Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Βασίλη Σκουντή στις προσεχείς εκλογές έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.

Ο αγαπητός δημοσιογράφος που συνοδεύει με τη φωνή του και την μυθιστορηματική του γραφή επί σειρά ετών τα αθλητικά μέσα στρέφεται στην πολιτική. Μία μεγάλη πορεία που με την ίδια γλαφυρή πένα, διηγηματική αφήγηση και την αστείρευτη διάθεση ενός νέου που μόλις ξεκίνησε την δημοσιογραφική του καριέρα, συνόδευσε όλους τους λάτρες της «πορτοκαλί θεάς» και όχι μόνο.

Πλέον, ο Βασίλης Σκουντής θα πολιτευτεί με το ΠΑΣΟΚ. Αποδεχόμενος την πρόταση του προέδρου του κόμματος, Νίκου Ανδρουλάκη, επιθυμεί να συνεισφέρει από το δικό του μετερίζι, το Ρέθυμνο, το μέρος εκείνο που ποτέ δεν ξέχασε στην πορεία της ζωής του να αναδεικνύει με κάθε ευκαιρία.  

Μιλώντας στα parapolitika.gr και τον Μάνο Ανθουλάκη, στην πρώτη του συνέντευξη μετά την γνωστοποίηση της εκλογικής του καθόδου, αναφέρεται στη δημοσιογραφική του πορεία και το «αναπόδραστο» αυτής, απαντά για τις μεγάλες αθλητικές του στιγμές, όπως το «Βαλ'το αγόρι μου» και τον ημιτελικό Ελλάδα - ΗΠΑ το 2006, αλλά φυσικά και για την πολιτική.

Ξεκαθαρίζει ότι και ο ίδιος ένιωσε αίσθημα έκπληξης όταν του έγινε η πρόταση να κατέβει ως υποψήφιος, μένοντας άγρυπνος για κάμποσες νύχτες, μέχρι να βγει ο «λευκός καπνός από το Καπιτώλιο της ψυχής του» και να πάρει την απόφαση να δώσει μία νέα αλλά μεγάλη μάχη.  

Καταλυτικό ρόλο στην απόφασή του, όπως αναφέρει, διαδραμάτισε το «ιερό χρέος» που έχει απέναντι στο «παντέρμο Ρέθεμνος», όπως αρέσκεται ποιητικά να αναφέρει, καθιστώντας σαφές πως μόνο για αυτόν τον τόπο θα μπορούσε να υποκύψει στον πειρασμό τούτο.

Ακόμη, δίνει το δικό του μήνυμα για το ρόλο του ΠΑΣΟΚ στην πορεία της Ελλάδας αλλά και τις προκλήσεις του σήμερα, φυσικά με τον δικό του κρητικό αέρα. Σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο αυτό το κόμμα μπορεί «να συμβάλλει αποφασιστικά ώστε να δραπετεύσουμε από τον μινωικό λαβύρινθο στον οποίο βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι», τονίζοντας το ιστορικό χρέος που έχει η παράταξη να αποτελέσει την «αντίρροπη δύναμη απέναντι στο τανγκό της πόλωσης». «Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στη σκηνή ως μία ερωτεύσιμη και πολύφερνος νύφη», καταλήγει.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του 

Μία καριέρα άνω των 40 ετών στην δημοσιογραφία, γεμάτη στιγμές και συγκινήσεις. Εισαχθήκατε στη Νομική αλλά η αθλητική δημοσιογραφία σας κέρδισε. Πώς προέκυψε η αγάπη για το αντικείμενο που μέχρι σήμερα υπηρετείτε; 

«Όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται θαρρώ πως γεννήθηκα δημοσιογράφος! Θυμάμαι τον εαυτό μου από τα μικράτα μου να παρακολουθώ oτιδήποτε συνέβαινε-και όχι μόνο στον αθλητικό χώρο-με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και με μια ματιά που διέφερε από εκείνη του φιλάθλου.

Μαθητής του γυμνασίου στην Ιωνίδειο Πρότυπο σχολή Πειραιώς, έβγαζα μια εβδομαδιαία χειρόγραφή σατιρική εφημερίδα , ονόματι “Εύθυμος Κόσμος” και αργότερα εκδώσαμε μια κανονική έντυπη, τα “Μαθητικά Μηνύματα”, εξαιτίας της οποίας, σε μια περίοδο που τέτοιες πρωτοβουλίες δεν ήταν ιδιαιτέρως ανεκτές, “έφαγα” αποβολή και κοσμία διαγωγή!!! Ε, πλέον, το νερό είχε μπει στο αυλάκι και στα 17 χρόνια μου, παρά το γεγονός ότι εισάχθηκα και μάλιστα τέταρτος στη Νομική Αθηνών, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να κάνω τίποτε άλλο στη ζωή μου. Ήταν εντελώς αναπόδραστο»! 

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη στιγμή στην δημοσιογραφική σας πορεία, αναλογιζόμενος μεταδόσεις από την χρυσή εποχή της Ελλάδας στο μπάσκετ με Γκάλη, Γιαννάκη αλλά και στην συνέχεια, χαρακτηριστικές συνεντεύξεις όπως αυτή του Ντράζεν Πέτροβιτς, την τελευταία πριν τον θάνατό του;  

 «Είμαι από αυτούς που ζουν και ρουφάνε την κάθε στιγμή σαν να είναι η μεγαλύτερη και συνάμα η τελευταία της καριέρας τους, είτε πρόκειται για μια μετάδοση, είτε για ένα άρθρο, είτε για μια… λεζάντα φωτογραφίας! Μετά από 44 χρόνια στη δημοσιογραφία εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου “γραφιά”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ως πάρεργα, κάθε άλλο μάλιστα. Προφανώς ο ημιτελικός Ελλάδα-Γαλλία στο EuroBasket 2005 με το “Βάλ’ το αγόρι μου”, o ημιτελικός Ελλάδα-ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2006 είναι πολύ ξεχωριστές στιγμές λόγω της σημασίας των αγώνων. Η συνέντευξη με τον Ντράζεν Πέτροβιτς είναι μια ανεπιθύμητη αποκλειστικότητα, χώρια η τραγική ειρωνεία της τύχης, διότι δημοσιεύθηκε λίγες ώρες αφότου είχε σκοτωθεί»! 

Η γνωστοποίηση της υποψηφιότητάς σας με το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής αποτέλεσε έκπληξη. Πώς προέκυψε η πρόταση από τον Νίκο Ανδρουλάκη και ποια τα συναισθήματα που ακολούθησαν στο άκουσμά της; 

«Έκπληξη αποτέλεσε και για εμένα η πρόταση να συμμετάσχω. Μια τέτοια προοπτική δεν βρισκόταν στην ατζέντα μου, στην πραγματικότητα δεν είχε περάσει ούτε καν φευγαλέα από το μυαλό μου, αλλά τα γεγονότα συμβαίνουν χωρίς να σε… προειδοποιούν. Από εκεί και πέρα ακολούθησε μια πολύ βασανιστική και ψυχοφθόρα διαδικασία, λόγω της ανατροπής που προκαλεί αυτή η απόφαση στην καθημερινότητα και στη ζωή μου.

Έμεινα άγρυπνος για κάμποσες νύχτες, την… ψείρισα αυτή την πρόταση μέχρι κεραίας, τυραννίστηκα και τυράννησα και την οικογένεια μου διερωτώμενος εάν θα έπρεπε να βγω από το καβούκι μου, προς άγραν μιας δημοσιότητας που λόγω του επαγγέλματος μου δεν μού λείπει και μιας μάταιης αυταρέσκειας στον πειρασμό της οποίας ουδέποτε έχω υποκύψει! Εντέλει βγήκε ο λευκός καπνός από το… Καπιτώλιο της ψυχής μου και νιώθω απολύτως κατασταλαγμένος. Αμύνθηκα αποτελεσματικά απέναντι στις τυχόν δεύτερες σκέψεις και στις επιφυλάξεις μου και πλέον είμαι εδώ για να δώσω τον αγώνα». 

Αρκετοί διερωτήθηκαν, «γιατί με το ΠΑΣΟΚ;» Ήσασταν ανέκαθεν ταυτισμένος με τον χώρο; 

«Μετά τα μαθητικά και τα φοιτητικά χρόνια δεν ήμουν ιδιαιτέρως πολιτικοποιημένος, αλλά ούτε και απολιτίκ. Σίγουρα δεν ήμουν κομματικοποιημένος με τη στενή έννοια του όρου, αλλά ανέκαθεν προσωπικά και στο οικογενειακό περιβάλλον μου ανήκαμε σε αυτό τον χώρο, οπότε ήρθε κι έδεσε». 

Ποιο ήταν το κίνητρο ώστε να επιλέξετε το Ρέθυμνο ως τον τόπο της εκλογικής σας καθόδου, μία περιοχή που την τελευταία δεκαετία δεν εκπροσωπείται κοινοβουλευτικά από το κόμμα;  

«Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει! Νομίζω ότι δεν θα υπέκυπτα σε αυτό τον πειρασμό για καμιά άλλη περιφέρεια και παρά μόνο για το «παντέρμο Ρέθεμνος». Αυτός είναι ο τόπος στον οποίο γεννήθηκαν οι γονέοι μου, ο δικός μου ο τόπος, στον οποίο λίαν συντόμως θα εγκατασταθώ μόνιμα.

Δηλώνω σοβινιστής και αμαρτίαν ουκ έχω, εμφορούμενος κιόλας από το ποίημα «Επιστροφή στο Ρέθυμνο» του Γιώργου Σταυριανού που τόσο έξοχα, τόσο υποβλητικά, τόσο συναισθηματικά απάγγειλε η Κάτια Δανδουλάκη: “Ξαναγυρίζω. Δεν είχα άλλη επιλογή. Πάντα θα ξαναγυρίζω. Δεν είναι απλά ένας τόπος όπου πηγαίνεις, αλλά απ’ όπου επιστρέφεις, με τα μάτια γεμάτα ουρανό”. Αυτόν τον τόπο, λοιπόν, τον λατρεύω, τον νοιάζομαι και αναλογίζομαι ότι έχω ιερό χρέος να προσπαθήσω να τον βοηθήσω και από άλλες επάλξεις (πέρα από το δημοσιογραφικό μετερίζι) εάν κι εφόσον οι Ρεθυμνιώτες με τιμήσουν με την εμπιστοσύνη και την ψήφο τους. Τη διεκδικώ και την επιθυμώ αυτή την ψήφο ως μια δέσμευση αμφοτέρωθεν και υπόσχομαι να την τιμήσω στο έπακρο» 

Με την καθημερινότητα των πολιτών να καθίσταται δύσκολη δια της ακρίβειας, των αλλεπάλληλων κρίσεων από το 2020 και έπειτα, ποια είναι η απάντηση που μπορεί να δώσει το ΠΑΣΟΚ στα νέα δεδομένα και να αποτελέσει επίκεντρο αναφοράς για τον πολίτη; 

«Πρώτα απ’ όλα, όλοι αναγνωρίζουν τον ιστορικό και καταλυτικό ρόλο που έχει παίξει εδώ και 45 χρόνια το ΠΑΣΟΚ στην εξέλιξη και στη μετεξέλιξη της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα. Τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας στριμώχτηκε βάναυσα και εξακολουθεί να ζορίζεται άγρια από όλες τις πιθανές και τις απίθανες κρίσεις: την οικονομική, την υγειονομική, την ανθρωπιστική, την ενεργειακή, την οικογενειακή που αίφνης γεννά βία και γυναικοκτονίες, την αξιακή και δεν συμμαζεύεται, χώρια ο εξ ανατολών κίνδυνος που επέστρεψε και μας βάζει στη διαπασών την απειλή πως «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά»!

Για να μην παρεκκλίνω από το ιστορικό κρητικό υπόβαθρο, έχω την πεποίθηση πως στην παρούσα φάση το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά ώστε να δραπετεύσουμε από τον μινωικό λαβύρινθο στον οποίο βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι. Σε αυτή την πολύ κρίσιμη φάση που περνάει η χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ έχει το χρέος που πηγάζει τόσο από την ιστορικό ρόλο του, όσο και από τις συγκυρίες να παίξει ρυθμιστικό, ου μην και πρωταγωνιστικό ρόλο, αποτελώντας όχι την εναλλακτική λύση, αλλά την αντίρροπη δύναμη απέναντι στο τανγκό της πόλωσης.

Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στη σκηνή ως μία ερωτεύσιμη και πολύφερνος νύφη: όλοι λιμπίζονται τα προικιά της και αναρωτιέμαι κι εγώ, όπως τις προάλλες σε μια τηλεοπτική εκπομπή, ο Γραμματέας του Κόμματος, Ανδρέας Σπυρόπουλος, το στοιχειώδες και αυτονόητο: «Αφού μας ερωτεύεστε, γιατί δεν μας παντρεύεστε;».