Δημήτρης Κουτσούμπας: Συναντήθηκε με την τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς - Η συγκίνησή του όταν είδε τη Βάσω Σταματίου
Η επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ στη Στυλίδα τού επεφύλαξε μια αλησμόνητη συνάντηση
Δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του για τη συνάντηση με τη Βάσω Σταματίου, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Στυλίδα, ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ επισκέφθηκε τη «Στέγη Γερόντων-Ίδρυμα Πετρή» και αντάμωσε με μία από τις τελευταίες επιζήσασες του Άουσβιτς. Κατόπιν, μίλησε στο σταθμό Λαμία 1 FM για αυτό και τη ΛΑΡΚΟ, όπου παρευρέθηκε για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Για την επίσκεψή του στη «Στέγη Γερόντων-Ίδρυμα Πετρή», στη Στυλίδα, και τη συνάντησή του με τη Βάσω Σταματίου, τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς, είπε: «Καταρχάς, θέλω να πω ότι ήταν συγκλονιστικό για μένα. Το θεώρησα μεγάλη τιμή, μεγάλη χαρά, η δυνατότητα που μου δόθηκε να μιλήσω και να την συναντήσω. Είναι μια γυναίκα, πραγματική αγωνίστρια της ζωής, του κόσμου μας. Για υψηλά ιδανικά αγωνίστηκε, βασανίστηκε, όπως κι άλλοι συνάνθρωποί μας. Όμως, αυτή ήταν 19χρονη φοιτήτρια της Νομικής, τότε που συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Παύλου Μελά και μετά πέρασε από πολλά στρατόπεδα, ανάμεσά τους και το Άουσβιτς».
Στην αναφορά ότι πρόκειται για την τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς, προσέθεσε: «Και από τις λίγες επιζήσασες, γιατί ξέρουμε πώς ήταν αυτό το κάτεργο, αυτό το στρατόπεδο των εγκληματιών ναζί, αλλά και από τα άλλα που δεν ήταν και εύκολη η ζωή που πέρασε. Και, βεβαίως, πέρασε και πολύ δύσκολα χρόνια μετά. Γιατί, όπως και η ίδια αναφέρει στο βιβλίο της, όταν γύρισε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1945, δεν έβρισκε καν δουλειά, γιατί έλεγαν "ήρθε η κομμουνίστρια", ενώ είχαν άλλη αντίληψη τότε. Νόμιζαν ότι θα γυρίσουν στην Ελλάδα και θα τους περιμένουν σαν ήρωες, όπως πραγματικά ήταν ήρωες αυτοί οι άνθρωποι, που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή, τα νιάτα τους για να απελευθερώσουν την πατρίδα μας από τον κατακτητή, από τους ναζί φασίστες Γερμανούς τότε, απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Είχα και ένα λόγο παραπάνω, γιατί ο παππούς μου, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, που ήταν ιερέας και δάσκαλος στο χωριό Βελεσώτες Δομοκού, στον νομό Φθιώτιδας, εκτελέστηκε το 1944 από τους Γερμανούς. Πιάστηκε στο χωριό, μαζί με το γιο του και άλλους, τον έκλεισαν στην Γκεστάπο στη Λαμία, βασανίστηκε, μετά στις φυλακές της Άμφισσας και τον εκτέλεσαν στο Χρυσό της Άμφισσας το 1944. Την ίδια περίοδο που είχε συλληφθεί και η Βάσω Σταματίου, αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος που είχα την τιμή και τη χαρά να συναντήσω χθες και που θα ξαναεπισκεφθώ οπωσδήποτε, δεν υπάρχει περίπτωση.
Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Μιλάμε τουλάχιστον μία φορά τον μήνα στο τηλέφωνο, γιατί όπως την είδατε και εσείς από κοντά, δεν έχει τη δυνατότητα λόγω της κατάστασης της υγείας της και της προχωρημένης ηλικίας της, δεν μπορεί να μιλάει πολύ και να δέχεται επισκέψεις αλλά ήταν μία επίσκεψη που περίμενε να έρθεις να την επισκεφθείς».
Για το ότι γνώρισε για πρώτη φορά από κοντά τη Βάσω Σταματίου, ο κ. Κουτσούμπας σχολίασε: «Ναι, το περίμενε, γιατί δεν είχα την τύχη να την γνωρίσω όσο ήταν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, ενώ είχε γνωριστεί για παράδειγμα με την Αλέκα Παπαρήγα, που ήταν γραμματέας του κόμματός μας για πάρα πολλά χρόνια. Όπως ξέρετε, είχαν σχέση και με την οικογένειά της. Εγώ, όμως, δεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά και αυτή η δυνατότητα που μου δόθηκε, ήταν πάρα πολύ μεγάλο πράγμα για μένα, πολύ σημαντικό γεγονός».
Σχετικά με το δώρο του μητροπολίτη Φθιώτιδας, Συμεών, ένα κάδρο που τον δείχνει φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις της ΛΑΡΚΟ, είπε: «Ήδη το κάδρο αυτό με την αφιέρωσή του κοσμεί τα γραφεία μας στον Περισσό. Σήμερα το πρωί ήδη το έβαλα στο γραφείο μου. Είναι πολύ ωραίο να το βλέπουν και όσοι έρχονται. Είναι ένας μεγάλος αγώνας, ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, όλων των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Πάρα πολλά χρόνια τώρα, με τους κινδύνους που έχει, με το να βρεθούν στον δρόμο, όμως το παλεύουν με συλλογικότητα, με αλληλεγγύη.
Είμαστε στο πλευρό τους, εγώ είμαι πάντα στο πλευρό τους. Έχω πάρα πολύ σημαντικούς δεσμούς με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ ήδη από πολύ παλιά, από το 1977, από την πρώτη μεγάλη απεργία που κράτησε πάνω 100 μέρες και που στέφθηκε τότε με επιτυχία. Πήγαινα ως νέος τότε, ήμουν εκεί συνεχώς. Και τα επόμενα χρόνια ως στέλεχος του ΚΚΕ με διάφορες ιδιότητες, ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, πήγαινα στη ΛΑΡΚΟ, πρόβαλα τα ζητήματα αυτά και ως βουλευτής φυσικά τα τελευταία χρόνια πολύ περισσότερο, γιατί η κατάσταση έχει οξυνθεί. Η ΛΑΡΚΟ είναι χρυσωρυχείο για την περιοχή μας, για το νομό μας, αλλά και για όλη την Ελλάδα.
Στην επισήμανση του δημοσιογράφου ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση για τη ΛΑΡΚΟ, ο γ.γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ επισήμανε: «Πραγματικά, σε μία εποχή που το νικέλιο έχει φτάσει στα ύψη, θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα η ΛΑΡΚΟ και όχι μόνο να ζει τους 1.500 εργαζόμενους που είναι στη Λάρυμνα και αλλού. Θα μπορούσε να ζήσει την ελληνική οικονομία στην ουσία και να τη στηρίξει.
Και φυσικά οι εργαζόμενοι πληρώνουν όλα αυτά τα σπασμένα διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Και βρισκόμαστε τέτοιες γιορτινές μέρες με την κατάσταση με την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, τα μεγάλα χρέη που έχει ο εργαζόμενος λαός, η οποία θα χειροτερεύει με το ίδιο χαμηλό εισόδημα, τους χαμηλούς μισθούς, τις συντάξεις, την ύπαρξη της ανεργίας, το ότι αναζητά πολύς κόσμος δουλειά, δεν έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Και φυσικά στους δρόμους του αγώνα θα επιβάλουμε για παράδειγμα, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, για να ανακουφιστεί επιτέλους ο λαός μας, χωρίς βέβαια να λύνεται το πρόβλημα, γιατί χρειάζονται γενικότερες αλλαγές στην κοινωνία μας και σε αυτούς που κατέχουν την εξουσία.
Άρα, οι επιλογές πρέπει κάποια στιγμή να αποφασιστούν και να γίνουν από τον ίδιο τον ελληνικό λαό έτσι, ώστε να ενισχύσει τις δυνάμεις εκείνες, και το ΚΚΕ είναι τέτοια δύναμη, που θα μπορέσουν να ανοίξουν αυτόν τον δρόμο για να λάβουν ένα οριστικό τέλος όλα αυτά τα προβλήματα που βιώνει ο ελληνικός λαός».
Στο εάν η τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς έχει πάρει την αναγνώριση και τη συμπαράσταση από το ελληνικό κράτος που του αξίζει, ο κ. Κουτσούμπας τόνισε: «Αναμφίβολα όχι. Δεν έχει πάρει τέτοια αναγνώριση, αλλά να σας πω, η μεγαλύτερη αναγνώριση για την Βάσω Σταματίου είναι ότι θα τη θυμούνται όχι μόνο οι σημερινές, αλλά και οι επόμενες γενιές. Αυτό το βιβλίο της είναι μία παρακαταθήκη. Έχει αφήσει μία μεγάλη διαθήκη για τον ελληνικό λαό, για την ελληνική νεολαία, για την πατρίδα μας, για τους αγώνες που έδωσε. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή, η μεγαλύτερη αναγνώριση που έχει. Εδώ θέλω να πω ότι ως ΚΚΕ, άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι φορείς του κινήματος, οι δήμοι, οι περιφέρειες, η ίδια η Πολιτεία, αν ευαρεστηθεί κάποια στιγμή να το κάνει, να τιμήσουμε την Βάσω Σταματίου, να τιμήσουμε όλους αυτούς τους αγωνιστές έτσι όπως πραγματικά τους αξίζει».
Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ επισκέφθηκε τη «Στέγη Γερόντων-Ίδρυμα Πετρή» και αντάμωσε με μία από τις τελευταίες επιζήσασες του Άουσβιτς. Κατόπιν, μίλησε στο σταθμό Λαμία 1 FM για αυτό και τη ΛΑΡΚΟ, όπου παρευρέθηκε για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Για την επίσκεψή του στη «Στέγη Γερόντων-Ίδρυμα Πετρή», στη Στυλίδα, και τη συνάντησή του με τη Βάσω Σταματίου, τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς, είπε: «Καταρχάς, θέλω να πω ότι ήταν συγκλονιστικό για μένα. Το θεώρησα μεγάλη τιμή, μεγάλη χαρά, η δυνατότητα που μου δόθηκε να μιλήσω και να την συναντήσω. Είναι μια γυναίκα, πραγματική αγωνίστρια της ζωής, του κόσμου μας. Για υψηλά ιδανικά αγωνίστηκε, βασανίστηκε, όπως κι άλλοι συνάνθρωποί μας. Όμως, αυτή ήταν 19χρονη φοιτήτρια της Νομικής, τότε που συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Παύλου Μελά και μετά πέρασε από πολλά στρατόπεδα, ανάμεσά τους και το Άουσβιτς».
Στην αναφορά ότι πρόκειται για την τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς, προσέθεσε: «Και από τις λίγες επιζήσασες, γιατί ξέρουμε πώς ήταν αυτό το κάτεργο, αυτό το στρατόπεδο των εγκληματιών ναζί, αλλά και από τα άλλα που δεν ήταν και εύκολη η ζωή που πέρασε. Και, βεβαίως, πέρασε και πολύ δύσκολα χρόνια μετά. Γιατί, όπως και η ίδια αναφέρει στο βιβλίο της, όταν γύρισε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1945, δεν έβρισκε καν δουλειά, γιατί έλεγαν "ήρθε η κομμουνίστρια", ενώ είχαν άλλη αντίληψη τότε. Νόμιζαν ότι θα γυρίσουν στην Ελλάδα και θα τους περιμένουν σαν ήρωες, όπως πραγματικά ήταν ήρωες αυτοί οι άνθρωποι, που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή, τα νιάτα τους για να απελευθερώσουν την πατρίδα μας από τον κατακτητή, από τους ναζί φασίστες Γερμανούς τότε, απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Είχα και ένα λόγο παραπάνω, γιατί ο παππούς μου, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, που ήταν ιερέας και δάσκαλος στο χωριό Βελεσώτες Δομοκού, στον νομό Φθιώτιδας, εκτελέστηκε το 1944 από τους Γερμανούς. Πιάστηκε στο χωριό, μαζί με το γιο του και άλλους, τον έκλεισαν στην Γκεστάπο στη Λαμία, βασανίστηκε, μετά στις φυλακές της Άμφισσας και τον εκτέλεσαν στο Χρυσό της Άμφισσας το 1944. Την ίδια περίοδο που είχε συλληφθεί και η Βάσω Σταματίου, αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος που είχα την τιμή και τη χαρά να συναντήσω χθες και που θα ξαναεπισκεφθώ οπωσδήποτε, δεν υπάρχει περίπτωση.
Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Μιλάμε τουλάχιστον μία φορά τον μήνα στο τηλέφωνο, γιατί όπως την είδατε και εσείς από κοντά, δεν έχει τη δυνατότητα λόγω της κατάστασης της υγείας της και της προχωρημένης ηλικίας της, δεν μπορεί να μιλάει πολύ και να δέχεται επισκέψεις αλλά ήταν μία επίσκεψη που περίμενε να έρθεις να την επισκεφθείς».
Για το ότι γνώρισε για πρώτη φορά από κοντά τη Βάσω Σταματίου, ο κ. Κουτσούμπας σχολίασε: «Ναι, το περίμενε, γιατί δεν είχα την τύχη να την γνωρίσω όσο ήταν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, ενώ είχε γνωριστεί για παράδειγμα με την Αλέκα Παπαρήγα, που ήταν γραμματέας του κόμματός μας για πάρα πολλά χρόνια. Όπως ξέρετε, είχαν σχέση και με την οικογένειά της. Εγώ, όμως, δεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω από κοντά και αυτή η δυνατότητα που μου δόθηκε, ήταν πάρα πολύ μεγάλο πράγμα για μένα, πολύ σημαντικό γεγονός».
Σχετικά με το δώρο του μητροπολίτη Φθιώτιδας, Συμεών, ένα κάδρο που τον δείχνει φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις της ΛΑΡΚΟ, είπε: «Ήδη το κάδρο αυτό με την αφιέρωσή του κοσμεί τα γραφεία μας στον Περισσό. Σήμερα το πρωί ήδη το έβαλα στο γραφείο μου. Είναι πολύ ωραίο να το βλέπουν και όσοι έρχονται. Είναι ένας μεγάλος αγώνας, ο αγώνας των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, όλων των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Πάρα πολλά χρόνια τώρα, με τους κινδύνους που έχει, με το να βρεθούν στον δρόμο, όμως το παλεύουν με συλλογικότητα, με αλληλεγγύη.
Είμαστε στο πλευρό τους, εγώ είμαι πάντα στο πλευρό τους. Έχω πάρα πολύ σημαντικούς δεσμούς με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ ήδη από πολύ παλιά, από το 1977, από την πρώτη μεγάλη απεργία που κράτησε πάνω 100 μέρες και που στέφθηκε τότε με επιτυχία. Πήγαινα ως νέος τότε, ήμουν εκεί συνεχώς. Και τα επόμενα χρόνια ως στέλεχος του ΚΚΕ με διάφορες ιδιότητες, ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, πήγαινα στη ΛΑΡΚΟ, πρόβαλα τα ζητήματα αυτά και ως βουλευτής φυσικά τα τελευταία χρόνια πολύ περισσότερο, γιατί η κατάσταση έχει οξυνθεί. Η ΛΑΡΚΟ είναι χρυσωρυχείο για την περιοχή μας, για το νομό μας, αλλά και για όλη την Ελλάδα.
Στην επισήμανση του δημοσιογράφου ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση για τη ΛΑΡΚΟ, ο γ.γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ επισήμανε: «Πραγματικά, σε μία εποχή που το νικέλιο έχει φτάσει στα ύψη, θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα η ΛΑΡΚΟ και όχι μόνο να ζει τους 1.500 εργαζόμενους που είναι στη Λάρυμνα και αλλού. Θα μπορούσε να ζήσει την ελληνική οικονομία στην ουσία και να τη στηρίξει.
Και φυσικά οι εργαζόμενοι πληρώνουν όλα αυτά τα σπασμένα διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα. Και βρισκόμαστε τέτοιες γιορτινές μέρες με την κατάσταση με την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, τα μεγάλα χρέη που έχει ο εργαζόμενος λαός, η οποία θα χειροτερεύει με το ίδιο χαμηλό εισόδημα, τους χαμηλούς μισθούς, τις συντάξεις, την ύπαρξη της ανεργίας, το ότι αναζητά πολύς κόσμος δουλειά, δεν έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Και φυσικά στους δρόμους του αγώνα θα επιβάλουμε για παράδειγμα, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, για να ανακουφιστεί επιτέλους ο λαός μας, χωρίς βέβαια να λύνεται το πρόβλημα, γιατί χρειάζονται γενικότερες αλλαγές στην κοινωνία μας και σε αυτούς που κατέχουν την εξουσία.
Άρα, οι επιλογές πρέπει κάποια στιγμή να αποφασιστούν και να γίνουν από τον ίδιο τον ελληνικό λαό έτσι, ώστε να ενισχύσει τις δυνάμεις εκείνες, και το ΚΚΕ είναι τέτοια δύναμη, που θα μπορέσουν να ανοίξουν αυτόν τον δρόμο για να λάβουν ένα οριστικό τέλος όλα αυτά τα προβλήματα που βιώνει ο ελληνικός λαός».
Στο εάν η τελευταία επιζήσασα του Άουσβιτς έχει πάρει την αναγνώριση και τη συμπαράσταση από το ελληνικό κράτος που του αξίζει, ο κ. Κουτσούμπας τόνισε: «Αναμφίβολα όχι. Δεν έχει πάρει τέτοια αναγνώριση, αλλά να σας πω, η μεγαλύτερη αναγνώριση για την Βάσω Σταματίου είναι ότι θα τη θυμούνται όχι μόνο οι σημερινές, αλλά και οι επόμενες γενιές. Αυτό το βιβλίο της είναι μία παρακαταθήκη. Έχει αφήσει μία μεγάλη διαθήκη για τον ελληνικό λαό, για την ελληνική νεολαία, για την πατρίδα μας, για τους αγώνες που έδωσε. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμή, η μεγαλύτερη αναγνώριση που έχει. Εδώ θέλω να πω ότι ως ΚΚΕ, άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι φορείς του κινήματος, οι δήμοι, οι περιφέρειες, η ίδια η Πολιτεία, αν ευαρεστηθεί κάποια στιγμή να το κάνει, να τιμήσουμε την Βάσω Σταματίου, να τιμήσουμε όλους αυτούς τους αγωνιστές έτσι όπως πραγματικά τους αξίζει».
