Η Τζώρτζια Κεφαλά έγινε γνωστή από τη συµµετοχή της στο συγκρότηµα Μπλε, αλλά και από δεκάδες επιτυχηµένες συνεργασίες και ντουέτα µε σχεδόν όλο το ελληνικό πεντάγραµµο. Στις τελευταίες εθνικές εκλογές την είδαµε να περνάει το κατώφλι της Βουλής µε το κόµµα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Πλεύση Ελευθερίας.

«Αυτό το διάστηµα βρίσκοµαι στο νησί της µητέρας µου, την Πάρο, όπου κάνω τις διακοπές µου µαζί µε πολύ κόσµο. Το σπίτι µας το έχουµε σαν “κοινόβιο” και το χρησιµοποιούν όλοι», είπε γελώντας η γνωστή τραγουδίστρια.

Η συνέντευξη της Τζώρτζιας Κεφαλά στο «Secret»

Πώς συνδυάζεται το τραγούδι µε την πολιτική;

Νοµίζω ότι έχουν πάρα πολλά κοινά σηµεία, γιατί η Τέχνη είναι ένας τρόπος να επικοινωνείς και να λες αυτά που πραγµατικά αισθάνεσαι και αυτά που πραγµατικά συµβαίνουν µέσα στο περιβάλλον σου. Τα εκφράζεις µε τις νότες, µε τις λέξεις. Νοµίζω ότι και η πολιτική έχει να κάνει άµεσα µε αυτά που συµβαίνουν στους ανθρώπους, τη στιγµή που συµβαίνουν. Συνδέονται επίσης άµεσα µε την ελευθερία του να λες τη γνώµη σου. Η Τέχνη είναι και αυτή ένα είδος αµεσοδηµοκρατίας. Πάντα είχα ανησυχίες για το τι συµβαίνει στον διπλανό µου. Από πολύ µικρό παιδί θυµάµαι να κάθοµαι και να ασχολούµαι µε ανθρώπους που δεν είχαν την ίδια τύχη και να αναρωτιέµαι γιατί κάποιοι δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τις δυσκολίες τους.

∆εν νοµίζεις ότι η βουλευτική ιδιότητα θα πάει πίσω την καλλιτεχνική σου δράση;

Αυτό είναι ένα ρίσκο πολύ πιθανό, αλλά νοµίζω ότι, όταν τα πράγµατα έχουν ειλικρίνεια, είναι ακριβώς το ίδιο που συµβαίνει και στην Τέχνη. Ο τρόπος του να ξεχωρίσεις καλλιτεχνικά είναι να είσαι αληθινός, να λες αυτό που πραγµατικά υπάρχει στην ψυχή και στο µυαλό σου. Οταν υπάρχει αλήθεια, συνήθως υπάρχει και αποδοχή, οπότε νοµίζω πως δεν θα επηρεάσει σηµαντικά την καλλιτεχνική µου δράση ή δεν θα την επηρεάσει οπωσδήποτε αρνητικά. Ηδη υπάρχει µια όµορφη αποδοχή στις συναυλίες που κάνουµε.

Τι να περιµένουµε από σένα; Τι προτεραιότητες έχεις βάλει;

Αυτή η ερώτηση µου αρέσει πολύ, γιατί είναι κάτι το οποίο δεν µπορώ να απαντήσω. Μάλλον ούτε και εγώ ξέρω τι να περιµένω. Εννοώ ότι είµαι ένας άνθρωπος που δηµιουργεί µε το ένστικτό του και για αυτό κάνω πράγµατα που ούτε εγώ περίµενα να τα έχω στοχεύσει ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, όταν µπαίνω σε µια κατάσταση, µου αρέσει να δίνοµαι ολοκληρωτικά και να συµµετέχω ψυχή και σώµατι. Νοµίζω ότι θα δοθώ ολοκληρωτικά στην πολιτική µου ιδιότητα και εύχοµαι να την αντέξω, γιατί έχει πολύ δύσκολες και σκληρές πλευρές. Οµως πραγµατικά αυτό που επιθυµώ είναι να µπορέσω να αλλάξω λίγο τον ορίζοντα στο εργασιακό των καλλιτεχνών και να γίνουν τα πράγµατα λίγο πιο δίκαια για αυτούς και πιο βιώσιµα. ∆ηλαδή, να µπορεί ένας καλλιτέχνης, όταν επιλέγει ότι αγαπάει την τέχνη του, να βιοποριστεί από αυτή και να µην αναγκάζεται να κάνει δύο και τρεις δουλειές. Ενας άλλος στόχος, που επίσης πιστεύω ότι είναι µια µεγάλη µαύρη τρύπα, είναι το θέµα της υγείας. Ουσιαστικά για αυτό µπήκα στον χώρο της πολιτικής. Το είδα όλο αυτό όταν βγήκαµε, διαµαρτυρηθήκαµε και φωνάξαµε µετά τον χαµό του Ερµή Θεοχαρόπουλου. Ετσι προέκυψε ένα νοµοσχέδιο. Αυτό το µήνυµα που έχω εγώ να περάσω, ως απλός πολίτης που υπήρξα µέχρι τώρα, είναι ότι, όταν οι άνθρωποι ασχολούνται µε τα κοινά, µόνο καλό µπορεί να προκύψει. Η απαξίωση που έχουµε (ήµουν και εγώ µέλος της απαξίωσης αυτής για πολλά χρόνια) νοµίζω ότι δεν λειτουργεί. Μόνον όταν οι άνθρωποι ασχολούνται µε τα κοινά και την πολιτική, µπορούν να προσφέρουν στο σύνολο.

Μας είπες για την πολιτική σου στόχευση. Τι γίνεται µε την καλλιτεχνική στόχευσή σου;

Καλλιτεχνικά, οι ορίζοντές µου είναι ανοιχτοί. Εχω και δικές µου δουλειές στο µυαλό µου, γιατί είχα γράψει ένα audiobook. Θα ήθελα πάρα πολύ να το δηµοσιεύσω τον χειµώνα και όλο αυτό µπορεί να οδηγήσει και σε θεατρική παράσταση. Εχει να κάνει µε τους ανθρώπους, όπου µπορεί ο καθένας, όσο µικρός εντός εισαγωγικών και να φαίνεται, να αλλάξει τη ροή του ποταµού.

Πώς θέλεις να κλείσουµε αυτή τη συζήτηση;

Αυτό που θέλω να πω στο τέλος είναι ότι πρέπει να χαιρόµαστε τη στιγµή. Εχουµε µάθει να λειτουργούµε κρατώντας πισινές, που λέει και ο λαός µας. Προσπαθούµε να µη δίνουµε όλη µας τη δύναµη σε αυτό που ζούµε. Ακόµα και µε τους ανθρώπους µε τους οποίους σχετιζόµαστε προσπαθούµε να µην είµαστε ολόκληροι βουτηγµένοι στη στιγµή µαζί τους. Νοµίζω ότι είναι λάθος αντιµετώπιση. Αυτό ίσως το κάνουµε για να µην πληγωθούµε ή ενδεχοµένως για να κρατήσουµε δυνάµεις για κάτι άλλο, αλλά δεν πάει έτσι.

Πιστεύω ότι όπου δίνεσαι ολόκληρος µόνο κέρδος έχεις να αποκοµίσεις. Ετσι, ας ζούµε τη στιγµή, τη λύπη, τη χαρά και την προσπάθεια.

*Δημοσιεύθηκε στο «Secret» στις 12/08/2023