Η στήριξη Καραμανλή σε Μητσοτάκη - Πώς οικοδομήθηκε η στενή σχέση μεταξύ του πρώην και του νυν πρωθυπουργού
Το δείπνο στον Λυκαβηττό, η αναγνώριση της επίσκεψης στην Πρώτη Σερρών και η ικανοποίηση για τη συνέχεια της συμμαχίας με τη Γαλλία
Δεν θα µπορούσε να υπάρξει καταλληλότερος χώρος, µε ιδιαίτερα συµβολικό χαρακτήρα, από το Ιδρυµα «Κωνσταντίνος Καραµανλής» για να εορτασθούν τα 47 χρόνια από την ίδρυση της Νέας ∆ηµοκρατίας, στα οποία ενσωµατώνονται τα 40 χρόνια από την ένταξη της χώρας µας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και στον πυρήνα των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών. Και ο συµβολισµός είναι διττός. Ιστορικός και ενωτικός. Ιστορικός, γιατί ο Κωνσταντίνος Καραµανλής ήταν ο οραµατιστής µιας ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και, βεβαίως, θεµελιωτής της πορείας αυτής. Ενωτικός, γιατί, σε µια περίοδο που για λόγους πολιτικής σκοπιµότητας ορισµένοι αρέσκονται σε πολιτικά σενάρια εσωκοµµατικής αναταραχής στη Ν.∆. , η συνάθροιση στο συγκεκριµένο ίδρυµα, προς τιµήν κυρίως του ιδρυτού του κόµµατος, του πρωθυπουργού και δύο πρώην, προερχοµένων από τα σπλάχνα του ιστορικού αυτού κόµµατος, συνιστά το πιο ηχηρό µήνυµα ενότητας. Η σηµασία αυτής της συγκέντρωσης εκπέµπει και ένα άλλο µήνυµα προς κάθε κατεύθυνση.
Κι αυτό διότι στα σενάρια που αποβλέπουν στη δηµιουργία εσωκοµµατικών προβληµάτων εκεί όπου δεν υπάρχουν, καλοθελητές ενέπλεκαν όλο αυτό το διάστηµα, ερήµην του, και τον πρώην πρωθυπουργό και µακροβιότερο πρόεδρο της Νέας ∆ηµοκρατίας, τον Κώστα Καραµανλή. Όµως, πέραν του γεγονότος ότι ο Καραµανλής κινείται πάντοτε θεσµικά και εκ χαρακτήρος απεχθάνεται τις υπονοµεύσεις, των οποίων, υπήρξε και ο ίδιος θύµα, είχε καλλιεργήσει, χωρίς τυµπανοκρουσίες, µια στενή σχέση µε τον νέο πρόεδρο της Ν.∆. και µετέπειτα πρωθυπουργό, ανταποκρινόµενος και στο άνοιγµα που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τού είχε κάνει.
Ο Κώστας Καραµανλής είχε διαβεβαιώσει, βεβαίως, τον Μητσοτάκη ότι ο ίδιος κάνει συστάσεις και προτροπές, δηλώνοντας, επίσης, ότι από ενέργειες που θα µπορούσαν να θεωρηθούν υπονοµευτικές της ηγεσίας ο ίδιος απέχει, διότι, πέραν των άλλων, τις απεχθάνεται.
Σε όλο το διάστηµα που έκτοτε διανύθηκε, ο νυν και ο πρώην διατήρησαν την κατά καιρούς τηλεφωνική επικοινωνία τους, καθώς άλλωστε το πολύ σφικτό πρόγραµµα του πρωθυπουργού, αφενός λόγω της υγειονοµικής κρίσης, αφετέρου λόγω της έντονης διπλωµατικής δραστηριότητας που ανέπτυξε η χώρα, µε προσωπικές επαφές του ίδιου του κ. Μητσοτάκη, ήταν φυσικό να µην ευνοεί τα συχνά γέυµατα ή δείπνα.
Η τελευταία συνάντηση του νυν πρωθυπουργού µε τον πρώην πραγµατοποιήθηκε το καλοκαίρι, και συγκεκριµένα στις 23 Ιουνίου. Επρόκειτο για ένα δείπνο µετά συζύγων στο σπίτι του Κυριάκου Μητσοτάκη, το οποίο περιελάµβανε και πολιτική συζήτηση, µε βασικό µάλιστα αντικείµενο τη Συµφωνία των Πρεσπών, που πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή. Ο πρωθυπουργός ήθελε να συζητήσει το ζήτηµα αυτό µε τον Κώστα Καραµανλή, οι απόψεις του οποίου για το ζήτηµα είναι γνωστές: δηλαδή, µε πολλές επιφυλάξεις για τα κενά της συµφωνίας αυτής και για όσα δεν εξασφαλίζουν τα εθνικά συµφέροντα. Απόρροια της συζήτησης εκείνης είναι και η καθυστέρηση της εισαγωγής στη Βουλή προς ψήφιση της σχετικής συµφωνίας.
Προφανώς, δεν µπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία στη µείζονα αυτή εξέλιξη της εξωτερικής µας πολιτικής η αναφορά Μητσοτάκη, στη δική του οµιλία, στη συµβολή των δύο πρώην πρωθυπουργών Καραµανλή και Σαµαρά στην καλλιέργεια και τη διατήρηση των σχέσεων αυτών µε τη Γαλλία. Σχέσεων που ο ίδιος επισφράγισε µε την πολλαπλών µηνυµάτων και ίσως προποµπό αναλόγων ευρωπαϊκών εξελίξεων ελληνογαλλική συµφωνία.
Κι αυτό διότι στα σενάρια που αποβλέπουν στη δηµιουργία εσωκοµµατικών προβληµάτων εκεί όπου δεν υπάρχουν, καλοθελητές ενέπλεκαν όλο αυτό το διάστηµα, ερήµην του, και τον πρώην πρωθυπουργό και µακροβιότερο πρόεδρο της Νέας ∆ηµοκρατίας, τον Κώστα Καραµανλή. Όµως, πέραν του γεγονότος ότι ο Καραµανλής κινείται πάντοτε θεσµικά και εκ χαρακτήρος απεχθάνεται τις υπονοµεύσεις, των οποίων, υπήρξε και ο ίδιος θύµα, είχε καλλιεργήσει, χωρίς τυµπανοκρουσίες, µια στενή σχέση µε τον νέο πρόεδρο της Ν.∆. και µετέπειτα πρωθυπουργό, ανταποκρινόµενος και στο άνοιγµα που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τού είχε κάνει.
Το δείπνο στον Λυκαβηττό
Υπενθυµίζουµε σχετικώς ότι ήδη από τον Ιούλιο του 2016, µε πρωτοβουλία του ίδιου του κ. Μητσοτάκη, είχαν δειπνήσει στο σπίτι του στον Λυκαβηττό τα ζεύγη του τότε νέου προέδρου της Ν.∆. και µετέπειτα πρωθυπουργού και του πρώην πρωθυπουργού. Ηταν ένα δείπνο που, φυσικά, περιελάµβανε και πολιτική συζήτηση. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι είχε επισηµάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ανάγκη, καθώς το κόµµα στόχευε στην εξουσία, να υπάρχει ενιαία γραµµή, παίρνοντας αφορµή από κάποιες διαφοροποιήσεις βουλευτών που ανήκαν στην «καραµανλική» πτέρυγα.Ο Κώστας Καραµανλής είχε διαβεβαιώσει, βεβαίως, τον Μητσοτάκη ότι ο ίδιος κάνει συστάσεις και προτροπές, δηλώνοντας, επίσης, ότι από ενέργειες που θα µπορούσαν να θεωρηθούν υπονοµευτικές της ηγεσίας ο ίδιος απέχει, διότι, πέραν των άλλων, τις απεχθάνεται.
Η αναγνώριση της επίσκεψης στην Πρώτη Σερρών
Μια άλλη, επίσης συµβολικού χαρακτήρα κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία είχε εκτιµήσει ιδιαιτέρως η οικογένεια Καραµανλή, ήταν η επίσκεψη που αυτός είχε πραγµατοποιήσει στα τέλη Μαρτίου του 2019 στην πατρογονική οικία του ιδρυτού της Νέας ∆ηµοκρατίας, στην Πρώτη Σερρών. Και η επίσκεψη αυτή εξέπεµπε ένα µήνυµα ενότητας, ενόψει µάλιστα και της επερχόµενης κρίσιµης εκλογικής αναµέτρησης.Σε όλο το διάστηµα που έκτοτε διανύθηκε, ο νυν και ο πρώην διατήρησαν την κατά καιρούς τηλεφωνική επικοινωνία τους, καθώς άλλωστε το πολύ σφικτό πρόγραµµα του πρωθυπουργού, αφενός λόγω της υγειονοµικής κρίσης, αφετέρου λόγω της έντονης διπλωµατικής δραστηριότητας που ανέπτυξε η χώρα, µε προσωπικές επαφές του ίδιου του κ. Μητσοτάκη, ήταν φυσικό να µην ευνοεί τα συχνά γέυµατα ή δείπνα.
Η τελευταία συνάντηση του νυν πρωθυπουργού µε τον πρώην πραγµατοποιήθηκε το καλοκαίρι, και συγκεκριµένα στις 23 Ιουνίου. Επρόκειτο για ένα δείπνο µετά συζύγων στο σπίτι του Κυριάκου Μητσοτάκη, το οποίο περιελάµβανε και πολιτική συζήτηση, µε βασικό µάλιστα αντικείµενο τη Συµφωνία των Πρεσπών, που πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή. Ο πρωθυπουργός ήθελε να συζητήσει το ζήτηµα αυτό µε τον Κώστα Καραµανλή, οι απόψεις του οποίου για το ζήτηµα είναι γνωστές: δηλαδή, µε πολλές επιφυλάξεις για τα κενά της συµφωνίας αυτής και για όσα δεν εξασφαλίζουν τα εθνικά συµφέροντα. Απόρροια της συζήτησης εκείνης είναι και η καθυστέρηση της εισαγωγής στη Βουλή προς ψήφιση της σχετικής συµφωνίας.
Η ικανοποίηση για τη συνέχεια της συμμαχίας με τη Γαλλία
Ο Κώστας Καραµανλής φέρεται ιδιαιτέρως ικανοποιηµένος από την αµυντική συµφωνία της κυβέρνησης µε τη Γαλλία, την οποία χαρακτήρισε -µιλώντας στην εκδήλωση του Ιδρύµατος- «αναµφισβήτητη εθνική επιτυχία». ∆ιότι, πέραν των σηµαντικών προβλέψεών της για γαλλική εµπλοκή, αν απειληθεί η Ελλάδα, αποτελεί και «βήµα προς την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και πολιτική Αµυνας της Ε.Ε.». Συγχρόνως, επιβεβαίωσε µια συνέχεια στην εξωτερική πολιτική όσον αφορά τις σχέσεις µε τη Γαλλία, που είχε εγκαινιάσει ο ιδρυτής του κόµµατος και είχε συνεχίσει και ο Κώστας Καραµανλής, έχοντας καλλιεργήσει στενές σχέσεις µε τον Νικολά Σαρκοζί.Προφανώς, δεν µπορεί να χαρακτηριστεί τυχαία στη µείζονα αυτή εξέλιξη της εξωτερικής µας πολιτικής η αναφορά Μητσοτάκη, στη δική του οµιλία, στη συµβολή των δύο πρώην πρωθυπουργών Καραµανλή και Σαµαρά στην καλλιέργεια και τη διατήρηση των σχέσεων αυτών µε τη Γαλλία. Σχέσεων που ο ίδιος επισφράγισε µε την πολλαπλών µηνυµάτων και ίσως προποµπό αναλόγων ευρωπαϊκών εξελίξεων ελληνογαλλική συµφωνία.
