«Κρυφτό, λάστιχο, εφτάπετρο, ποδόσφαιρο, µήλα, µέχρι και αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις ανεβάζαµε. Οι γεύσεις του καλοκαιριού είχαν φρούτα και λαχανικά από τον κήπο του παππού µου: µοσχοβολιστά καρπούζια, ζουµερές τοµάτες και υπέροχα βραστά βλήτα (που παραµένουν από τα πιο αγαπηµένα µου φαγητά)», περιγράφει στο «S» η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Ειρήνη Αγαπηδάκη.

Οι σπουδές και η επαγγελµατική της πορεία

Σπούδασε Ψυχολογία, εκπαιδεύτηκε σε θέµατα Κλινικής Ψυχολογίας, όµως τελικά επέλεξε τη δηµόσια υγεία, γιατί, όπως µας λέει η ίδια, συνειδητοποίησε ότι µε την ψυχοθεραπεία µπορεί πράγµατι να αλλάξει πολύ ένας άνθρωπος, αλλά δεν µετακινείται η κοινωνία.

«Ετσι στράφηκα στη δηµόσια υγεία, µε την οποία µπορεί η αλλαγή που προκαλείται να είναι µικρότερη, αλλά αφορά όλο τον πληθυσµό, και κάπως έτσι προχωρά µια κοινωνία», σηµειώνει. Η ίδια έχει διατελέσει, µεταξύ άλλων, γενική γραµµατέας ∆ηµόσιας Υγείας και εθνική συντονίστρια για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, ενώ στις τελευταίες εκλογές τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Ν.∆.

Η φράση του πατέρα της που αποτελεί οδηγό της στην πολιτική

Η πολιτική µπήκε στη ζωή της στα εφηβικά της χρόνια. Και µπήκε µε έναν τρόπο που δεν θα µπορούσαν πολλοί να φανταστούν.

«Ηταν κατά την εφηβεία, όταν έκανα την πρώτη µου διαπραγµάτευση για το αν είναι δίκαιο ο µεγαλύτερος στην ηλικία (που ήταν ο αδερφός µου) να έχει περισσότερα προνόµια επειδή είναι αγόρι (να βγαίνει δηλαδή πιο συχνά και να µένει πιο αργά έξω από µένα). Και έπεισα τον πατέρα µου ότι είχα δίκιο! Πέρα από τα αστεία, κρατώ ακόµα τη φράση του “Να έχεις το θάρρος της γνώµης σου” οδηγό στη ζωή µου, στα µικρά και τα µεγάλα της πολιτικής. Το να αντιπροσωπεύεις τους πολίτες είναι ύψιστη τιµή και έχει ως βασική προϋπόθεση να µπορείς ακριβώς να επιτελείς αυτήν τη λειτουργία της αντιπροσώπευσης, ώστε να µην προδώσεις την εµπιστοσύνη τους».

«Στην πολιτική ο σεξισµός είναι σκληρός»

Ως γυναίκα, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει βιώσει την αδικία και την αµφισβήτηση λόγω φύλου. Μάλιστα, θεωρεί πως στην πολιτική ο σεξισµός είναι ιδιαίτερα σκληρός και εκδηλώνεται µε πολλούς τρόπους.

«Εχουµε, όµως, χρέος να µιλάµε ανοιχτά για αυτά τα ζητήµατα, γιατί, αν είναι έτσι για ανθρώπους που έχουν πολιτικό ρόλο, φανταστείτε πόσο χειρότερα είναι για τις γυναίκες που εργάζονται ως ταµίες στο σούπερ µάρκετ ή σε χειρωνακτικές εργασίες. Και δεν µιλάµε για την αδικία και την αµφισβήτηση που µπορεί να έχει βιώσει ο καθένας µας. Μιλάµε για µια ευθεία αµφισβήτηση που σχετίζεται µε το φύλο και έχει ως στόχο να σε αποδοµήσει ως άνθρωπο, ώστε να υιοθετήσεις κι εσύ την ίδια άποψη για τον εαυτό σου, που συνοψίζεται στο “∆εν έχει σηµασία τι καταφέρνω, είµαι γυναίκα και άρα κατώτερη”».,

«Να φροντίζει το κράτος τον πολίτη σαν µια καλή µητέρα»

Μιλώντας για τις πιο δύσκολες στιγµές της, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας στέκεται στην απώλεια του πατέρα της, αλλά και ενός ασυνόδευτου παιδιού από χρόνιο νόσηµα, όταν υπηρετούσε ως ειδική γραµµατέας Ασυνόδευτων Ανηλίκων. Στις στιγµές που την έκαναν να νιώσει χαρά συγκαταλέγει εκείνες που πρόσφεραν ένα αίσθηµα ικανοποίησης, όπως «η είδηση ότι ένα ασυνόδευτο παιδί µπήκε στο πανεπιστήµιο, µια γυναίκα εντόπισε έγκαιρα ένα εύρηµα που θα µπορούσε να εξελιχθεί σε καρκίνο, ένας άνθρωπος βοηθήθηκε χάρη σε κάτι που κάναµε».

«Από µικρή έχω την αίσθηση ότι η ζωή είναι εξαιρετικά σύντοµη και όλα τόσο εφήµερα, ώστε το µόνο που έχει σηµασία είναι να µπορείς να µένεις στη µνήµη των ανθρώπων µε έναν γλυκό τρόπο - κάπως έτσι συνεχίζεις να ζεις. Αυτή η γλύκα της ανάµνησης κερδίζεται µέσα από καθηµερινό, σκληρό αγώνα για το κοινό καλό, για να έχουµε επιτέλους ένα κράτος που φροντίζει τον πολίτη χωρίς να τον ταλαιπωρεί, όπως µια αρκετά καλή µητέρα».

Δημοσιεύτηκε στο Secret των ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ στις 12/8