Συρίγος στον Παναγιώτη Τζένο: «Στο Πολυτεχνείο, γενναία παιδιά συγκρούστηκαν με τη Χούντα. Έκαναν εκείνο που η υπόλοιπη κοινωνία έβλεπε μουδιασμένη»
O Παναγιώτης Τζένος μίλησε στην εκπομπή του στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 FM με τον υφυπουργό Παιδείας, Άγγελο Συρίγο
«Στο Πολυτεχνείο του 1973 μια ομάδα γενναίων παιδιών μπήκαν μέσα, συγκρούστηκαν με τη xούντα και τόλμησαν να κάνουν εκείνο που η υπόλοιπη κοινωνία έβλεπε μουδιασμένη», δήλωσε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 FM και στην εκπομπή «Secret» με τον Παναγιώτη Τζένο ο καθηγητής διεθνών σχέσεων και υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος.
Είπε πως υπάρχει και ο μύθος που καλλιεργήθηκε μετά ότι η χούντα έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου, τονίζοντας ότι υπάρχει κόσμος που αγνοεί την ιστορική αλήθεια.
Ανέφερε πως η κοινωνία απαιτεί τα πανεπιστήμια να λειτουργούν ως πανεπιστήμια, κάτι που δεν μπορεί να γίνει μέσα από καταλήψεις.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στον Παναγιώτη Τζένο Αναφορικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου: Έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα, έχουμε το Πολυτεχνείο του ’73 όπου μια ομάδα γενναίων παιδιών μπήκαν μέσα, συγκρούστηκαν με τη Χούντα, είχαμε νεκρούς στο Πολυτεχνείο, τόλμησαν να κάνουν αυτό το οποίο η υπόλοιπη κοινωνία έβλεπε αμήχανη και μουδιασμένη. Αυτοί οι άνθρωποι τόλμησαν, γενναίοι άνθρωποι και έχουμε και το μύθο που καλλιεργήθηκε μετά απ’ αυτά τα πράγματα όπου έχουν φτάσει κάποιοι να πιστεύουν ότι η Χούντα έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου.
Ακολουθούμε μια περίπου ιερής φύσεως δομή δηλαδή υπάρχει η σημαία του Πολυτεχνείου η οποία δεν ανήκει στην ΕΦΕΕ όπως θα ήταν το λογικό ή στο Πολυτεχνείο ανήκει σε μια φοιτητική παράταξη η οποία την έχει και τη βγάζει μόνο εκείνη την μέρα, είναι δηλαδή δικό της κτήμα και ακολουθούμε μια συγκεκριμένη πορεία που πηγαίνει από το Πολυτεχνείο προς την αμερικανική πρεσβεία. Δεν νομίζω ότι σχετίζεται τόσο πολύ αυτό με τους ανθρώπους που μπήκαν στο Πολυτεχνείο το ’73 και συγκρούστηκαν με τη σιδερόφραχτη Χούντα η οποία έφτασε στο σημείο να γκρεμίσει με τεθωρακισμένο την πύλη του Πολυτεχνείου.
Ερωτηθείς αν ο μύθος που ακολουθεί το Πολυτεχνείο ήταν αυτός που χρησιμοποιήθηκε από την Αριστερά για να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία της «αριστερής υπεροχής»: Σίγουρα όλο αυτό δημιουργήθηκε για να επιβεβαιώσει διάφορα πράγματα όπου δεν τολμάς να αμφισβητήσεις αυτονόητα πράγματα. Εκείνο το οποίο με εξέπληξε περισσότερο στην ομιλία μου στη Βουλή ήταν ότι υπήρχε κόσμος ο οποίος πίστευε ότι η Χούντα όντως έπεσε το ’73. Εγώ νόμιζα ότι το σύνθημα το είχαν φτιάξει λόγω ομοιοκαταληξίας, «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73 εμείς θα την ερίξουμε σε τούτη την πλατεία». Εκ των υστέρων διαπιστώνεις ότι αυτό το πράγμα υπάρχει κόσμος ο οποίος το πιστεύει, αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα. Εκείνο το οποίο επίσης με εξέπληξε ήταν οι σφοδρότατες αντιδράσεις τι στιγμή που υπάρχουν πολλοί στο χώρο της Αριστεράς οι οποίοι έχουν επικρίνει στη συνέχεια τη δημιουργία αυτού του μύθου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα ποίημα του Μ. Αναγνωστάκη για αυτό το θέμα στο οποίο εξηγεί ότι φοβάται όλους τους ανθρώπους οι οποίοι επί Χούντας αλλάζανε δρόμο όταν σε έβλεπαν και τώρα μερακλώνουν με τραγούδια της Φαραντούρη.
Υπήρχε υπουργός της προηγούμενης κυβερνήσεως όντας σε επίσημο ταξίδι στην Αμερική με την υπουργική του ιδιότητα έσπευσε μετά το τέλος του ταξιδιού του να πάει στην πορεία κατά των αμερικανών στο Πολυτεχνείο. Υπάρχει μια τελετουργία σε αυτό το πράγμα. Ακούσαμε και φοβερά πράγματα το ΚΚΕ το οποίο ήταν αντίθετο προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου υπάρχει το περίφημο τεύχος 8 της Πανσπουδαστικής όπου λεει «350 προβοκάτορες της Ασφάλειας προσπάθησαν να μπουν μέσα στο πολυτεχνείο». Ήταν η ομάδα που κατέβαινε από το Φυσικό, το Χημικό και τη Νομική που μπήκε μέσα στο πολυτεχνείο. Το λεω αυτό διότι γύρω από το Πολυτεχνείο επειδή ακριβώς υπήρξε κορυφαίο γεγονός προσπάθησαν να πορευτούν και να κερδίσουν από τη δόξα του πάρα πολλοί, οι οποίοι είναι αυτοί που βγαίνουν και φωνάζουν.
Το Πολυτεχνείο ως γεγονός, μέσα ήταν πολλές εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες, και επειδή ήταν κορυφαίο αντιδικτακτορικό γεγονός δηλαδή ύστερα από 6 χρόνια δικτατορίας ήταν το πρώτο φωτεινό γεγονός το οποίο έδειχνε ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι βράζει από κάτω μάζεψε πολύ κόσμο εκείνες τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας αλλά εκείνοι που ήταν μέσα ήταν συγκεκριμένοι και σαφώς δεν ήταν τα πολλά εκατομμύρια τα οποία στη συνέχεια είπαν ότι αντιστάθηκαν. Στη Χούντα αντιστάθηκαν οι λίγοι.
Υπάρχει ένα τμήμα των πολιτικών κομμάτων το οποίο πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ένα είδους διαρκούς Πολυτεχνείο, ένα είδος πανεπιστημίου υπό διαρκή εξέγερση. Το σύνθημα «μπρος για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» υποδηλώνει μια συγκεκριμένη αντίληψη για το ρόλο του πανεπιστήμιου το οποίο είναι αυτό που είχε λεχθεί κάποια στιγμή από υπουργό της προηγούμενης κυβερνήσεως «ένας μήνας κατάληψης είναι πολύ πιο σημαντικός από ένα εξάμηνο μαθημάτων». Φανταστείτε ακρότητα αντιλήψεως. Πρέπει να καταλάβουμε τι είναι δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο πληρώνει με το έλλειμμά του ο ελληνικός λαός και πρέπει να το σεβαστούμε. Να σας δώσω ένα παράδειγμα εξαιτίας του Πολυτεχνείου τα περισσότερα κεντρικά πανεπιστήμια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη είναι μια εβδομάδα κλειστά διότι υπάρχει κίνδυνος καταλήψεως από ακραίες αναρχικές ομάδες. Είναι δυνατόν οι φοιτητές να χάνουν μια ολόκληρη εβδομάδα μαθημάτων επειδή υπάρχει ο κίνδυνος καταλήψεως από διάφορες αναρχικές ομάδες; Η αστυνομία έχει πάρει τα μέτρα της για να αποτρέψει αυτές τις καταλήψεις αλλά καταλαβαίνετε ότι πρέπει να είναι αυτό μια καθολική καταδίκη από όλο τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η κοινωνία απαιτεί τα πανεπιστήμια μας να λειτουργούν ως πανεπιστήμια. Η κοινωνία σέβεται το τι έγινε στο Πολυτεχνείο το ’73, μεγάλο τμήμα της τελεί σε σύγχυση σε σχέση με το τι έγινε μετά αλλά είναι σαφές ότι η κοινωνία θέλει πανεπιστήμια που να λειτουργούν, θέλει τα παιδιά της να πηγαίνουν και να βγαίνουν σοβαροί επιστήμονες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε μέσα από καταλήψεις ούτε από ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε διαρκή εξέγερση. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι από το ’74 έχουν περάσει 48 χρόνια, η αστυνομία του σήμερα δεν είναι η Αστυνομία του 1973-’74. Έχω αστυνομικούς που μου λένε ότι με προσβάλει το ότι με αντιμετωπίζουν λες και είμαι η Αστυνομία του Παπαδόπουλου και έχουν απόλυτο δίκιο. Είμαστε σε δημοκρατία, υπάρχει η δυνατότητα να εκφράζεις τις απόψεις σου άσε το έρημο το πανεπιστήμιο να λειτουργήσει ως πανεπιστήμιο. Αν υπήρχε καθολική καταδίκη καταλήψεως των πανεπιστημιακών χώρων δεν θα τολμούσαν αυτοί οι λίγοι να απειλούν με αυτά τα πράγματα.
Πρέπει να σας πω ότι εξεπλάγην από την αντίδραση του κόσμου (μετά την ομιλία του για το Πολυτεχνείο), δεν το περίμενα. Τόσα πολλά μηνύματα συμπαραστάσεως, συμφωνίας δεν είχα δεχτεί ποτέ στη ζωή μου αλλά θεωρώ ότι είπα το αυτονόητο και πρέπει να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε καλύτερο πανεπιστήμιο, αν θέλουμε να βγάζουμε σωστούς επιστήμονες το πανεπιστήμιο δεν είναι για να είναι σε εξέγερση. Εάν υπάρχει πρόβλημα με την εκάστοτε κυβέρνηση το πρόβλημα δεν θα λυθεί μέσα στα πανεπιστήμια, υπάρχουν πολιτικά κόμματα τα οποία αλιεύουν κόσμο, στρατολογούν κόσμο μέσα από τέτοιες καταστάσεις στα πανεπιστήμια, τα πανεπιστήμια όμως είναι για να σπουδάζουν.
Είπε πως υπάρχει και ο μύθος που καλλιεργήθηκε μετά ότι η χούντα έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου, τονίζοντας ότι υπάρχει κόσμος που αγνοεί την ιστορική αλήθεια.
Ανέφερε πως η κοινωνία απαιτεί τα πανεπιστήμια να λειτουργούν ως πανεπιστήμια, κάτι που δεν μπορεί να γίνει μέσα από καταλήψεις.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στον Παναγιώτη Τζένο Αναφορικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου: Έχουμε δύο διαφορετικά πράγματα, έχουμε το Πολυτεχνείο του ’73 όπου μια ομάδα γενναίων παιδιών μπήκαν μέσα, συγκρούστηκαν με τη Χούντα, είχαμε νεκρούς στο Πολυτεχνείο, τόλμησαν να κάνουν αυτό το οποίο η υπόλοιπη κοινωνία έβλεπε αμήχανη και μουδιασμένη. Αυτοί οι άνθρωποι τόλμησαν, γενναίοι άνθρωποι και έχουμε και το μύθο που καλλιεργήθηκε μετά απ’ αυτά τα πράγματα όπου έχουν φτάσει κάποιοι να πιστεύουν ότι η Χούντα έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου.
Ακολουθούμε μια περίπου ιερής φύσεως δομή δηλαδή υπάρχει η σημαία του Πολυτεχνείου η οποία δεν ανήκει στην ΕΦΕΕ όπως θα ήταν το λογικό ή στο Πολυτεχνείο ανήκει σε μια φοιτητική παράταξη η οποία την έχει και τη βγάζει μόνο εκείνη την μέρα, είναι δηλαδή δικό της κτήμα και ακολουθούμε μια συγκεκριμένη πορεία που πηγαίνει από το Πολυτεχνείο προς την αμερικανική πρεσβεία. Δεν νομίζω ότι σχετίζεται τόσο πολύ αυτό με τους ανθρώπους που μπήκαν στο Πολυτεχνείο το ’73 και συγκρούστηκαν με τη σιδερόφραχτη Χούντα η οποία έφτασε στο σημείο να γκρεμίσει με τεθωρακισμένο την πύλη του Πολυτεχνείου.
Ερωτηθείς αν ο μύθος που ακολουθεί το Πολυτεχνείο ήταν αυτός που χρησιμοποιήθηκε από την Αριστερά για να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία της «αριστερής υπεροχής»: Σίγουρα όλο αυτό δημιουργήθηκε για να επιβεβαιώσει διάφορα πράγματα όπου δεν τολμάς να αμφισβητήσεις αυτονόητα πράγματα. Εκείνο το οποίο με εξέπληξε περισσότερο στην ομιλία μου στη Βουλή ήταν ότι υπήρχε κόσμος ο οποίος πίστευε ότι η Χούντα όντως έπεσε το ’73. Εγώ νόμιζα ότι το σύνθημα το είχαν φτιάξει λόγω ομοιοκαταληξίας, «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73 εμείς θα την ερίξουμε σε τούτη την πλατεία». Εκ των υστέρων διαπιστώνεις ότι αυτό το πράγμα υπάρχει κόσμος ο οποίος το πιστεύει, αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα. Εκείνο το οποίο επίσης με εξέπληξε ήταν οι σφοδρότατες αντιδράσεις τι στιγμή που υπάρχουν πολλοί στο χώρο της Αριστεράς οι οποίοι έχουν επικρίνει στη συνέχεια τη δημιουργία αυτού του μύθου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα ποίημα του Μ. Αναγνωστάκη για αυτό το θέμα στο οποίο εξηγεί ότι φοβάται όλους τους ανθρώπους οι οποίοι επί Χούντας αλλάζανε δρόμο όταν σε έβλεπαν και τώρα μερακλώνουν με τραγούδια της Φαραντούρη.
Υπήρχε υπουργός της προηγούμενης κυβερνήσεως όντας σε επίσημο ταξίδι στην Αμερική με την υπουργική του ιδιότητα έσπευσε μετά το τέλος του ταξιδιού του να πάει στην πορεία κατά των αμερικανών στο Πολυτεχνείο. Υπάρχει μια τελετουργία σε αυτό το πράγμα. Ακούσαμε και φοβερά πράγματα το ΚΚΕ το οποίο ήταν αντίθετο προς την εξέγερση του Πολυτεχνείου υπάρχει το περίφημο τεύχος 8 της Πανσπουδαστικής όπου λεει «350 προβοκάτορες της Ασφάλειας προσπάθησαν να μπουν μέσα στο πολυτεχνείο». Ήταν η ομάδα που κατέβαινε από το Φυσικό, το Χημικό και τη Νομική που μπήκε μέσα στο πολυτεχνείο. Το λεω αυτό διότι γύρω από το Πολυτεχνείο επειδή ακριβώς υπήρξε κορυφαίο γεγονός προσπάθησαν να πορευτούν και να κερδίσουν από τη δόξα του πάρα πολλοί, οι οποίοι είναι αυτοί που βγαίνουν και φωνάζουν.
Το Πολυτεχνείο ως γεγονός, μέσα ήταν πολλές εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες, και επειδή ήταν κορυφαίο αντιδικτακτορικό γεγονός δηλαδή ύστερα από 6 χρόνια δικτατορίας ήταν το πρώτο φωτεινό γεγονός το οποίο έδειχνε ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι βράζει από κάτω μάζεψε πολύ κόσμο εκείνες τις μέρες στο κέντρο της Αθήνας αλλά εκείνοι που ήταν μέσα ήταν συγκεκριμένοι και σαφώς δεν ήταν τα πολλά εκατομμύρια τα οποία στη συνέχεια είπαν ότι αντιστάθηκαν. Στη Χούντα αντιστάθηκαν οι λίγοι.
Υπάρχει ένα τμήμα των πολιτικών κομμάτων το οποίο πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ένα είδους διαρκούς Πολυτεχνείο, ένα είδος πανεπιστημίου υπό διαρκή εξέγερση. Το σύνθημα «μπρος για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» υποδηλώνει μια συγκεκριμένη αντίληψη για το ρόλο του πανεπιστήμιου το οποίο είναι αυτό που είχε λεχθεί κάποια στιγμή από υπουργό της προηγούμενης κυβερνήσεως «ένας μήνας κατάληψης είναι πολύ πιο σημαντικός από ένα εξάμηνο μαθημάτων». Φανταστείτε ακρότητα αντιλήψεως. Πρέπει να καταλάβουμε τι είναι δημόσιο πανεπιστήμιο το οποίο πληρώνει με το έλλειμμά του ο ελληνικός λαός και πρέπει να το σεβαστούμε. Να σας δώσω ένα παράδειγμα εξαιτίας του Πολυτεχνείου τα περισσότερα κεντρικά πανεπιστήμια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη είναι μια εβδομάδα κλειστά διότι υπάρχει κίνδυνος καταλήψεως από ακραίες αναρχικές ομάδες. Είναι δυνατόν οι φοιτητές να χάνουν μια ολόκληρη εβδομάδα μαθημάτων επειδή υπάρχει ο κίνδυνος καταλήψεως από διάφορες αναρχικές ομάδες; Η αστυνομία έχει πάρει τα μέτρα της για να αποτρέψει αυτές τις καταλήψεις αλλά καταλαβαίνετε ότι πρέπει να είναι αυτό μια καθολική καταδίκη από όλο τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η κοινωνία απαιτεί τα πανεπιστήμια μας να λειτουργούν ως πανεπιστήμια. Η κοινωνία σέβεται το τι έγινε στο Πολυτεχνείο το ’73, μεγάλο τμήμα της τελεί σε σύγχυση σε σχέση με το τι έγινε μετά αλλά είναι σαφές ότι η κοινωνία θέλει πανεπιστήμια που να λειτουργούν, θέλει τα παιδιά της να πηγαίνουν και να βγαίνουν σοβαροί επιστήμονες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε μέσα από καταλήψεις ούτε από ένα πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε διαρκή εξέγερση. Πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι από το ’74 έχουν περάσει 48 χρόνια, η αστυνομία του σήμερα δεν είναι η Αστυνομία του 1973-’74. Έχω αστυνομικούς που μου λένε ότι με προσβάλει το ότι με αντιμετωπίζουν λες και είμαι η Αστυνομία του Παπαδόπουλου και έχουν απόλυτο δίκιο. Είμαστε σε δημοκρατία, υπάρχει η δυνατότητα να εκφράζεις τις απόψεις σου άσε το έρημο το πανεπιστήμιο να λειτουργήσει ως πανεπιστήμιο. Αν υπήρχε καθολική καταδίκη καταλήψεως των πανεπιστημιακών χώρων δεν θα τολμούσαν αυτοί οι λίγοι να απειλούν με αυτά τα πράγματα.
Πρέπει να σας πω ότι εξεπλάγην από την αντίδραση του κόσμου (μετά την ομιλία του για το Πολυτεχνείο), δεν το περίμενα. Τόσα πολλά μηνύματα συμπαραστάσεως, συμφωνίας δεν είχα δεχτεί ποτέ στη ζωή μου αλλά θεωρώ ότι είπα το αυτονόητο και πρέπει να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε καλύτερο πανεπιστήμιο, αν θέλουμε να βγάζουμε σωστούς επιστήμονες το πανεπιστήμιο δεν είναι για να είναι σε εξέγερση. Εάν υπάρχει πρόβλημα με την εκάστοτε κυβέρνηση το πρόβλημα δεν θα λυθεί μέσα στα πανεπιστήμια, υπάρχουν πολιτικά κόμματα τα οποία αλιεύουν κόσμο, στρατολογούν κόσμο μέσα από τέτοιες καταστάσεις στα πανεπιστήμια, τα πανεπιστήμια όμως είναι για να σπουδάζουν.
