Θυµηδία προκαλούν οι αλλαγές στο καταστατικό του κόµµατος Κασιδιάρη, τις οποίες φαίνεται ότι επιµελήθηκε ο αχυράνθρωπος πρόεδρός του, Τ. Κανελλόπουλος, προκειµένου να ξεπεράσει τα θεσµικά εµπόδια.

Για παράδειγµα, στο νέο, τροποποιηµένο κείµενο γράφεται: «Το “Εθνικό Κόµµα Ελληνες” καταδικάζει απερίφραστα τη βία, από όπου και εάν προέρχεται, αντιτίθεται σε κάθε είδους αρνητική διάκριση και µισαλλοδοξία και υπερασπίζεται µε σθένος τα ανθρώπινα δικαιώµατα. Αγωνίζεται για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ελεύθερη έκφραση και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας σε µια κοινωνία που σέβεται τις δηµοκρατικές αξίες και την ελευθερία του ανθρώπου».

Η απόφαση

Η Πρωταπριλιά πέρασε, για αυτούς όµως το ψέµα διαρκεί πέραν αυτής, µέχρι την 5η Μαΐου, οπότε η Ολοµέλεια του Α’ Τµήµατος του Αρείου Πάγου θα αποφανθεί για το εάν ένας έγκλειστος των Φυλακών ∆οµοκού, καταδικασµένος για διεύθυνση εγκληµατικής οργάνωσης, δύναται να συνεργάζεται οριζόντια µε έναν πρώην εισαγγελέα, µε σκοπό να επαναφέρουν τη συµµορία, που διέπραξε πλείστες όσες βίαιες ενέργειες και ξυλοδαρµούς, ως κοινοβουλευτική οµάδα. «∆ηµοκρατικέ λαέ, η ώρα της κρίσης πλησιάζει... Η ∆ηµοκρατία θα νικήσει… Η συνταγµατική νοµιµότητα θα αποκατασταθεί», επαναλαµβάνει συνεχώς στην κατακλείδα των λόγων και των δηλώσεών του ο Τ. Κανελλόπουλος.

Λέξεις όπως «∆ηµοκρατία», «Σύνταγµα», «νοµιµότητα», «αντιπροσωπευτικότητα», «σεβασµός» και «αλληλεγγύη» διατρέχουν τις δηλώσεις και τα καταστατικά άρθρα των «Ελλήνων», αναδεικνύοντας τη διφυή ροπή των εµπνευστών τους, στα οποία οι λόγοι δεν συµπίπτουν µε τίποτε µε τις πράξεις και την πολιτική εµπειρία της Χρυσής Αυγής, της οποίας οι «Ελληνες» αποτελούν το υπό διαµόρφωση σχήµα της συνέχειάς της.

Προθέσεις

Οσο περνούν οι ηµέρες τόσο πιο πολύ ξεκαθαρίζουν οι προθέσεις τους. Λέγεται ότι Κανελλόπουλος και Κασιδιάρης έχουν υπογράψει ιδιωτικό συµφωνητικό, αν και ο πρώτος αναφέρει δεξιά κι αριστερά πως είναι «λογοτιµήτης» και «δεν χρειάζονται τζίφρες στα χαρτιά». Αν το κόµµα αποκλειστεί ή ζητήσουν από τον πρόεδρο Κανελλόπουλο να θέσει εκτός ψηφοδελτίων τον Κασιδιάρη, τότε εκτιµάται ότι ούτε ο ίδιος θα κατέβει στις 21 Μαΐου, αλλά θα επανέλθει στις δεύτερες κάλπες, στις 2 Ιουλίου, εφόσον αυτές προκηρυχθούν, ως επικεφαλής του δικού του κόµµατος, µε την ονοµασία «ΕΑΝ».

Κάπου εδώ εµφανίζονται οι πρώτες «ρωγµές», καθώς ορισµένοι εκ των φυλακισµένων χρυσαυγιτών ενοχλήθηκαν αρκετά από την ανακοίνωση των αδελφών του Τ. Κανελλόπουλου, οι οποίοι εναντιώθηκαν δηµοσίως και εντόνως στην επιλογή του. Το τρίπτυχο «Πατρίς - θρησκεία - οικογένεια» έγινε... δίπτυχο και ερωτήµατα του τύπου «Πώς να του έχουµε εµπιστοσύνη όταν τον αποκηρύσσουν τα αδέλφια του;» διατυπώνονται εν είδει αµφιβολιών. Οι παλαιότεροι, δε, εκφράζουν από την πρώτη στιγµή τις αντιρρήσεις τους, γνωρίζοντας ή ενθυµούµενοι τη σχέση του 76χρονου σήµερα Τ. Κανελλόπουλου µε τον Γ. Ασηµακόπουλο (απεβίωσε προ δεκαετίας), τον µακροβιότερο γενικό γραµµατέα του υπουργείου ∆ικαιοσύνης (1981-1989) και στενότερο συνεργάτη του Μένιου Κουτσόγιωργα. Πρόκειται, δηλαδή, για το «βαθύτερο ΠΑΣΟΚ» της Μεταπολίτευσης, που ακόµη δεν έχει καταθέσει τα όπλα.

Επιμένει

Οπως και να έχει, ο Τ. Κανελλόπουλος εξακολουθεί να διακηρύττει ότι «η χώρα χρειάζεται εισαγγελέα», το παλαιό εκείνο σύνθηµα, που αντηχούσε την περίοδο πριν από το πραξικόπηµα της 21ης Απριλίου 1967, όταν µια µερίδα της κοινής γνώµης, απελπισµένη από τη δυσώδη πολιτική ατµόσφαιρα, ζητούσε ακρίτως και ασµένως την παρέµβαση της ∆ικαιοσύνης. Τελικώς, το... αίτηµα ικανοποιήθηκε και κάπως έτσι προέκυψαν οι συνταγµατάρχες, που ανέλαβαν µε στρατιωτική επιτροπή τη διακυβέρνηση, µε πρώτο πρωθυπουργό τον εν ενεργεία εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλια (1962-1968), ο οποίος, στη συνέχεια διέφυγε διωκόµενος τον ∆εκέµβριο του ίδιου έτους στην Ιταλία µε την τότε βασιλική οικογένεια.

Λίγα χρόνια αργότερα, στα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1973, το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης κατείχε ένας άλλος εν ενεργεία εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο Παναγιώτης Θεράπος (1970-1974) ως µεταβατικός υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Γλύτωσε τη δίκη και τη χλεύη της Ιστορίας επειδή στις 17 Νοεµβρίου παρέµεινε σπίτι του και εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως η εντολή για τη χρήση όπλων είχε δοθεί από τον αδελφό του δικτάτορα, Χαράλαµπο Παπαδόπουλο, γενικό γραµµατέα του υπουργείου.

Η πρώτη φορά

Κι επειδή η Ιστορία δεν διδάσκει µόνο, αλλά ενίοτε ανοίγει και δρόµους, εκείνος που έκαψε πρώτη φορά τα «δηµοκρατικά λάβαρα» των ακραίων του Γ. Παπαδόπουλου ήταν ο Κωνσταντίνος Καραµανλής. Ευθύς µόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση τον Ιούλιο του 1974, υπέγραψε τη χορήγηση γενικής αµνηστίας (ΦΕΚ 211/26.07.74) άνευ εξαιρέσεων, προκειµένου να κάνει το πρώτο βήµα αποκατάστασης της οµαλότητας, καθώς η χώρα βρισκόταν σε εµπόλεµη κατάσταση, εντός κι εκτός συνόρων. Οταν όµως στις 23 Σεπτεµβρίου 1974 το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερς µετέδωσε την είδηση ότι «ο Παπαδόπουλος ετοιµάζεται να κατέλθει στις εκλογές της 17ης Νοεµβρίου µε δικό του κόµµα», εξέδωσε συντακτική πράξη, µε την οποία έπαιρνε πίσω την αµνηστία από τους αξιωµατικούς-πρωταίτιους της 21ης Απριλίου.

*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά στις 14 Απριλίου 2023.