στη γειτονιά και το σχολείο μου, δεν έστελναν γράμματα, δεν περίμεναν δώρα και σίγουρα δεν πίστευαν όλοι στην ύπαρξη του.
Με αυτή την ευχάριστη ανάμνηση, συγκρίνω τα συναισθήματα που βίωσα πριν και μετά τον εμβολιασμό μου. Ανήκω σε αυτούς που με προσμονή έκλεισαν το ραντεβού τους ψηφιακά με Astra Zeneca χωρίς δεύτερες σκέψεις. Τώρα, περιμένω τη δεύτερη δόση του εμβολίου και ήδη νιώθω ένα πρώτο κύμα ελευθερίας να με κατακλύζει. Ελευθερία που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ελευθερία να ταξιδεύεις, να κυκλοφορείς, να συναντάς, ακόμα και να αγκαλιάζεις τους αγαπημένους σου χωρίς όρια, μάσκες και καχυποψία.
Ωστόσο, όπως και με τον Αϊ-Βασίλη, έχω λάβει μέρος σε συζητήσεις φίλων που δεν συμμερίζονται αυτήν την ανάγκη, που δεν αντιλαμβάνονται την υγεία ως συλλογικό αγαθό αλλά μόνο εξατομικευμένα ή και που δεν έχουν πειστεί ακόμα για την ανάγκη να εμβολιαστούν. Αυτό δεν με ανησυχεί. Ξέρω πως η δυσπιστία και ο φόβος θα νικηθούν μπροστά στα οφέλη και την προοπτική επιστροφής στην παλιά μας ζωή. Ξέρω πως μέσα στις παρέες οι εμβολιασμένοι θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές και η κοινωνική πίεση θα «κάνει τη δουλειά».
Αυτό που με ανησυχεί, όμως, είναι η απορρύθμιση της ιδεολογικής πυξίδας πολιτικών σχηματισμών και δημοσιολόγων σε πολλές περιπτώσεις. Γιατί, η ενότητα είναι το ζητούμενο σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και ειδικότερα στη διαχείριση κρίσεων. Στην αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης, η χώρα μας έλαβε πλήθος επαίνων. Το κράτος μας βρήκε το βηματισμό του, μέσα σε διαρκώς μεταβαλλόμενα υγειονομικά δεδομένα και ολοκλήρωσε τη ψηφιακή μετεξέλιξη του. Σήμερα, καλείται να υπερασπιστεί τις θυσίες των πολιτών και κυρίως των πληττόμενων κλάδων της οικονομίας. Καλείται να διασφαλίσει ότι το πράσινο χρώμα στον υγειονομικό χάρτη δε θα ξεθωριάσει τον επερχόμενο χειμώνα. Καλείται να καταπολεμήσει fake news και τις εστίες προπαγάνδας που κρατούν τα ποσοστά εμβολιασμού χαμηλά σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες.
Προπύργιο μιας αλλαγής, όμως, είναι πάντοτε τα δεκτικά ώτα. Για αυτό, ρητορικές που αφορμώνται από ιδεοληψίες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, δεν έχουν θέση σε αυτή τη συγκυρία. Σήμερα, βλέπουμε δυνάμεις της Αριστεράς να κατακρίνουν την πολιτική επιβράβευσης των εμβολιασμένων ως «στέρηση δικαιωμάτων» και να μοχλεύουν την κοινωνική ανυπακοή. Από την άλλη πλευρά, γινόμαστε θεατές σε σόου υπερφιλελευθερισμού που αποστρέφονται την κρατική παρέμβαση και είναι εξίσου επικίνδυνα.
Στην κρίση, ευτυχώς, δεν εμφιλοχωρούν διχαστικές ιδεολογικές μάχες, αλλά μόνο η ταχεία δράση. Άλλωστε, χώρες που βασίστηκαν στη λογική της ανοσίας της αγέλης, για να περιορίσουν τον κρατικό παράγοντα, βρίσκονται στο «κόκκινο». Αντίθετα, και χώρες που εφάρμοσαν τα μέτρα ενίσχυσης της εμβολιαστικής πρόθεσης, πέτυχαν το απαραίτητο τείχος ανοσίας. Η Ελληνική Κυβέρνηση, αυτή τη
στιγμή, προσφέρει κίνητρα στους μερικώς ή καθόλου εμβολιασμένους, αλλά και αναπτύσσει αντικίνητρα για αυτούς που θέλουν να παραμείνουν ανεμβολίαστοι. Στη δημόσια υγεία -καλώς ή κακώς- δεν υπάρχει χώρος για εκπτώσεις.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό με κάθε τρόπο ότι ο εμβολιασμός είναι ένα δώρο ζωής και όχι ένα «καταναγκαστικό έργο». Ένα δώρο για όλες τις εποχές του χρόνου και όχι μόνο για τα Χριστούγεννα. Ένα δώρο που προσφέρεται δωρεάν από το κράτος όχι σε ρόλο Αϊ-Βασίλη, αλλά μιας -απαραίτητης σε κρίσιμες στιγμές- γκουβερνάντας. Ένα δώρο και μια πράξη αλληλεγγύης προς τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
* Η Χριστίνα Τσιλιγκίρη είναι Οικονομικός Σύμβουλος MSc, Πρόεδρος Σ.Ε.Φ., Πολιτευτής ΝΔ Β' Πειραιά, Τομεάρχης Αθλητισμού και ΑΜΕΑ UNESCO Πειραιώς και Νήσων
