«Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι ένα μονομερές, αναφαίρετο, μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα της χώρας μας, που απορρέει από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Είναι ένα δικαίωμα που υφίσταται εσαεί και επαφίεται στην εκάστοτε κυβέρνηση να κρίνει πότε, πού και πώς θα το ασκήσει, με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος», τονίζει στα «Π», ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας.
Ο υπουργός Εξωτερικών σημειώνει επίσης πως «Η Ελλάδα έχει επιλέξει να απαντά στην πρωτοφανή λεκτική έξαρση των απειλών της Τουρκίας με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα».
Ο Νίκος Δένδιας απαντά για το αν υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας µεταξύ Αθήνας και Αγκυρας και σε τι επίπεδο, καθώς και το πώς κρίνει τη στάση των εταίρων και συμμάχων μας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ έναντι της συμπεριφοράς της Αγκυρας.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Νίκου Δένδια στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»
∆όξα τω Θεώ, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Hταν ένα επεισόδιο ορθοστατικής υπότασης, το οποίο οφείλεται στην επιµονή µου, παρά την περί τoυ αντιθέτου προτροπή του αγίου ηγουµένου Αλεξίου, της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος, να παρακολουθήσω όρθιος τη Θεία Λειτουργία τα ξηµερώµατα, έπειτα από ένα βεβαρηµένο πρόγραµµα. Αυτό που µε στεναχωρεί είναι ότι δεν συνέχισα την επίσκεψη και στις άλλες δύο Ιερές Μονές, όπως είχα προγραµµατίσει. Αλλά ελπίζω ότι θα το πράξω σύντοµα. Τη µεγαλύτερη σηµασία, όµως, δεν έχει αυτή η µικρή «περιπέτεια», αλλά το ότι διαπίστωσα ιδίοις όµµασι κατά την επίσκεψή µου ότι το Αγιον Ορος αποτελεί µια κιβωτό της Ορθοδοξίας, την οποία η κυβέρνηση είναι αποφασισµένη να στηρίξει. Είναι προφανής, άλλωστε, και η γεωπολιτική σηµασία της στήριξης του Αγίου Ορους, σε µια περίοδο αναταραχής στην ευρύτερη περιοχή µας και στην Ανατολική Ευρώπη.
Ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές κατά της χώρας µας, µιλώντας άλλοτε για εισβολή και άλλοτε για πυραυλική επίθεση. Πώς αξιολογείτε τις απειλές αυτές;
Τους τελευταίους µήνες η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον µιας κλιµακούµενης απειλής εκ µέρους της Τουρκίας. Φαίνεται, λοιπόν, εύλογο το ερώτηµα κατά πόσον αυτή η επί της ουσίας διαρκής µεθόδευση αντιστροφής της πραγµατικότητας και προβολής ανυπόστατων αιτιάσεων συνδέεται µε το εσωτερικό πολιτικό τοπίο της Τουρκίας, ενόψει και των επικείµενων εκλογών στη χώρα, ή είναι συνυφασµένη µε µια προσπάθεια ικανοποίησης ευρύτερων γεωστρατηγικών φιλοδοξιών. Θα µου επιτρέψετε να σηµειώσω ότι θεωρώ απαράδεκτη και αδιανόητη την άσκηση πολιτικής µε την απειλή χρήσης βίας, πόσω µάλλον όταν η απειλή εκτοξεύεται από µια χώρα προς µια σύµµαχό της. Η Ελλάδα έχει επιλέξει να απαντά σε αυτή την πρωτοφανή λεκτική έξαρση των απειλών µε ψυχραιµία και αποφασιστικότητα. Οπως έχω τονίσει επανειληµµένως, οι απειλές δεν µας πτοούν. Στην απειλή πολέµου αντιτάσσουµε την τεκµηριωµένη παράθεση των επιχειρηµάτων µας, τα οποία εδράζονται στο ∆ιεθνές ∆ίκαιο και στο ∆ιεθνές ∆ίκαιο της Θάλασσας. Ζητήµατα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας µας δεν επιδέχονται συζήτηση ή αµφισβήτηση. Οσον αφορά το αν η έξαρση της εκδήλωσης επιθετικών προθέσεων της Τουρκίας συνδέεται µε τις επικείµενες εκλογές στη γείτονα, οπωσδήποτε η χρονική συγκυρία παίζει ρόλο, αλλά δεν είµαι βέβαιος ότι οφείλεται µόνο σε αυτόν τον λόγο. Συνεπώς, όπως δείχνουν και όλες οι κινήσεις από πλευράς Ελλάδας, δεν εφησυχάζουµε.
Υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας µεταξύ Αθήνας και Αγκυρας και σε τι επίπεδο; Εχετε βάσιµες προσδοκίες ότι µπορεί να επανεκκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος µεταξύ των δύο πλευρών και µε ποια ατζέντα;
Με την Τουρκία είµαστε γείτονες και, όπως ισχύει µε όλα τα γειτονικά µας κράτη, είναι ευχής έργον να µπορούµε να επιλύουµε ειρηνικά τις διαφορές µας. Η κυβέρνησή µας, ο πρωθυπουργός, αλλά και εγώ έχουµε τονίσει ότι ο εποικοδοµητικός διάλογος µε την Τουρκία είναι πάντα ευκταίος, υπό έναν, ωστόσο, απαράβατο όρο: ότι θα διεξαχθεί στη βάση του σεβασµού του ∆ιεθνούς ∆ικαίου και του ∆ικαίου της Θάλασσας για τη µοναδική διαφορά που έχουµε, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Ωστόσο, εδώ και µεγάλο, πρωτοφανώς µεγάλο, διάστηµα η Τουρκία υπονοµεύει το κλίµα που θα ήταν απαραίτητο ως προϋπόθεση για να ξεκινήσει ένας διάλογος, θέτοντας απαράδεκτες αξιώσεις, αµφισβητώντας ακόµα και την κυριαρχία των νησιών µας και προχωρώντας σε ένα κρεσέντο απειλών κατά της χώρας µας. Ενώ µε αδιανόητες και συχνά προσβλητικές εκφράσεις όχι µόνο υποσκάπτει το όποιο πεδίο ενδεχόµενης συνεννόησης, αλλά ταυτόχρονα δηλητηριάζει και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών. Στην παρούσα φάση και ενόψει της προεκλογικής περιόδου στην Τουρκία, στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως, δεν είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να αντιστραφεί αυτή η κατάσταση. Ωστόσο, είναι σημαντικό, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες ή, καλύτερα, εξαιτίας αυτών των συνθηκών, να μπορούμε σε κάποιο επίπεδο να μιλάμε μεταξύ μας για την αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων. Από την πλευρά μας, εμείς συνεχίζουμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα να αποδομούμε τις τουρκικές θεωρήσεις και αξιώσεις, χωρίς να εμπλεκόμαστε σε προσωπικές αντιδικίες και χαρακτηρισμούς, ευελπιστώντας, πάντα, ότι κάποια στιγμή και η απέναντι πλευρά θα κάνει την «υπέρβαση» που απαιτείται, ώστε να έρθουμε σε μια συνεννόηση στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας
Πώς κρίνετε τη στάση των εταίρων και συμμάχων μας στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ έναντι της συμπεριφοράς της Αγκυρας;
Θεωρώ ότι σήμερα οι εταίροι μας στην Ε.Ε. αντιλαμβάνονται πλήρως το διακύβευμα και καταδικάζουν την απειλητική ρητορική της Αγκυρας, προφορικώς, καθώς και γραπτώς, με ανακοινώσεις στις οποίες σχολιάζεται με απολύτως αρνητικό τρόπο και καταδικάζεται κατηγορηματικά η στάση της γείτονος συνολικά. Οσον αφορά το ΝΑΤΟ, σε επίπεδο κρατών-μελών, εν πολλοίς, ισχύει το ίδιο, αλλά είναι γνωστό πως θα θέλαμε περισσότερο σαφή και κατηγορηματική τη διατύπωση των θέσεων του γενικού γραμματέα. Να σας υπενθυμίσω ότι στην έκθεση της Ε.Ε. για την πρόοδο της Τουρκίας τον περασμένο Οκτώβριο, όσο και στα συμπεράσματα του Συμβουλίου για τη Διεύρυνση, πριν από λίγες ημέρες, γίνεται, μεταξύ άλλων, σαφέστατη αναφορά στις υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά και στις ευθείες ρητορικές απειλές κατά της ελληνικής κυριαρχίας. Παράλληλα, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τις κυρώσεις που οι ΗΠΑ έχουν επιβάλει στην Τουρκία όσον αφορά την αγορά και ανανέωση στρατιωτικού εξοπλισμού. Ούτε τις συχνές παρεμβάσεις του εκπροσώπου του State Department σε ερωτήσεις για την τουρκική προκλητικότητα έναντι της Ελλάδας. Από την πλευρά μας, η συντονισμένη εκστρατεία διεθνοποίησης των τουρκικών προκλήσεων αποφέρει καρπούς. Πρόκειται, βέβαια, για μια διαρκή προσπάθεια, την οποία θα συνεχίσουμε ακόμα πιο εντατικά και στοχευμένα. Οφείλω, πάντως, να ομολογήσω ότι κατά το τελευταίο διάστημα, τις περισσότερες φορές, οι απολύτως απαράδεκτες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων καθιστούν το έργο μας αυταπόδεικτο, υπό την έννοια ότι δεν χρήζουν καν περαιτέρω σχολίων.
Πότε θα υπογραφεί το συνυποσχετικό με την Αλβανία για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ;
Στη συνάντηση που είχα με την Αλβανίδα ομόλογό μου, πριν από λίγες μέρες, η ατζέντα ήταν μεγάλη: Οι διμερείς σχέσεις, η συνεργασία σε τομείς όπως η ενέργεια, η οποία έχει αποκτήσει νέα σημασία και δυναμική μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, και, βεβαίως, το μείζον θέμα που αφορά την εκκρεμότητα στις διμερείς σχέσεις, την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Κατά τη συνάντησή μας διαπιστώθηκε η κοινή βούληση να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις στο πλαίσιο της πολιτικής συμφωνίας που κατ’ αρχήν έχει υπάρξει, για την παραπομπή της διαφοράς αυτής με σύναψη συνυποσχετικού στη Χάγη. Πιστεύουμε ότι προσεγγίζουμε την ώρα που θα υπογράψουμε το σχετικό συνυποσχετικό (για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών). Σε πνεύμα συνεργασίας με την αλβανική κυβέρνηση, αυτό το ζήτημα μπορεί να επιλυθεί και θα επιλυθεί. Οπως δήλωσε εξάλλου ο πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης, η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι επιδιώκει να λύνει τέτοιες εκκρεμότητες με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και αυτό θα πράξουμε και σε αυτή την περίπτωση. Αυτό που εμείς λέμε στους Αλβανούς γείτονές μας είναι, πρώτον, ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, του ελληνικού και του αλβανικού, είναι εξαιρετικά σημαντικές, διότι εδράζονται στη μακραίωνη συνύπαρξή μας. Και, δεύτερον, ότι η Αλβανία έχει επιλέξει την Ευρώπη -και καλώς το έχει κάνει- και ο ευρωπαϊκός της δρόμος, τον οποίο εμείς στηρίζουμε, περνάει μέσα από την Αθήνα και τις σχέσεις καλής γειτονίας με την Ελλάδα.
Η Τουρκία αποκτά μόνιμη βάση στη Λιβύη, αναλαμβάνει έρευνες για την εξόρυξη υδρογονανθράκων και συνυπογράφει προκλητική για την Ελλάδα επιστολή στον ΟΗΕ. Είναι η Λιβύη ένας «χαμένος» γείτονας για τη χώρα μας; Τι πρωτοβουλίες σκοπεύετε να αναλάβετε;
Κατ’ αρχάς, η θέση της χώρας μας είναι σαφής και παραμένει αμετακίνητη όσον αφορά το θέμα της Λιβύης. Είμαστε πάντοτε έτοιμοι για διάλογο και συνεργασία με την κυβέρνηση που θα προκύψει στη χώρα από τις εκλογές, ούτως ώστε η εν λόγω εκλεγμένη κυβέρνηση να εκπροσωπεί την πραγματική βούληση του λαού της Λιβύης. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα, το σύνολο της διεθνούς κοινότητας και, πολύ περισσότερο, ο ίδιος ο λιβυκός λαός βρίσκονται μπροστά σε ένα μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα, το οποίο, αντίθετα προς τη νόμιμη υποχρέωση και δέσμευσή του, κωλυσιεργεί ως προς την άμεση διεξαγωγή εκλογών. Και, το σημαντικότερο για εμάς, συνάπτει παράνομες συμφωνίες με την Τουρκία εις βάρος της χώρας μας. Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμίσω την τοποθέτηση των Ηνωμένων Εθνών, ότι η λιβυκή κυβέρνηση δεν είναι εξουσιοδοτημένη να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες. Μια διατύπωση για την οποία η Ελλάδα εργάστηκε εντατικά στο πλαίσιο του διεθνούς οργανισμού.
Αξια μνείας, επίσης, είναι η πρόσφατη επιστολή που μου απέστειλε ο ύπατος εκπρόσωπος J. Borrell, με την οποία καταδικάζει με τον πλέον απόλυτο τρόπο το παράνομο μνημόνιο μεταξύ της Τουρκίας και της μεταβατικής κυβέρνησης στη Λιβύη. Η επιστολή αυτή, στην οποία επιβεβαιώνεται εκ νέου η θέση της Ε.Ε., όπως είχε ήδη διατυπωθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2019, αποτελεί απάντηση σε δική μου επιστολή, αμέσως μετά την επίσκεψή μου στην Ανατολική Λιβύη.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έκλεισε δέκα μήνες και δεν διαφαίνεται ελπίδα ειρήνευσης. Πώς μπορεί να προχωρήσει μια ειρηνευτική διαδικασία και πώς πρέπει να κινηθεί στο εξής η διεθνής κοινότητα έναντι της Ρωσίας; Η χώρα μας θα συνεχίσει να στέλνει εξοπλισμό στην Ουκρανία;
Η Ελλάδα από την αρχή τήρησε στάση αρχών έναντι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Καταδικάσαμε απερίφραστα και δίχως αστερίσκους την εισβολή. Διότι ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, καθώς και η αποχή από τη χρήση ή την απειλή χρήσης βίας αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Αποτελούν, επίσης, διαχρονικά τους βασικούς πυλώνες, το «ιερό ευαγγέλιο», όπως υπογραμμίζω πάντα, της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έναντι του αναθεωρητισμού, από οποιαδήποτε πλευρά και αν προέρχεται. Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα που εξέπεμψε η παρουσία μου στο Κίεβο εν μέσω βομβαρδισμών, όπως και η επίσκεψή μου δύο φορές στην Οδησσό μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής.
Και αυτός είναι και ο λόγος που συμμετείχαμε ενεργά στις προσπάθειες της Ε.Ε. να ασκήσει πιέσεις στη Ρωσία μέσω της επιβολής κυρώσεων. Και αυτός είναι ο λόγος που επιλέξαμε να παράσχουμε ενεργή στήριξη στην Ουκρανία. Στήριξη πολιτική, στρατιωτική, οικονομική, ανθρωπιστική. Είναι ένα μήνυμα που είχα την ευκαιρία να μεταφέρω στη Διάσκεψη Αλληλεγγύης για την Ουκρανία, πριν από δύο εβδομάδες στο Παρίσι, αλλά και κατά την επίσκεψή μου στο Κίεβο τον Οκτώβριο, η οποία μάλιστα πραγματοποιήθηκε εν μέσω περίπλοκων συνθηκών ασφαλείας. Οι αρχές που υπηρετεί η ελληνική εξωτερική πολιτική επιβάλλουν να συνεχίσουμε την παροχή στήριξης προς την Ουκρανία, στο μέτρο ασφαλώς των δυνατοτήτων μας. Και πάντοτε λαμβάνοντας μέριμνα, ώστε να μην επηρεαστεί στο ελάχιστο η αποτρεπτική ικανότητα της χώρας μας.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει πως η χώρα μας πρέπει να προβεί άμεσα στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στην Ανατολική Μεσόγειο. Ποιος είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ν.μ.;
Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι ένα μονομερές, αναφαίρετο, μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα της χώρας μας, που απορρέει από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Είναι ένα δικαίωμα που υφίσταται εσαεί και επαφίεται στην εκάστοτε κυβέρνηση να κρίνει πότε, πού και πώς θα το ασκήσει, με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος.
Το 2023 είναι χρονιά εθνικών εκλογών. Είναι μονόδρομος οι διπλές κάλπες; Πώς θα κυβερνηθεί μετεκλογικά η χώρα, αν η Ν.Δ. είναι πρώτη, αλλά όχι αυτοδύναμη;
Οντως, λόγω της αλλαγής του εκλογικού νόμου από τον ΣΥΡΙΖΑ, καθίσταται δυσκολότερη η επίτευξη αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα. Είναι συνεπώς πιθανό να χρειασθεί και δεύτερη εκλογική αναμέτρηση. Ευελπιστώ ότι μετά από αυτήν όμως η χώρα θα έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με τον χρονικό ορίζοντα μιας νέας τετραετίας για την υλοποίηση του προγράμματός μας. Και έχω την πεποίθηση ότι, με κλίμα ομόνοιας στα εθνικά μας θέματα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα εξακολουθεί, και στη δεύτερη θητεία της, να προασπίζεται και να προάγει το εθνικό συμφέρον.
