Ο Σπύρος-Ρίτσαρντ Χαγκαµπιµάναείναι 54 ετών και κατάγεται από το Μπουρούντι της Κεντρικής Αφρικής. Ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 32 χρόνια και εργάζεται στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, στη Γενική Γραµµατεία υποδοχής αιτούντων άσυλων. Μάλιστα, θα είναι υποψήφιος µε τη Νέα ∆ηµοκρατία στη Β’ Πειραιά και, αν καταφέρει να εκλεγεί, θα είναι ο πρώτος έγχρωµος βουλευτής. Ο Σπύρος-Ρίτσαρντ Χαγκαµπιµάνα µιλάει στο «S» για την απόφασή του να ασχοληθεί µε την πολιτική, αλλά και για τις δύσκολες στιγµές που έχει περάσει.
Πώς αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα µε τη Νέα ∆ηµοκρατία στις επερχόµενες βουλευτικές εκλογές για τη Β’ Πειραιά;
Κατ' αρχάς, πιστεύω ότι πρέπει να είµαι χρήσιµος πολίτης γι’ αυτή τη χώρα. Να προσφέρω όσο µπορώ στην κοινωνία που µε υποδέχτηκε και µου έδωσε την ευκαιρία να µετέχω της ελληνικής παιδείας και αργότερα να γίνω πολίτης αυτής της χώρας, µε τη διαδικασία πολιτογράφησης. Αποφάσισα να κατέβω µε τη Ν.∆. γιατί είναι η παράταξη ευθύνης, µε γερές βάσεις στην κοινωνία, που εδώ και πάνω από 48 χρόνια πρωτοστατεί και καθορίζει την πορεία της χώρας.
Πώς σας πρότεινε ο πρωθυπουργός να είστε υποψήφιος;
Η υποψηφιότητά µου προέκυψε έπειτα από συζήτηση µε συνεργάτες του, οι οποίοι επίσης έκριναν πως είναι ένα θετικό βήµα και για τη χώρα και την παράταξη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης µού εµπνέει εµπιστοσύνη και ήταν εύκολο για µένα να πάρω την απόφαση να επιστρατευτώ στο πλευρό του.
Τι έχετε σπουδάσει;
Είµαι απόφοιτος της Σχολής Ναυτικών ∆οκίµων, από όπου αποφοίτησα και ορκίστηκα ως µάχιµος αξιωµατικός.
Στις 27 Ιουνίου 2015 σας έβαλαν φυλακή στο Μπουρούντι, όπου και µείνατε 210 µέρες. Τι ακριβώς είχε συµβεί;
Τότε είχα αρνηθεί να ανοίξω πυρ κατά των αµάχων διαδηλωτών που αντιστέκονταν στην παραβίαση του Συντάγµατος της χώρας από τον τότε παρανοϊκό δικτάτορα Πιερ Κουνζίζα. Με συνέλαβαν παράνοµα, µε βασάνισαν, µε χτύπησαν µε σίδερα, µε όπλα και µε έβαλαν σε κρατητήριο. Επειτα από µια πολύ µεγάλη κινητοποίηση που ξεκίνησε από τους φίλους µου στην Ελλάδα, οι οποίοι έφεραν το ζήτηµα στο ελληνικό Κοινοβούλιο, στο Ευρωκοινοβούλιο, στον ΟΗΕ και στην ευρωπαϊκή επιτροπή, έπειτα από ένα οµόφωνο ψήφισµα στο Ευρωκοινοβούλιο, ζητήθηκε από το καθεστώς στο Μπουρούντι να µε απελευθερώσει άνευ όρων. Αυτό είχε ως αποτέλεσµα ο δικτάτορας να διοργανώσει µια υποτυπώδη δίκη, την οποία κέρδισα χωρίς υπεράσπιση. Αθωώθηκα στις 15 Ιανουαρίου του 2016 και στις 23 βγήκα από τη φυλακή. Μπόρεσα να φύγω από τα σύνορα του Μπουρούντι στις 14 Φεβρουαρίου του 2016 και επέστρεψα στην Ελλάδα στα τέλη Φεβρουαρίου του ίδιου έτους.
Εχετε βιώσει ρατσισµό στην Ελλάδα;
Εχω ζήσει ρατσισµό στην Ελλάδα. Παραµονή των ευρωεκλογών, πριν από πολλά χρόνια και την ώρα που κατέβαινα από το τρένο στον σταθµό Βικτώρια, γυρίζοντας από τη σχολή και πηγαίνοντας στο σπίτι µου, µια οµάδα Χρυσαυγιτών µε χτύπησε και µε τραυµάτισε, µε αποτέλεσµα να µεταφερθώ το ίδιο βράδυ µε ασθενοφόρο στο Ναυτικό Νοσοκοµείο Αθηνών, όπου και νοσηλεύτηκα για µέρες. Εκανα εγχείρηση στη µύτη µου, που την είχαν σπάσει. Με χτυπούσαν συνέχεια, χωρίς να µου λένε τίποτα. Οµως, θέλω να τονίσω ότι η διαβίωσή µου στην Ελλάδα δεν χαρακτηρίζεται από τέτοια γεγονότα, χαρακτηρίζεται από µεγάλη φιλία και αγάπη και φροντίδα, που απολαµβάνω από την πρώτη µέρα που έφτασα στη χώρα. ∆εν θέλω να παρανοήσει κανείς ότι η Ελλάδα είναι ρατσιστική χώρα. Οι ρατσιστές δεν είναι αυτοί που αντιπροσωπεύουν τους Ελληνες.
Γυρίζοντας από τη σχολή και πηγαίνοντας στο σπίτι μου, μια ομάδα Χρυσαυγιτών με χτύπησε και με τραυμάτισε
Έχετε οικογένεια;
Παντρεύτηκα στις 8 Αυγούστου του 2008 την Οζάνα στο Μπουρούντι, στην εκκλησία Κοιµήσεως της Θεοτόκου, και έχουµε έναν γιο, τον Μάρκο, βαφτισµένο στο Μοναστήρι Χρυσοπηγή στο Καπανδρίτι. Εγώ ήµουν καθολικός, βαφτίστηκα το 1998 χριστιανός ορθόδοξος και πήρα το όνοµα Σπύρος στη Μητρόπολη Πειραιώς.
