Χρηστίδης για θάνατο Γεννηματά: Είναι σύμβολο για την Ελλάδα-Ρουφούσε το μεδούλι της ζωής
«Η Φώφη είναι τα πάντα μας», δήλωσε
Η Φώφη είπε «όχι» στο φόβο, επισήμανε ο υποψήφιος για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και στενός συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά Παύλος Χρηστίδης. Σε ό,τι αφορά τη μάχη για τη διαδοχή στο ΚΙΝΑΛ σχολίασε πως «έχουν αλλάξει πολλά από τα δεδομένα».
Ειδικότερα, ο Παύλος Χρηστίδης περιέγραψε τη Φώφη Γεννηματά ως πολύ αξιοπρεπή, πολύ δυνατή, πολύ τολμηρή, ένας άνθρωπος που στα πολύ δύσκολα επέλεξε να ανανεώσει και να βάλει μπροστά ανθρώπους που δεν τους ήξερε κανείς και να τους δώσει βάρος μια ευθύνη, και ήταν πάντα διπλά να μας κρατήσει από το χέρι γιατί δεν ξέραμε σε τι κόσμο μπαίνουμε.
Όπως τόνισε, μιλώντας στον ΣΚΑΙ, το στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, «όταν η Φώφη Γεννηματά έγινε πρόεδρος ΠΑΣΟΚ ήταν τελευταίο κοινοβουλευτικό κόμμα, στα όρια του να μπει στη Βουλή. Και ο τρόπος με τον όποιο πορεύτηκε δείχνει ότι η αγάπη που παίρνει σήμερα της αξίζει παρά πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Φώφη Γεννηματά θα μείνει στην ιστορία με το μικρό της όνομα. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια για ανθρώπους, πολύ σπανιότερα με τους πολιτικούς. Είχε αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο. Η ζεστασιά της από κοντά δημιουργούσε τέτοια σχέση με τον κόσμο, και η Φώφη έβλεπε πάντοτε το δρόμο της επαφής με τον κόσμο και έβλεπε πάντα τη μεγάλη εικόνα».
Συνεχίζοντας δήλωσε πως «είχε πάντοτε στο μυαλό της τον άνθρωπο, δεν ξεχώριζε ποιον είχε γύρω της… Έβλεπε τη μεγάλη εικόνα. Κρατούσε μέσα της τον πόνο που υπήρχε και έκανε τα πάντα να τον ξεπεράσει με χαμόγελο και αισιοδοξία είχε και αξιοσύνη χάραξε δρόμο απέναντι σε χαμένες υποθέσεις και τις κέρδισε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή, ρουφούσε το μεδούλι της ζωής, χάριζε χαμόγελα σε όλους, ήταν η ψυχή της παρέας».
Ο Παύλος Χρηστίδης διηγήθηκε ότι «το Γενάρη του 2018, θα μου μείνει αξέχαστο, σε μια από τις γιορτές που έκανε στο σπίτι μετά από πίεση των φίλων και συνεργατών της σηκώθηκε να χορέψει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας… Έβλεπες μια γυναίκα που έβγαζε από μέσα της ζωή, περηφάνια, γενναιότητα, αυτό που κουβαλούσε».
«Είναι παράδειγμα σύμβολο για την Ελλάδα. Αν θεωρούμε ότι τα ‘όχι’ μας είναι αυτά που μας καθορίζουν, η Φώφη είπε γενναία ‘όχι’ στο φόβο, δεν δείλιασε πότε, δε σταμάτησε πότε δείχνοντας σημασία στη νεότερη γενιά. Για εμάς είναι τα πάντα μας… Ανέδειξε τη νεότερη γενιά. Ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή διπλά τους υποστηρίζοντας τους και συμβουλεύοντάς τους» επισήμανε.
Ειδικότερα, ο Παύλος Χρηστίδης περιέγραψε τη Φώφη Γεννηματά ως πολύ αξιοπρεπή, πολύ δυνατή, πολύ τολμηρή, ένας άνθρωπος που στα πολύ δύσκολα επέλεξε να ανανεώσει και να βάλει μπροστά ανθρώπους που δεν τους ήξερε κανείς και να τους δώσει βάρος μια ευθύνη, και ήταν πάντα διπλά να μας κρατήσει από το χέρι γιατί δεν ξέραμε σε τι κόσμο μπαίνουμε.
Όπως τόνισε, μιλώντας στον ΣΚΑΙ, το στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, «όταν η Φώφη Γεννηματά έγινε πρόεδρος ΠΑΣΟΚ ήταν τελευταίο κοινοβουλευτικό κόμμα, στα όρια του να μπει στη Βουλή. Και ο τρόπος με τον όποιο πορεύτηκε δείχνει ότι η αγάπη που παίρνει σήμερα της αξίζει παρά πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Φώφη Γεννηματά θα μείνει στην ιστορία με το μικρό της όνομα. Είναι κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια για ανθρώπους, πολύ σπανιότερα με τους πολιτικούς. Είχε αδιαμεσολάβητη σχέση με τον κόσμο. Η ζεστασιά της από κοντά δημιουργούσε τέτοια σχέση με τον κόσμο, και η Φώφη έβλεπε πάντοτε το δρόμο της επαφής με τον κόσμο και έβλεπε πάντα τη μεγάλη εικόνα».
«Κρατούσε μέσα της τον πόνο, ρουφούσε το μεδούλι της ζωής»
Συνεχίζοντας δήλωσε πως «είχε πάντοτε στο μυαλό της τον άνθρωπο, δεν ξεχώριζε ποιον είχε γύρω της… Έβλεπε τη μεγάλη εικόνα. Κρατούσε μέσα της τον πόνο που υπήρχε και έκανε τα πάντα να τον ξεπεράσει με χαμόγελο και αισιοδοξία είχε και αξιοσύνη χάραξε δρόμο απέναντι σε χαμένες υποθέσεις και τις κέρδισε. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή, ρουφούσε το μεδούλι της ζωής, χάριζε χαμόγελα σε όλους, ήταν η ψυχή της παρέας».Ο Παύλος Χρηστίδης διηγήθηκε ότι «το Γενάρη του 2018, θα μου μείνει αξέχαστο, σε μια από τις γιορτές που έκανε στο σπίτι μετά από πίεση των φίλων και συνεργατών της σηκώθηκε να χορέψει το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας… Έβλεπες μια γυναίκα που έβγαζε από μέσα της ζωή, περηφάνια, γενναιότητα, αυτό που κουβαλούσε».
