«Ο Παναγιώτης Τζένος ήταν μεγάλος δημοσιογράφος», δήλωσε ο γραμματέας Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, Παύλος Μαρινάκης, στα Παραπολιτικά 90,1 και την εκπομπή «Μπρα ντε φερ» με τους  Δημήτρη Τάκη και Χριστίνα Κοραή.

«Ήταν η εξαίρεση»

Ο κ. Μαρινάκης τόνισε επίσης πως ο Π. Τζένος ήταν η εξαίρεση στον τρόπο που προσέγγιζε τους συνεργάτες του, ενώ στη συνέχεια εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στη σύζυγό του, στο παιδί του και στην οικογένεια των Παραπολιτικών.



Αναλυτικά η δήλωση

Με αφορμή τον αιφνίδιο θάνατο του Παναγιώτη Τζένου ο κ. Μαρινάκης είπε:

«Βγήκα σήμερα για να μιλήσω για έναν φίλο και βέβαια για έναν μεγάλο δημοσιογράφο. Το μεγαλείο του Παναγιώτη Τζένου φαίνεται όχι μόνο στον τρόπο που ασκούσε αυτό το λειτούργημα όπως το αντιλαμβανόταν,  επάγγελμα αλλά και λειτούργημα ταυτοχρόνως, αλλά το γεγονός ότι με το ίδιο πάθος, με την ίδια ένταση για αυτά τα οποία πιστεύει και για το ρεπορτάζ αλλά και με την ίδια διαύγεια σκέψης χωρίς να είναι άλλος πίσω ή μπροστά από τα μικρόφωνα, πίσω ή μπροστά από τις κάμερες χειριζόταν τους ανθρώπους, φίλους του ή μη, όταν συζητούσε μαζί τους για όλα τα ζητήματα. Πράγματι αυτά τα χρόνια μέσα από την επαφή, μέσα από τις συζητήσεις, μέσα από το ραδιόφωνο με κάποιους ανθρώπους έζησε κοντά. Κάποιους τους ξεχωρίζεις, δεν είναι όλοι ίδιοι στη ζωή είτε είναι πολιτικοί είτε είναι δημοσιογράφοι είτε είναι δικηγόροι είτε είναι οτιδήποτε.  Εγώ βγήκα να πω ότι ο Παναγιώτης Τζένος είναι η εξαίρεση σε μια ζωή η οποία δυστυχώς λόγω και των ρυθμών, λόγω και των απαιτήσεων ίσως της απομόνωσης που υπάρχει  όσο περνάνε τα χρόνια και αυξάνονται οι ρυθμοί ήταν μια εξαίρεση. Μια εξαίρεση ως προς τον τρόπο που προσέγγιζε τους συνεργάτες του. Να δώσω τα πιο ειλικρινά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στην Ανδριάνα, στο Γιάννη, στους υπόλοιπους συγγενείς του στην Πάτρα για την οποία μου μιλούσε συνέχεια και είχαμε και κάποιες προσωπικές συζητήσεις και για το δικό μου πολιτικό μέλλον και την αγάπη που είχε για τον τόπο του που είναι μια δικός μου τόπος και μας συνέδεε πάρα πολύ αυτό. Να δώσω συλλυπητήρια στη δεύτερη οικογένεια του, σαν πρώτη την είχε και αυτή, την οικογένεια των Παραπολιτικών. Προσωπικά στον Γ. Κουρτάκη που μαζί δύο αυτοδημιούργητοι ανθρωποι ξεκίνησαν κάτι το οποίο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο γιατί καθιερώθηκε μέσα από την αγάπη που είχαν για αυτό το οποίο κάνουν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τώρα αν μια φορά ήταν δυνατός ο Γιάννης Κουρτάκης  τώρα τον χρειάζονται ακόμα πιο δυνατό, και η οικογένειά του και η δεύτερη οικογένειά του γιατί λείπουν πολύ από την καθημερινότητά μας ανθρωποι αυτοδημιούργητοι οι οποίοι με το πάθος, τις γνώσεις αλλά και με την αφοσίωση τους κρατάνε αυτό το επίπεδο και είμαι σίγουρος ότι μέσα από μια απίστευτη δυσκολία, μια απώλεια ενός ουσιαστικά συγγενικού του προσώπου θα στηρίξει την οικογένεια αυτή.  Το δεύτερο που θέλω να είναι ότι κάθε φορά με εντυπωσίαζε η αγάπη που είχε για την οικογένειά του, και για την Ανδριάνα αλλά και για το γιό του. Τον χρησιμοποιούσε πάντοτε το γιό του ως  τη μεγαλύτερη αυθεντία της ζωή του. Χωρίς να το ξέρει ίσως ο Γιάννης, είναι μεγάλη παρακαταθήκη, κάθε συζήτηση που κάναμε με τον Παναγιώτη χρησιμοποιούσε αυτά τα οποία του έλεγε ο γιός του γιατι μου έλεγε «ο γιός μου αν και είναι μικρός  οι συζητήσεις που κάνει με τους φίλους του είναι οι πιο αγνές και οι πιο απλές». Τον καμάρωνε και δείχνει πολλά για έναν άνθρωπο αυτό. Και το τρίτο που θέλω να πω είναι μια συζήτηση που είχαμε, ήταν η τελευταία συζήτηση που είχαμε μετά από μια ομιλία που είχα και μου είχε μιλήσει με πολύ θερμά λόγια και αυτό που μου είχε πει είναι αυτό που ουσιαστικά έκανε και ο ίδιος ότι «εσύ να μην παρασυρθείς ποτέ από κανέναν, να μείνεις ο ίδιος, να είσαι ταπεινός και ότι είναι να γίνει θα γίνει». Να είμαστε όσο γίνεται πιο προσγειωμένοι, πιο ταπεινοί και να σκεφτόμαστε ότι δεν είναι δεδομένη καμία μέρα στη ζωή. Ο Παναγιώτης Τζένος έφυγε πολύ πρόωρα και πολύ άδικα. Κανένας δεν περίμενε να μιλάμε σήμερα για αυτόν χωρίς αυτόν αλλά είναι εδώ. Οι άνθρωποι φεύγουν όταν τους ξεχνάμε και ένας άνθρωπος τόσο δυναμικός, τόσο δοτικός για τους άλλους και για την οικογένειά του δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ».