Μια δήλωση στήριξης του Παύλου Πολάκη, κοινοποίησε ο υποψήφιος Βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Πειραιά, Νίκος Μπελαβίλας, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του.

Ο πρώην υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά τόνισε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «ο Παύλος αψύς, ενοχλητικός, παρορμητικός είπε φανερά ό,τι πολλές και πολλοί από εμάς λέμε κρυφά, κατ’ ιδίαν και μαζί μας ολόκληρος ο ελληνικός λαός».

Και προσέθεσε πως «η ιδέα να ρίξουμε τον Παύλο Πολάκη στα σκυλιά για να τα χορτάσουμε και να ηρεμήσουν είναι πάρα πολύ κακή. Τα σκυλιά στη συνέχεια θα πέσουν επάνω μας, ήδη έχουν πέσει».

Αφού έπλεξε το εγκώμιο του Πολάκη για την -έως τώρα- πολιτική του διαδρομή, προτρέπει εν τέλει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «να ακολουθήσουν και να υποδείξουν τη λογική του κατευνασμού και όχι να πυροδοτούν επί τρεις μέρες το λιντσάρισμα».

«Γιατί εκτός των άλλων πρέπει να θυμούνται ότι ο σύντροφος μας Παύλος Πολάκης επέλεξε στη ζωή του να μην είναι επαγγελματίας των διαδρόμων αλλά ενεργός πολίτης στην ανοιχτωσιά της κοινωνίας», καταλήγει χαρακτηριστικά.


Ολόκληρη η ανάρτηση του Νίκου Μπελαβίλα

Η ιδέα να ρίξουμε τον Παύλο Πολάκη στα σκυλιά για να τα χορτάσουμε και να ηρεμήσουν είναι πάρα πολύ κακή. Τα σκυλιά στη συνέχεια θα πέσουν επάνω μας, ήδη έχουν πέσει.

Ο Παύλος αψύς, ενοχλητικός, παρορμητικός είπε φανερά ότι πολλές και πολλοί από εμάς λέμε κρυφά, κατ’ ιδίαν και μαζί μας ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Ακόμη και το κορυφαίο αμάρτημα του, η αμφισβήτηση της «γραμμής» του κόμματος ουδέποτε αποτελούσε για αυτόν τον πολιτικό μας χώρο αιτία αποπομπής. Ο Παύλος Πολάκης ούτε αξιοποίησε τις θέσεις του για ίδιο όφελος, ούτε έκλεψε ταμεία, ούτε έδειρε νέους σε πλατείες και εργαζόμενους σε νοσοκομεία, ούτε έστησε παρακρατικούς μηχανισμούς, ούτε απείλησε τη Δημοκρατία. Αντίθετα έδωσε μάχες θαρραλέες από όπου υπηρέτησε, από το Κρατικό της Νίκαιας ως τον Τομέα της Διαφάνειας και τράβηξε (φραστικά και μόνο φραστικά, βίαια) την κουρτίνα αποκαλύπτοντας την παρακρατική σαπίλα, υπερασπίζοντας με νύχια και δόντια τη δημόσια υγεία, τη Δημοκρατία και τη διαφάνεια. Ναι…καπνίζοντας και βρίζοντας. Ε…και;

Ίσως δεν τα έγραφα αυτά αν δεν είχα γνωρίσει τον Παύλο Πολάκη στη μάχη που έδωσε στα Σφακιά με τους τραμπούκους απέναντι του για να επαναφέρει τη δημοκρατική αυτοδιοίκηση στην πατρίδα του μετά από τριάντα χρόνια. Αν δεν τον είχα γνωρίσει να πολεμάει να σώσει ξημερώματα χωρίς να με γνωρίζει τη μητέρα μου, ότι έκανε πάντα σε χειρουργεία και μονάδες εντατικής για να σώσει τις ζωές των ανθρώπων, όλων των ανθρώπων. Αν δεν είχα δει την αγάπη των συμπατριωτών του στα ορεινά χωριά της Κρήτης. Αν δεν τον είχαμε εδώ στον Πειραιά δίπλα μας σε κάθε στιγμή, σε κάθε δημόσια ανάγκη.

Ο Πρόεδρος του Κόμματος έχει και το δικαίωμα και την ευθύνη να πάρει τις τελικές αποφάσεις. Τα στελέχη μας όμως όφειλαν να ακολουθήσουν και να υποδείξουν τη λογική του κατευνασμού και όχι να πυροδοτούν επί τρεις μέρες το λιντσάρισμα. Γιατί εκτός των άλλων πρέπει να θυμούνται ότι ο σύντροφος μας Παύλος Πολάκης επέλεξε στη ζωή του να μην είναι επαγγελματίας των διαδρόμων αλλά ενεργός πολίτης στην ανοιχτωσιά της κοινωνίας.