«Θυµός που δεν θεραπεύθηκε», άρθρο του Δημήτρη Μαύρου
Δεν είναι εύκολο για την Αριστερά / Κεντροαριστερά να «κινηθεί», αν δεν υπάρχει «δράκος» στην πλοκή του πολιτικού σκηνικού, και αυτό ακριβώς θρέφει «αισθητικές» σαν αυτές που βλέπουμε
Το πιο κοµβικό κόµµα σήµερα δεν είναι το ΚΙΝ.ΑΛ. και το τι θα γίνει µε την πορεία του. Το πιο κοµβικό κόµµα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, πλέον, ξέρει τα πάντα. ∆ιεκδίκησε, έταξε, νίκησε, κυβέρνησε, έκανε ό,τι µπορούσε µε βάση τις υποσχέσεις και τις αντικειµενικές δυσκολίες της εποχής του και τελικά έχασε.
Αυτό που δυσκόλεψε τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από όλα ήταν να µάθει να χάνει. Η ήττα του 2019 τού άφησε πάρα πολλά «ακροαστικά». Πρώτη φορά νίκη, πρώτη φορά ήττα. Η Ν.∆. και το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝ.ΑΛ. είναι µαθηµένα κόµµατα, έχουν κερδίσει και χάσει αρκετές φορές. Έχει σκληρύνει η πολιτική τους επιδερµίδα. Εχει βγάλει «κάλο» η ψυχή τους, κάτι που θυµίζει τη διαφορά αντίληψης για τους ασθενείς και τις απώλειες ζωής µεταξύ παλιών / έµπειρων γιατρών και νεαρών γιατρών, που ακόµη οι ευαισθησίες τους είναι σε εγρήγορση.
Τους κόστισε πολύ χρόνο για να φτάσουν από το πρώτο στάδιο του πένθους, που είναι το σοκ, η άρνηση, στην οργή, το παζάρεµα, την κατάθλιψη, µέχρι το τέλος, που είναι η αποδοχή (µοντέλο Kubler Ross). ∆υστυχώς, δεν έχει επουλωθεί ακόµη το τελευταίο στάδιο, της αποδοχής. Ορθώς ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο, βέβαια, του πολέµου στη Βουλή, είπε στον Αλέξης Τσίπρα «µα, επί δυόµισι χρόνια δεν έχετε κάνει απολογισµό του γιατί χάσατε;».
Αυτή η µη ολοκλήρωση του σταδίου της αποδοχής κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να παλινδροµεί µεταξύ θυµού και αποδοχής. Αυτή η συνεχής ταλάντωση είναι η κεντρική αιτία που κάνει τις 6 πληγές του ΣΥΡΙΖΑ να µην κλείνουν.
1. Καθαρό βλέµµα για τον απολογισµό του πόσο µεγάλη ζηµιά έκαναν οι προεκλογικές υπερβολές και τα ταξίµατα πίσω στο 2015.
2. Αντιπολίτευση κραυγών.
3. Όχι συµπαγής / οµοιογενής κατάσταση εσωτερικά στο κόµµα.
4. ∆ιαχείριση της αισθητικής Πολάκη.
5. Αποθορυβοποιηµένη επικοινωνία των πολιτικών προτάσεων για τη λύση των προβληµάτων της χώρας.
6. Αντιµετώπιση της διµέτωπης απειλής κυρίως από το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝ.ΑΛ. αλλά και τη Ν.∆. ∆υστυχώς, δεν είναι εύκολο για την Αριστερά / Κεντροαριστερά να «κινηθεί», αν δεν υπάρχει «δράκος» στην πλοκή του πολιτικού σκηνικού, και αυτό ακριβώς θρέφει «αισθητικές» σαν αυτές που βλέπουµε τις τελευταίες ηµέρες στη Βουλή των Ελλήνων.
Όσο δεν επιλύονται τα παραπάνω, θα µπαίνει όλο και περισσότερο σε εφαρµογή η ρήση «Μια κυβέρνηση είναι τόσο καλή όσο καλή είναι η αντιπολίτευσή της».
*ΑΡΘΡΟ ΤOY ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΜΑΥΡΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΑΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ MRB ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΕΔΕΑ
Αυτό που δυσκόλεψε τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από όλα ήταν να µάθει να χάνει. Η ήττα του 2019 τού άφησε πάρα πολλά «ακροαστικά». Πρώτη φορά νίκη, πρώτη φορά ήττα. Η Ν.∆. και το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝ.ΑΛ. είναι µαθηµένα κόµµατα, έχουν κερδίσει και χάσει αρκετές φορές. Έχει σκληρύνει η πολιτική τους επιδερµίδα. Εχει βγάλει «κάλο» η ψυχή τους, κάτι που θυµίζει τη διαφορά αντίληψης για τους ασθενείς και τις απώλειες ζωής µεταξύ παλιών / έµπειρων γιατρών και νεαρών γιατρών, που ακόµη οι ευαισθησίες τους είναι σε εγρήγορση.
Τους κόστισε πολύ χρόνο για να φτάσουν από το πρώτο στάδιο του πένθους, που είναι το σοκ, η άρνηση, στην οργή, το παζάρεµα, την κατάθλιψη, µέχρι το τέλος, που είναι η αποδοχή (µοντέλο Kubler Ross). ∆υστυχώς, δεν έχει επουλωθεί ακόµη το τελευταίο στάδιο, της αποδοχής. Ορθώς ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο, βέβαια, του πολέµου στη Βουλή, είπε στον Αλέξης Τσίπρα «µα, επί δυόµισι χρόνια δεν έχετε κάνει απολογισµό του γιατί χάσατε;».
Αυτή η µη ολοκλήρωση του σταδίου της αποδοχής κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να παλινδροµεί µεταξύ θυµού και αποδοχής. Αυτή η συνεχής ταλάντωση είναι η κεντρική αιτία που κάνει τις 6 πληγές του ΣΥΡΙΖΑ να µην κλείνουν.
1. Καθαρό βλέµµα για τον απολογισµό του πόσο µεγάλη ζηµιά έκαναν οι προεκλογικές υπερβολές και τα ταξίµατα πίσω στο 2015.
2. Αντιπολίτευση κραυγών.
3. Όχι συµπαγής / οµοιογενής κατάσταση εσωτερικά στο κόµµα.
4. ∆ιαχείριση της αισθητικής Πολάκη.
5. Αποθορυβοποιηµένη επικοινωνία των πολιτικών προτάσεων για τη λύση των προβληµάτων της χώρας.
6. Αντιµετώπιση της διµέτωπης απειλής κυρίως από το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝ.ΑΛ. αλλά και τη Ν.∆. ∆υστυχώς, δεν είναι εύκολο για την Αριστερά / Κεντροαριστερά να «κινηθεί», αν δεν υπάρχει «δράκος» στην πλοκή του πολιτικού σκηνικού, και αυτό ακριβώς θρέφει «αισθητικές» σαν αυτές που βλέπουµε τις τελευταίες ηµέρες στη Βουλή των Ελλήνων.
Όσο δεν επιλύονται τα παραπάνω, θα µπαίνει όλο και περισσότερο σε εφαρµογή η ρήση «Μια κυβέρνηση είναι τόσο καλή όσο καλή είναι η αντιπολίτευσή της».
*ΑΡΘΡΟ ΤOY ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΜΑΥΡΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΑΙ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ MRB ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΕΔΕΑ
