Μανιάτης: Από το 2014 είχα προειδοποιήσει την Κομισιόν για όσα ζούμε σήμερα - Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες
Ο ο πρώην υπουργός Ενέργειας εξέφρασε ενστάσεις και για τον τρόπο που προωθήθηκε η πράσινη μετάβαση
«Το γιατί, δεν είχε προβλέψει η Ε.Ε. ότι η εξάρτηση από το ρωσικό αέριο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ομηρία, είναι η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου, και έχει δύο πιθανές απαντήσεις: είτε η γραφειοκρατία -και αναφέρομαι στους υπηρεσιακούς της Κομισιόν, αλλά και στους ηγέτες των κρατών- ήταν ελλιπέστατα ενημερωμένοι, είτε κάποιοι από αυτούς υπηρετούσαν σκοπιμότητες, κρατικές ή άλλες!»
Αυτό τόνισε ο πρώην υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, μιλώντας σήμερα στο Radio North 98 της Θεσσαλονίκης και εξηγώντας πως ο κώδωνας του κινδύνου είχε ήδη ...ακουστεί το 2014, αλλά προφανώς οι «σκοπιμότητες» ήταν αρκετά ισχυρές ώστε να θαφτεί σε κάποιο συρτάρι η το σχέδιο που είχε προτείνει και μάλιστα ως προεδρεύων του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας!
«Κανείς δεν ξέρει με ποιες τιμές ρωσικού φυσικού αερίου προμηθεύονταν η Γερμανία ή η Ολλανδία, καθώς μια χώρα που προμηθεύεται σε πολύ χαμηλές τιμές φυσικό αέριο είναι επόμενο να μην θέλει να αλλάξει αυτή η κατάσταση και το τραγικό αποτέλεσμα το πληρώνουμε τώρα», είπε χαρακτηριστικά.
«Όταν έγινε η προσάρτηση της Κριμαίας, επειδή τότε το πρώτο εξάμηνο του ΄14 η Ελλάδα είχε την προεδρία της Ε.Ε. και ως προεδρεύων του Συμβουλίου υπουργών Ενέργειας έκανα τις διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους και με την Κομισιόν, τα έζησα όλα! Τότε λοιπόν πρέπει να σας πω ότι ανάμεσα στα άλλα είχα κάνει μια πρόταση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον τότε Γερμανό ευρωπαίο επίτροπο να κάνουμε το εξής: επειδή η προσάρτηση της Κριμαίας, έγραφα, είναι ένα βήμα, το οποίο μπορεί να ακολουθηθεί και από άλλα ανάλογα βήματα, πρέπει από τώρα να φροντίσουμε, ώστε να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη και την ανθεκτικότητα των οικονομιών των κρατών – μελών σε περίπτωση, που τέτοιου είδους κρίσεις ξεσπάσουν στο μέλλον. Και έλεγα ότι θα πρέπει να κάνουμε δυο βασικά πράγματα. Πρώτον να φτιάξουμε ένα Ταμείο, το οποίο να προικοδοτηθεί με κάποια χρήματα από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε, ώστε σε περίπτωση που οι τιμές του φυσικού αερίου εκτοξευτούν “στον Θεό”, να μπορεί να βοηθήσει τις ασθενέστερες οικονομίες να εξασφαλίσουν κάποια φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου και να μην μείνουν οι οικονομίες και τα νοικοκυριά χωρίς φυσικό αέριο στη διάρκεια του χειμώνα. Και το δεύτερο που έλεγα ήταν το εξής: ότι θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια πλατφόρμα, από την οποία να πληροφορούμαστε και ενιαία να προμηθευόμαστε ως Ευρώπη, φυσικό αέριο. Ε, δείτε τι επικαιρότητα έχουν αυτά και τώρα. Δυστυχώς η τότε επιστολή μου, παρότι ήταν με τη σφραγίδα, όχι απλώς του υπουργού μιας χώρας, αλλά και του προεδρεύοντος του Συμβουλίου των υπουργών Ενέργειας έμεινε αναπάντητη και τώρα ερχόμαστε και ξανασυζητάμε τα ίδια πράγματα!»
Ο κ. Μανιάτης, εξέφρασε ενστάσεις και για τον τρόπο που προωθήθηκε η πράσινη μετάβαση: «Η Ευρώπη μέσα σε μια 5ετία ή 6ετία μείωσε τη δική της παραγωγή φυσικού αερίου κατά περίπου 30%.- 35% και το ποσοστό αυτό αντίστοιχα το αναπλήρωσε από επιπλέον εισαγωγές από τη Ρωσία. Εδώ δεν υπάρχουν ευθύνες; Πολιτικές; Εγώ θεωρώ ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Η Ευρώπη μονοδιάστατα επικέντρωνε τις επενδύσεις, τις ρυθμίσεις, τους κανονισμούς, τα πάντα στα θέματα της πράσινης μετάβασης, η οποία ασφαλώς είναι η αναγκαία, προκειμένου να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση και να σώσουμε τον πλανήτη από την κλιματική κρίση, όμως – όπως έχω πει πολλές φορές – η πράσινη μετάβαση από μόνη της δεν είναι ενεργειακή στρατηγική. Είναι ένα μέρος της ενεργειακής στρατηγικής».
Αυτό τόνισε ο πρώην υπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης, μιλώντας σήμερα στο Radio North 98 της Θεσσαλονίκης και εξηγώντας πως ο κώδωνας του κινδύνου είχε ήδη ...ακουστεί το 2014, αλλά προφανώς οι «σκοπιμότητες» ήταν αρκετά ισχυρές ώστε να θαφτεί σε κάποιο συρτάρι η το σχέδιο που είχε προτείνει και μάλιστα ως προεδρεύων του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας!
«Κανείς δεν ξέρει με ποιες τιμές ρωσικού φυσικού αερίου προμηθεύονταν η Γερμανία ή η Ολλανδία, καθώς μια χώρα που προμηθεύεται σε πολύ χαμηλές τιμές φυσικό αέριο είναι επόμενο να μην θέλει να αλλάξει αυτή η κατάσταση και το τραγικό αποτέλεσμα το πληρώνουμε τώρα», είπε χαρακτηριστικά.
«Όταν έγινε η προσάρτηση της Κριμαίας, επειδή τότε το πρώτο εξάμηνο του ΄14 η Ελλάδα είχε την προεδρία της Ε.Ε. και ως προεδρεύων του Συμβουλίου υπουργών Ενέργειας έκανα τις διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους και με την Κομισιόν, τα έζησα όλα! Τότε λοιπόν πρέπει να σας πω ότι ανάμεσα στα άλλα είχα κάνει μια πρόταση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον τότε Γερμανό ευρωπαίο επίτροπο να κάνουμε το εξής: επειδή η προσάρτηση της Κριμαίας, έγραφα, είναι ένα βήμα, το οποίο μπορεί να ακολουθηθεί και από άλλα ανάλογα βήματα, πρέπει από τώρα να φροντίσουμε, ώστε να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη και την ανθεκτικότητα των οικονομιών των κρατών – μελών σε περίπτωση, που τέτοιου είδους κρίσεις ξεσπάσουν στο μέλλον. Και έλεγα ότι θα πρέπει να κάνουμε δυο βασικά πράγματα. Πρώτον να φτιάξουμε ένα Ταμείο, το οποίο να προικοδοτηθεί με κάποια χρήματα από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε, ώστε σε περίπτωση που οι τιμές του φυσικού αερίου εκτοξευτούν “στον Θεό”, να μπορεί να βοηθήσει τις ασθενέστερες οικονομίες να εξασφαλίσουν κάποια φορτία υγροποιημένου φυσικού αερίου και να μην μείνουν οι οικονομίες και τα νοικοκυριά χωρίς φυσικό αέριο στη διάρκεια του χειμώνα. Και το δεύτερο που έλεγα ήταν το εξής: ότι θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια πλατφόρμα, από την οποία να πληροφορούμαστε και ενιαία να προμηθευόμαστε ως Ευρώπη, φυσικό αέριο. Ε, δείτε τι επικαιρότητα έχουν αυτά και τώρα. Δυστυχώς η τότε επιστολή μου, παρότι ήταν με τη σφραγίδα, όχι απλώς του υπουργού μιας χώρας, αλλά και του προεδρεύοντος του Συμβουλίου των υπουργών Ενέργειας έμεινε αναπάντητη και τώρα ερχόμαστε και ξανασυζητάμε τα ίδια πράγματα!»
Ο κ. Μανιάτης, εξέφρασε ενστάσεις και για τον τρόπο που προωθήθηκε η πράσινη μετάβαση: «Η Ευρώπη μέσα σε μια 5ετία ή 6ετία μείωσε τη δική της παραγωγή φυσικού αερίου κατά περίπου 30%.- 35% και το ποσοστό αυτό αντίστοιχα το αναπλήρωσε από επιπλέον εισαγωγές από τη Ρωσία. Εδώ δεν υπάρχουν ευθύνες; Πολιτικές; Εγώ θεωρώ ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Η Ευρώπη μονοδιάστατα επικέντρωνε τις επενδύσεις, τις ρυθμίσεις, τους κανονισμούς, τα πάντα στα θέματα της πράσινης μετάβασης, η οποία ασφαλώς είναι η αναγκαία, προκειμένου να μειωθεί η ατμοσφαιρική ρύπανση και να σώσουμε τον πλανήτη από την κλιματική κρίση, όμως – όπως έχω πει πολλές φορές – η πράσινη μετάβαση από μόνη της δεν είναι ενεργειακή στρατηγική. Είναι ένα μέρος της ενεργειακής στρατηγικής».
