Η επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει πριν ο Αλ. Τσίπρας ανακοινώσει την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος και αποτυπώνεται περίτρανα στον καβγά που έγινε το βράδυ της 25ης Ιουνίου στα κεντρικά γραφεία του κόμματος ανάμεσα στον Δ. Τζανακόπουλο και τον Π. Ρήγα για τα αίτια της ήττας.

Για την ακρίβεια, κατά πόσο η διεύρυνση προς τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και στη συνέχεια το αφήγημα της προοδευτικής διακυβέρνησης στην κάλπη της απλής αναλογικής αλλοίωσαν την αριστερή φυσιογνωμία του κόμματος και αποσταθεροποίησαν την παραδοσιακή βάση της Κουμουνδούρου.

Η συζήτηση αυτή στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου και στο στόχαστρο των «αριστερών δυνάμεων» είχαν μπει οι ΠΑΣΟΚογενείς, τους οποίους ο Αλ. Τσίπρας είχε τοποθετήσει πριν από τις εθνικές κάλπες στα ηγετικά σχήματα της Κουμουνδούρου, και μάλιστα με ευδιάκριτους ρόλους. Αν και δεν είναι βέβαιο πως η συμμετοχή τους σε αυτά είχε αποφασιστικό και επιδραστικό χαρακτήρα στη διαμόρφωση της στρατηγικής του κόμματος, εντούτοις, από τη στιγμή που εμφανίζονταν στον «εξώστη» της Κουμουνδούρου, χρεώνονταν και τη γραμμή.

Μεταξύ αυτών, ο Γ. Ραγκούσης, ο οποίος μέχρι τις αποκαλύψεις για την ενοικίαση της βίλας του στην Πάρο ήταν «πρώτο βιολί» στην Κουμουνδούρου, ο Νίκος Μπίστης, που είχε τον συντονισμό του Πολιτικού Σχεδιασμού, ο Στέφανος Τζουμάκας ως επικεφαλής της Πολιτικής Στρατηγικής, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που συμμετείχε και στον «πρωινό καφέ», ο Χρ. Σπίρτζης, ο Γ. Μαντζουράνης κ.ά. Το «φταίει η διεύρυνση» και «οι μουσαφίρηδες του ΠΑΣΟΚ» άρχισε να προπαγανδίζεται με έντονο τρόπο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ την επομένη κιόλας των εκλογών της 21ης Μαΐου, όχι μόνο από την αριστερή πτέρυγα της «Ομπρέλας», αλλά και από πρόσωπα του «προεδρικού» περιβάλλοντος, τα οποία είναι γνωστό πως όλα τα προηγούμενα χρόνια με βαριά καρδιά στήριζαν το εγχείρημα της διεύρυνσης, θεωρώντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να μολυνθεί από τη «νόσο» της «ΠΑΣΟΚοποίησης» και να μεταβληθεί σε «συστημικό» κόμμα.

Οι Μιχάλης Καλογήρου και Δ. Τζανακόπουλος είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους στο πλευρό του Αλ. Τσίπρα επιχειρούσαν να «μπλοκάρουν» την ανάπτυξη μιας δυναμικής που θα κατοχύρωνε εξουσίες σε «πράσινους παράγοντες», πάντα σε μια λογική «δεν θα έρθουν τα άγρια να διώξουν τα ήρεμα». Εκ των υστέρων, πολλά στελέχη προερχόμενα από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ άρχισαν να συνειδητοποιούν πως σε βάρος τους παιζόταν ένα «παιχνίδι παραπλάνησης» και με ευθύνη του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος επί της ουσίας τις τελικές αποφάσεις τις λάμβανε σε στενό κύκλο και σε συνεννόηση πολλές φορές με την ομάδα των «53+» και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Στελέχη που πρόσφατα ανακοίνωσαν πως αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο δικηγόρος Α. Τάτσης, είχαν αρχίσει να βλέπουν το «έργο» από το συνέδριο και μετά. Οταν ο Αλ. Τσίπρας δεν φαίνεται να τήρησε τις διαβεβαιώσεις που μοίραζε στους «ΠΑΣΟΚογενείς», οι οποίοι σε σημαντικό βαθμό εκφράζονταν από τον Χρ. Σπίρτζη, για ουσιαστική στροφή προς την «πατριωτική Κεντροαριστερά» με την επιλογή γραμματέα της Κ.Ε. πρόσωπο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ.

Μετά την παραίτηση του Αλ. Τσίπρα, εκατοντάδες μικρομεσαία στελέχη με «πράσινες καταβολές», τα οποία συμπορεύτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, έχουν αρχίσει να αμφιβάλλουν ως προς το κατά πόσο η συνέχιση της παρουσίας του στην Αριστερά με άλλη ηγεσία θα έχει κάποιο νόημα.

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 1/7