Ως… παχυλούς έφτασε σήμερα να χαρακτηρίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον τομεάρχη Υγείας του κόμματος, Ανδρέα Ξανθό, τις αμοιβές, τις οποίες προβλέπει ο νέος νόμος του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, για τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, που θα προσφέρουν στους κατοίκους της χώρας μας οι προσωπικοί γιατροί.

Ένας προσωπικός γιατρός, ο οποίος επιλέξει να ενταχθεί πλήρως και στο ανώτατο επίπεδο στο νέο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει ετησίως ως αμοιβή ακόμη και περισσότερα από 65.000 ευρώ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το θέλει αυτό, ως φαίνεται…

Ο Θάνος Πλεύρης υιοθέτησε, απλώς, το μοντέλο της Κύπρου, το οποίο χαρακτηρίζεται πλέον ως ιδιαιτέρως επιτυχημένο, καθώς το ΓεΣΥ έχει προσελκύσει το μεγάλο ενδιαφέρον των γιατρών της Κύπρου, ακριβώς επειδή κάποια στιγμή τους προσεφέρθησαν δελεαστικά κίνητρα, κυρίως πολύ καλές και λίαν ανταγωνιστικές αμοιβές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το ξέρει αυτό, ως φαίνεται…

Πλεύρης: Εξεπλάγην...

Χαρακτηριστική είναι η σημερινή τοποθέτηση του Θάνου Πλεύρη στη Βουλή, απαντώντας στις σχετικές αιτιάσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ:

«Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο γιατρός για όλους. Για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Βγήκαν οι υπουργικές αποφάσεις. Οφείλω να πω ότι σήμερα εγώ εξεπλάγην γιατί εμείς θεωρούμε πλεονέκτημα το ότι δίνουμε πολλά χρήματα και σε αυτούς που είναι μέσα στις δομές, τους δημοσίους λειτουργούς που για πρώτη φορά τους δίνεται η δυνατότητα από το 1.501 έως το 2.000 άτομο να πάρουν λεφτά που μεσοσταθμικά θα είναι στα 10.000 ευρώ το χρόνο. Και στους ιδιώτες να μπουν.

Και ειπώθηκε ότι είναι παχυλοί μισθοί. Το είπατε, κύριε Ξανθέ, και φαντάζομαι θα το αποδείξετε στη δευτερολογία σας.

Διαφωνεί, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ το ότι δίνουμε περισσότερα χρήματα στους ανθρώπους per capita, κατ’ άτομο, που πληρώνονται και έπρεπε να δίνουμε λιγότερα;

Ίσα, ίσα για να πετύχει ο θεσμός των γιατρών, των οικογενειακών, των προσωπικών γιατρών θα πρέπει από τη μία πλευρά να καταλάβει ο πολίτης τη αναγκαιότητα ώστε να μην πηγαίνει, να μην είναι χαμένος μέσα σε ένα σύστημα που καταλήγει στο νοσοκομείο, να τον βοηθάμε, να ξέρει ότι έχει ένα άνθρωπο, ένα γιατρό στον οποίο θα απευθυνθεί και θα τον κατευθύνει υπεύθυνα και από την άλλη ο γιατρός να δει ότι αξιολογείται η ιατρική πράξη που έχει.

Οι μισθοί είναι ρεαλιστικοί γιατί δεν είναι μισθοί

Και αντιθέτως δεν είναι παχυλοί οι μισθοί. Οι μισθοί είναι ρεαλιστικοί γιατί δεν είναι μισθοί. Είναι ρεαλιστικοί γιατί απευθύνονται στο άτομο και για κάποιον που θέλεις να έχει 300, 400, 500, 600 άτομα θα πρέπει να αμείβεται για την πράξη την οποία κάνει.

Αντιθέτως ρεαλιστικό δεν ήταν αυτό που εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα με τις παρατάσεις και μία παράταση τέτοια έχουμε και εμείς ώσπου να εφαρμοστεί το μέτρο του προσωπικού γιατρού, να πληρώνεις κάποιον με 2.000 ευρώ ασχέτως του πληθυσμού τον οποίο έχει εγγεγραμμένο.

Αυτό είναι, αν θέλετε, μη ρεαλιστική προσέγγιση στον τρόπο αμοιβής.

Εμείς λέμε: αν έχεις μέχρι 850 ασθενείς μεσοσταθμικά παίρνεις 33 ευρώ, από 20-45, και σου δεσμεύω 15 ώρες την εβδομάδα. Τελείως ρεαλιστικό.

Δηλαδή και ο νέος γιατρός και να πει: γιατί να μην εγγράψω; 15 ώρες μού ζητούν εργασία και με πληρώνουν με ένα καλό τρόπο.

Αν είσαι, αναλόγως μετά του πληθυσμού που εγγράφεις πας στις 20 ώρες, στις 25 ώρες, στις 30 και στις 35 ώρες. Άρα και αυτός που θα έχει εγγράψει 2.000 άτομα δεν του λέμε ότι ξαφνικά τώρα όποτε σου μπαίνουν ραντεβού 24 ώρες το 24ωρο.

Λέμε ότι είναι 7 ώρες την ημέρα, θα μπαίνουν ραντεβού και θα διαχειριζόμαστε το σύστημα.

Άρα ρεαλιστικό ωράριο, ρεαλιστικές αμοιβές για τις πράξεις που είναι, να το αγκαλιάσουν οι γιατροί να μπουν στο σύστημα και αντιστοίχως ο ασθενής να μην βρίσκεται στο δεν ξέρει τι θα κάνει.

Με τον προσωπικό γιατρό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είναι το πρώτο βήμα της πρωτοβάθμιας μαζί με τις δομές που γίνονται, με τον προσωπικό γιατρό θα μπορέσεις να πετύχεις και πολιτικές πρόληψης γιατί κάποιος θα του πει του πολίτη ότι με βάση τον φάκελο τον οποίο έχεις πρέπει να κάνεις αυτές τις εξετάσεις και πολιτικές δημόσιας υγείας και πολιτικές πρωτοβάθμιας περίθαλψης».