Χρήστος Σαρτζετάκης: Η επεισοδιακή εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας - Γιατί έμεινε στην ιστορία
Η επιλογή του Σαρτζετάκη ήταν μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, που εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ τη συναίνεση της Αριστεράς, καθώς και πολιτικά οφέλη
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης που έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 1985, σε μια περίοδο που ακόμα ήταν εμφανής η πόλωση της Μεταπολίτευσης.
Η εκλογή του ήταν επεισοδιακή, καθώς μαζί με την ψηφοφορία για την ανάδειξή του, προχώρησε και η Συνταγματική Μεταρρύθμιση που περιόριζε τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας σε αυτό που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Στο αξίωμα του Προέδρου μέχρι τότε βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, και πρωθυπουργός είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η συνύπαρξη των δύο για τέσσερα χρόνια ήταν σχετικά ομαλή, καθώς ο Καραμανλής δεν είχε κάνει χρήση των λεγόμενων «υπερεξουσιών» που του έδινε το Σύνταγμα του 1975.
Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αποτέλεσε το διάγγελμά του για τις ευρωεκλογές του 1984, το οποίο, μέσα σε ένα ιδιαίτερα πολωμένο κλίμα μεταξύ των δύο κομμάτων, θεωρήθηκε ως έμμεση παρέμβαση υπέρ της ΝΔ.
Το κλίμα πριν από τις εκλογές χαρακτηρίζονταν από αβεβαιότητα, καθώς είχε δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πρότεινε εκ νέου τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για το ανώτατο αξίωμα.
Σε αυτό συνηγορούσαν ο Τύπος, η δεξιά αντιπολίτευση, ακόμα και τάσεις της μετριοπαθούς Αριστεράς. Ωστόσο ο τότε πρωθυπουργός αιφνιδίασε, προτείνοντας για τη θέση τον Χρήστο Σαρτζετάκη, μη κυβερνητικό παράγοντα, Αρεοπαγίτη, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και πρωταγωνιστή στην αποκάλυψη των δραστών της δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη, την περίοδο που στην κυβέρνηση ήταν η ΕΡΕ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε την έναρξη της διαδικασίας για την αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε, όπως δήλωνε στην εισήγησή του στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, «να καθιερωθεί πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία στον τόπο» εξαλείφοντας τα «αντιδημοκρατικά στοιχεία» του Συντάγματος του 1975.
Η επιλογή του Σαρτζετάκη ήταν μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, που εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ τη συναίνεση της Αριστεράς αλλά και πολιτικά οφέλη καθώς έτσι αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τα αντιδεξιά αντανακλαστικά μεγάλης μερίδας των πολιτών και τη συσπείρωση τους στο πρόσωπό του, κερδίζοντας άνετα και τις επόμενες εκλογές.
Όπως γράφει ο νομικός Παναγιώτης Ξανθόπουλος: «την 10/03/1985, αμέσως μετά τη δημόσια πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας του Χρήστου Σαρτζετάκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε από τη θέση και ο Πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Αλευράς, ανέλαβε προσωρινά την αναπλήρωσή του και την άσκηση των Προεδρικών καθηκόντων. Την 17/03/1985 διεξήχθη η πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας όπου ο Χρήστος Σαρτζετάκης έλαβε 178 ψήφους, πλην όμως γεννήθηκε μείζον συνταγματικό θέμα για το επιτρεπτό ή μη της συμμετοχής στην ψηφοφορία του αναπληρωτή Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής, Ιωάννη Αλευρά, λόγω της βουλευτικής του ιδιότητας. Η Βουλή αποφασίζει τελικά ότι ο αναπληρωτής του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε δικαίωμα ψήφου.
Την 23/03/1985 διεξήχθη η δεύτερη ψηφοφορία και ο Χρήστος Σαρτζετάκης έλαβε 181 ψήφους, πλην όμως γεννήθηκε ζήτημα για το χρώμα των ψηφοδελτίων, αφού η χρησιμοποίηση διαφορετικών χρωμάτων ψηφοδελτίων διακρινόταν από τον ημιδιαφανή φάκελο και παραβιαζόταν έτσι η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Χαρακτηριστικά, τα ψηφοδέλτια που έγραφαν Σαρτζετάκης ήταν γαλάζια και τα άλλα λευκά.
Την 29/03/1985 πραγματοποιήθηκε η τρίτη ψηφοφορία, οπότε εξελέγη ο Χρήστος Σαρτζετάκης με 180 ψήφους, με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ».
Το ζήτημα των χρωματιστών ψηφοδελτίων, προκειμένου να μην υπάρξουν διαρροές είχε προκαλέσει την μεγάλη αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκης, ενώ δεν έλειψαν και τα επεισόδια με τον γαλάζιο βουλευτή Ελ. Καλογιάννη να αρπάζει την κάλπη και να την μεταφέρει στα γραφεία του κόμματός του. Η κάλπη επιστράφηκε και ο βουλευτής έμεινε στην ιστορία ως Καλπογιάννης.
Η εκλογή του ήταν επεισοδιακή, καθώς μαζί με την ψηφοφορία για την ανάδειξή του, προχώρησε και η Συνταγματική Μεταρρύθμιση που περιόριζε τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας σε αυτό που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Στο αξίωμα του Προέδρου μέχρι τότε βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, και πρωθυπουργός είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η συνύπαρξη των δύο για τέσσερα χρόνια ήταν σχετικά ομαλή, καθώς ο Καραμανλής δεν είχε κάνει χρήση των λεγόμενων «υπερεξουσιών» που του έδινε το Σύνταγμα του 1975.
Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αποτέλεσε το διάγγελμά του για τις ευρωεκλογές του 1984, το οποίο, μέσα σε ένα ιδιαίτερα πολωμένο κλίμα μεταξύ των δύο κομμάτων, θεωρήθηκε ως έμμεση παρέμβαση υπέρ της ΝΔ.
Ο αιφνιδιαμός Παπανδρέου
Το κλίμα πριν από τις εκλογές χαρακτηρίζονταν από αβεβαιότητα, καθώς είχε δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πρότεινε εκ νέου τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για το ανώτατο αξίωμα. Σε αυτό συνηγορούσαν ο Τύπος, η δεξιά αντιπολίτευση, ακόμα και τάσεις της μετριοπαθούς Αριστεράς. Ωστόσο ο τότε πρωθυπουργός αιφνιδίασε, προτείνοντας για τη θέση τον Χρήστο Σαρτζετάκη, μη κυβερνητικό παράγοντα, Αρεοπαγίτη, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και πρωταγωνιστή στην αποκάλυψη των δραστών της δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη, την περίοδο που στην κυβέρνηση ήταν η ΕΡΕ και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε την έναρξη της διαδικασίας για την αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε, όπως δήλωνε στην εισήγησή του στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, «να καθιερωθεί πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία στον τόπο» εξαλείφοντας τα «αντιδημοκρατικά στοιχεία» του Συντάγματος του 1975.
Η επιλογή του Σαρτζετάκη ήταν μία κίνηση υψηλού συμβολισμού, που εξασφάλιζε στο ΠΑΣΟΚ τη συναίνεση της Αριστεράς αλλά και πολιτικά οφέλη καθώς έτσι αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τα αντιδεξιά αντανακλαστικά μεγάλης μερίδας των πολιτών και τη συσπείρωση τους στο πρόσωπό του, κερδίζοντας άνετα και τις επόμενες εκλογές.
Η επεισοδιακή εκλογή
Όπως γράφει ο νομικός Παναγιώτης Ξανθόπουλος: «την 10/03/1985, αμέσως μετά τη δημόσια πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας του Χρήστου Σαρτζετάκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε από τη θέση και ο Πρόεδρος της Βουλής, Ιωάννης Αλευράς, ανέλαβε προσωρινά την αναπλήρωσή του και την άσκηση των Προεδρικών καθηκόντων. Την 17/03/1985 διεξήχθη η πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας όπου ο Χρήστος Σαρτζετάκης έλαβε 178 ψήφους, πλην όμως γεννήθηκε μείζον συνταγματικό θέμα για το επιτρεπτό ή μη της συμμετοχής στην ψηφοφορία του αναπληρωτή Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής, Ιωάννη Αλευρά, λόγω της βουλευτικής του ιδιότητας. Η Βουλή αποφασίζει τελικά ότι ο αναπληρωτής του Προέδρου της Δημοκρατίας είχε δικαίωμα ψήφου.Την 23/03/1985 διεξήχθη η δεύτερη ψηφοφορία και ο Χρήστος Σαρτζετάκης έλαβε 181 ψήφους, πλην όμως γεννήθηκε ζήτημα για το χρώμα των ψηφοδελτίων, αφού η χρησιμοποίηση διαφορετικών χρωμάτων ψηφοδελτίων διακρινόταν από τον ημιδιαφανή φάκελο και παραβιαζόταν έτσι η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Χαρακτηριστικά, τα ψηφοδέλτια που έγραφαν Σαρτζετάκης ήταν γαλάζια και τα άλλα λευκά.
Την 29/03/1985 πραγματοποιήθηκε η τρίτη ψηφοφορία, οπότε εξελέγη ο Χρήστος Σαρτζετάκης με 180 ψήφους, με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ».
Το ζήτημα των χρωματιστών ψηφοδελτίων, προκειμένου να μην υπάρξουν διαρροές είχε προκαλέσει την μεγάλη αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκης, ενώ δεν έλειψαν και τα επεισόδια με τον γαλάζιο βουλευτή Ελ. Καλογιάννη να αρπάζει την κάλπη και να την μεταφέρει στα γραφεία του κόμματός του. Η κάλπη επιστράφηκε και ο βουλευτής έμεινε στην ιστορία ως Καλπογιάννης.
