«Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε σε επίπεδα τόσο μεγάλης αποχής αλλά η κρίση είναι παρούσα». Αυτό δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κος Γιώργος Κατρούγκαλος μιλώντας στα Παραπολιτικά 90, 1 και στην εκπομπή «Το πρόσωπο του τέρατος» με το δημοσιογράφο Θανάση Λάλα.

Μεταξύ άλλων, τόνισε: «Εμείς οι ευρωπαίοι θα πρέπει να έχουμε μια δική μας αυτόνομη εξωτερική πολιτική από την αμερικανική γιατι έχουμε ορισμένα αλληλοκαλυπτόμενα συμφέροντα δεν έχουμε όμως ταύτιση συμφερόντων. Οι ΗΠΑ δεν πλήττονται στην οικονομία τους στον ίδιο βαθμό με τη δική μας οικονομία ούτε η στρατηγική τους για απευθείας μετωπική αντιπαράθεση με την Κίνα και με την Ρωσία συμπίπτει με τον τρόπο που εμείς θα έπρεπε να διαχειριστούμε τα συμφέροντά μας».

ΔΗΜ: Γιατί γίνεται όλο αυτό;

Γ.ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: «Ο πρόεδρος Γιουνκερ έλεγε ότι πρέπει να πάψουμε να είμαστε global payer να μην πληρώνουμε δηλαδή μόνο στην αναπτυξιακή βοήθεια και να γίνουμε ένας πραγματικά global player, να γίνουμε παγκόσμιος παίκτης. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα-πρώτα πρέπει να έχουμε τη δική μας άμυνα με χαρακτηριστικά αυτονομίας από το ΝΑΤΟ γιατί όποιος δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις απέναντι στις ξένες απειλές δεν μπορεί να έχει και πολιτικό βάρος στη διεθνή σκηνή και δεύτερον να προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε κοινή εξωτερική πολιτική. Η Γαλλία ιστορικά από την εποχή του Ντεγκόλ, του Μιτεράν, τώρα με τον Μακρόν εισφέρει την ιδέα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας ότι η Ευρώπη δηλαδή θα πρέπει να προστατεύει τα σύνορα κάθε χώρας σαν να ήταν δικά της σύνορα. Αυτό και για την Ευρώπη θα ήταν κάτι που θα της έδινε υπόσταση στη διεθνή σκηνή, που τώρα δεν την έχει αλλά θα ήταν πολύ χρήσιμη και για την Ελλάδα γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε από το ΝΑΤΟ εγγυήσεις ασφαλείας δυστυχώς το έχει δείξει όλη η εμπειρία από την τραγωδία της Κύπρου και μετά».

Αναφορικά με τους εξοπλισμούς, είπε: «Οι λύσεις δίνονται εν τέλει από τη διπλωματία όχι με τα όπλα ή τον πόλεμο βέβαια επειδή δεν ζούμε σε κάποιο πασιφιστικό όνειρο και επειδή έχουμε εμείς απειλές σαφέστατες εξ ανατολών δεν πρέπει να υποτιμούμε και την άμυνά μας ως αποτρεπτικό παράγοντα και να χτίζουμε συμμαχίες μας προς την κατεύθυνση αυτή να ξέρουμε όμως ότι εν τέλει προφανώς δεν θα δώσει ο πόλεμος τη λύση. Πρέπει να έχουμε αποτρεπτική δύναμη απέναντι στην Τουρκία, να θυμόσαστε όμως ότι αυτό δεν σημαίνει κούρσα εξοπλισμών. Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε σε μια αντίστοιχή κούρσα απέναντι στις ΗΠΑ ακριβώς γιατί είχε μικρότερο οικονομικό βάθος, το ίδιο θα υποστούμε και εμείς αν δεν έχουμε αυτό που ονομάζουμε εμείς «επαρκή άμυνα», να έχουμε μεν εξοπλισμούς αλλά στη βάση σχεδιασμού που παίρνει υπόψη και τις δυνατότητες της οικονομίας. Όταν ήρθε ο Ερντογάν στην εξουσία η σχέση του ΑΕΠ των δύο χωρών ήταν 1 προς 1,5, μόνο μισή φορά ήταν πλουσιότερη η Τουρκία προς εμάς και παίρνοντας υπόψη το μέγεθός της ήταν πολύ φτωχότερη. Αυτό έγινε 1 προς 4 στη φάση των 20 χρόνων που διακυβέρνησε ο Ερντογάν. Οι προβολές για το ’50 μιλούν για 1 προς 10 και σε συσχετισμό δημογραφικό αντίστοιχο, αντιλαμβάνεστε λοιπόν γιατί έχει προτεραιότητα η διπλωματική επίλυση απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και επίσης γιατί καθυστερεί η Τουρκία να διαπραγματευτεί σοβαρά ακριβώς γιατί θεωρεί ότι στο μέλλον ο συσχετισμός δύναμης θα είναι υπέρ της. Με κόκκινες γραμμές, με βάση το διεθνές δίκαιο πρέπει να είμαστε προσανατολισμένοι σε λύση όχι αύριο ή μεθαύριο αλλά τώρα».

Ερωτηθείς αν είναι επάγγελμα η πολιτική, σημείωσε: Δεν θα έπρεπε να είναι επάγγελμα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όλοι όσοι έχουν εκτεθεί μια φορά και έχουν εκλεγεί θέλουν να επανεκλεγούν, και εγώ το θέλω υπάρχει όμως μια σαφής κόκκινη γραμμή ανάμεσα στο αυτό να είναι ο μοναδικός σκοπός. Εγώ μπήκα στην ενεργή πολιτική την περίοδο της κρίσης, δεν μπήκα για κάποιο προσωπικό ιδιοτελή σκοπό, βγάζω πολύ λιγότερα λεφτά απ’ όσα έβγαζα ως δικηγόρος και καθηγητής. Όταν με κάλεσε στην κυβέρνηση και ήμουν στο ευρωκοινοβούλιο δεν δίστασα στιγμή και ξέρετε ότι για πολλούς από αυτούς που θεωρούν την πολιτική επάγγελμα είναι η καλύτερη σύνταξη στο πρυτανείο το να είσαι στο ευρωκοινοβούλιο. Θέλω να πω ότι χωρίς να παραγνωρίζω ότι υπάρχουν αρκετοί επαγγελματίες πολιτικοί ειδικά στο χώρο της Αριστερά δεν το βλέπουμε αυτό με αυτό τον τρόπο».

Γ.ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: «Η βασική μας ευθύνη όλων όσων έχουμε βήμα και στασίδι στο δημόσιο λόγο, εσάς των δημοσιογράφων εμάς των πολιτικών ειναι να προσπαθούμε να δείξουμε στον κόσμο ότι η απουσία από την πολική διαιωνίζει αυτούς που θέλουν να ορίζουν τις τύχες μας χωρίς εμάς. Γιατί με όλα τα προβλήματα που μπορεί να έχουν τα κόμματα, με όλα τα προβλήματα που μπορεί να έχει η πολιτική ζωή χωρίς άμεση συμμετοχή εκεί δεν υπάρχει ελπίδα».

Ερωτηθείς αν φοβάται ότι υπάρχει κίνδυνος στις επόμενες εκλογές να υπάρξει μεγάλο ποσοστό αποχής όπως αυτό των γαλλικών εκλογών, απάντησε: «Δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε σε επίπεδα τόσο μεγάλης αποχής αλλά η κρίση είναι παρούσα, έχουμε δει στις προηγούμενες εκλογές τις δικές μας μια παρόμοια προϊούσα μείωση της συμμετοχής. Αυτό είναι ευθύνη των πολιτικών κομμάτων ειδικά του προοδευτικού χώρου να δείξουμε ότι υπάρχει εναλλακτική λύση».

Ερωτηθείς αν πιστεύει ότι ήταν λάθος το δημοψήφισμα, δήλωσε: «Όχι το δημοψήφισμα δεν ήταν λάθος. Οι δύο πλευρές είχαν μια ατομική βόμβα η καθεμιά, η άλλη πλευρά είχε το Grexit, η δική μας η βόμβα ήταν η προσπάθεια να δείξουμε ότι η δημοκρατία ακόμα λειτουργεί σε επίπεδο Ευρώπης και σε επίπεδο κρατών μελών κυρίως σαν μια άμυνα απέναντι στο Grexit. Το αποτέλεσμα επομένως του δημοψηφίσματος δεν κατέληξε δυστυχώς στην απελευθέρωσή μας από τα μνημόνια, ο συσχετισμός δυνάμεων δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο και ίσως να είχαμε δείξει μια υπερ-αισιοδοξία το πρώτο διάστημα για αυτό μίλησε κάποια στιγμή για αυταπάτες ο Α. Τσίπρας. Εννοούσε ότι η εκτίμησή μας για το βαθμό που λειτουργεί η δημοκρατία στην Ευρώπη και αντίστροφα η έλλειψη συνειδητοποίησης ότι το Grexit δεν ήταν κάτι που φοβόντουσαν οι πιο συντηρητικοί κύκλοι αλλά κατι που το επεδίωκαν αυτό λοιπόν οδήγησε στο δημοψήφισμα. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν για εμάς ένας πολύ επώδυνος συμβιβασμός, αναγκαίος για να μην καταρρεύσει η χώρα, αναγκαίος για να μην ενεργοποιηθεί το Grexit και ταυτόχρονα η αφήγηση ότι όποιο πρόβατο φεύγει από τη στρούγκα του νεοφιλελευθιερισμού το τρώει η κρίση. Με λίγα λόγια επένδυαν οι εχθροί της προόδου στην Ευρώπη σε μια επιλογή που θα έκανε την Ελλάδα ολοκαύτωμα για να επιβεβαιώσει ότι ένας μόνο δρόμος υπάρχει, ο δρόμος του νειοφιλελευθερισμού. Αυτό το παλέψαμε και χωρίς να έχουμε αυτό που έλπιζε ο ελληνικός λαός εξ αρχής την άμεση απελευθέρωση από τα μνημόνια, πετύχαμε μια λιγότερο επώδυνη, αν και πολύ επώδυνη παρέμεινε συμφωνία του τρίτου μνημονίου και κυρίως απελευθερώσαμε τη χώρα το 2018 παραδίνοντας και στη επομένη κυβέρνηση όχι καμένη γη όπως ήταν ο συνήθης κανόνας αλλά 37 δις για να τα επενδύσει στη δική της πολιτική, που δυστυχώς είδαμε που κατέληξε».