Με φόντο την εναρµονισµένη κινητικότητα που επιδεικνύουν ετερόκλητες πολιτικές δυνάµεις και επιδραστικά οικονοµικά και διεθνικά κέντρα, εξ αφορµής του θορύβου που προκλήθηκε γύρω από την υπόθεση της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, εκείνο που αρχίζει να αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και πυροδοτεί αντανακλάσεις στη µεγάλη εικόνα του δηµόσιου βίου της χώρας σχετίζεται µε τις ηγετικές φιλοδοξίες των προκατόχων του κ. Ανδρουλάκη.

Τόσο ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου όσο και ο πρώην πρόεδρος του κόµµατος Ευ. Βενιζέλος, µε τους οποίους ο σηµερινός επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ. φέρεται να είχε τις προηγούµενες ηµέρες ξεχωριστές επαφές, είναι δύο πρόσωπα που στην παρούσα συγκυρία λειτουργούν ως «αναγκαίο κακό», καθώς η Χαριλάου Τρικούπη δεν διακινδυνεύει να τους «αντιµιλήσει» ή να τους «συγκρατήσει» για τον τρόπο που έχουν επιλέξει να τοποθετηθούν απέναντι στην κυβέρνηση.

Ακόµα κι αν οι προκάτοχοι του Ν. Ανδρουλάκη δείχνουν να τον επισκιάζουν καθοδηγητικά, φέρνοντάς τον στη δύσκολη θέση να µοιάζει µε «περιστέρι» που πρέπει να περάσει από τις συµπληγάδες των ηγετικών τους φιλοδοξιών, ο ίδιος µέχρι τώρα προσπαθεί να διαχειριστεί τις όποιες «ανοµολόγητες» πολιτικές τους στοχεύσεις δίχως να κάνει φανερό τον σχεδιασµό του σχετικά.

Καλές σχέσεις

Για την περίπτωση του Γ. Παπανδρέου, ο Ν. Ανδρουλάκης γνωρίζει καλά πως εντός του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πρόσωπα -κάποια µάλιστα κατέχουν και το αξίωµα του βουλευτή- που διατηρούν σχέσεις «καλής γειτονίας» µε τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ήθελαν ο πρώην πρωθυπουργός να ξαναµπεί στο παιχνίδι της διακυβέρνησης της χώρας. Δηλαδή στην έως τώρα επίσηµη θέση του ΠΑΣΟΚ «ούτε µε τον Αλέξη Τσίπρα ούτε µε τον Κ. Μητσοτάκη», η λύση που θα προταθεί σε περίπτωση ακυβερνησίας και σχήµατος σύγκλισης ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ για την πρωθυπουργία να είναι ο Γ. Παπανδρέου, και µάλιστα µε τη σύµφωνη γνώµη του Αλ. Τσίπρα.

Ζωηρό ενδιαφέρον

Από την άλλη, ο Ευ. Βενιζέλος, που επίσης δείχνει εσχάτως ζωηρό ενδιαφέρον για τα πολιτικά πράγµατα της χώρας, µε την κριτική που ασκεί στον Κ. Μητσοτάκη έχει αρχίσει να αποκτά «συµπαθητικό ακροατήριο» στον χώρο της Αριστεράς, που κάποτε τον αποδοκίµαζε σφόδρα στην Πλατεία Συντάγµατος. Το περιβάλλον του διαψεύδει πως η στάση του στο θέµα των υποκλοπών συνδέεται µε «υστερόβουλα κίνητρα». Δηλαδή πως η θέση του στο ζήτηµα της παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του Ν. Ανδρουλάκη κακώς οδηγεί στην εξαγωγή συµπερασµάτων πως τάχα ο ίδιος επιλέγει να βρεθεί απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη, ώστε ο τελευταίος, για να τον «ηρεµήσει», να του υποσχεθεί την Προεδρία της Δηµοκρατίας.

Ασφαλώς ούτε ο Γ. Παπανδρέου θα επιβεβαιώσει πως ενδιαφέρεται για την επάνοδό του στην πρωθυπουργία της χώρας, κάτι που οι πληροφορίες αναφέρουν πως το περίµενε όσο ήταν στη ζωή η αείµνηστη Φ. Γεννηµατά, ούτε ο Ευ. Βενιζέλος πως θα ήθελε να «αναγνωριστεί» η ιστορική του συµβολή στη χώρα µε το να προταθεί για την Προεδρία της Δηµοκρατίας. Και στις δύο περιπτώσεις εκείνος που ενδεχοµένως θα κληθεί να πάρει θέση όταν έρθει η ώρα είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.