Ισχυρίζεται ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, σε ένα από τα πιο πρόσφατα άρθρα του για την φαρμακευτική πολιτική στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα Υγείας healthview.gr: “Το κρίσιμο όμως δίλημμα της φαρμακευτικής πολιτικής «στο τέλος της μέρας», είναι: έλεγχος της δαπάνης ή κάλυψη των αναγκών; Από την απάντηση που θα δώσουν οι κοινωνικοί εταίροι , οι φορείς των ασθενών , οι επαγγελματίες υγείας, οι εμπλεκόμενοι στην αγορά φαρμάκου και, κυρίως, το πολιτικό σύστημα, θα κριθεί η αξιοπιστία των θεσμών και η προστασία της Δημόσιας Υγείας”.

Εάν, όμως, το κρίσιμο δίλημμα είναι αυτό το οποίο προσδιορίζει ο Ανδρέας Ξανθός, τότε, δυστυχώς, η πιο επιτυχημένη και πιο ανεκτή οικονομικά απάντηση, ακόμη και από τα πλέον ισχυρά εθνικά συστήματα υγείας των πλέον προηγμένων οικονομικά και κοινωνικά χωρών, δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να είναι παρά η εξής μία:

Κάλυψη των αναγκών με έλεγχο της δαπάνης…

Δεν υπάρχουν σήμερα και στο εγγύς μέλλον εθνικά συστήματα Υγείας, τα οποία να έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύπτουν τις περιβόητες… ανάγκες, ανεξαρτήτως του ύψους των δαπανών και θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον εάν ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε μία απόδειξη περί του αντιθέτου...

Φυσικά, δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε επίσης τις ισχυρές ενστάσεις, τις οποίες είχε διατυπώσει, πριν από πολλές δεκαετίες ήδη, η Ουγγαρέζα φιλόσοφος, Ανιές Χέλλερ, για τον αλυσιτελή και περιπετειώδη πάντα τρόπο προσδιορισμού αυτών των “αναγκών”, για να καταλήξουμε να αποδείξουμε το έωλο του δήθεν “κρίσιμου διλήμματος”, το οποίο διατυπώνει με τόση ευκολία ο Ανδρέας Ξανθός.

Εάν το δίλημμα παραμείνει “έλεγχος της δαπάνης ή κάλυψη των αναγκών”, η απάντηση θα είναι πάντα εις βάρος των καλών προθέσεων του ιδίου του Ανδρέα Ξανθού...