Με μια ματιά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους είναι πολύ εύκολο να βγάλει κανείς ένα απλό συμπέρασμα: Η επικυριαρχούσα συντηρητική παράταξη δόμησε και υπερασπίστηκε πάντα ένα υπερσυγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό κράτος στην υπηρεσία πέντε – δέκα οικογενειών, ένα κράτος δυνάστη του πολίτη: Το “κράτος της δεξιάς” όπως λέγανε οι παλαιοΠΑΣΟΚοι στς δεκαετίες του 70 και του 80.

Και δεν είναι καθόλου τυχαία η στρατηγική του ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ κράτους που επανήλθε με ισχυρό ιδεολογικό και πολιτικό μανδύα, μετά την παρένθεση – καζο ΣΥΡΙΖΑ.

Μια παρένθεση με την στρατηγική ήττα μιας κρατικίστικης γραφειοκρατικής αριστεράς που στο όνομα μιας κάποιας ταξικής συνέπειας θεώρησε ότι είναι δυνατό να αντικαταστήσει την δεξιά στον συγκεντρωτικό έλεγχο του κράτους της., αφού δεν είχαν δυνάμεις γειωμένες με την κοινωνία. Οπορτουνισμός ΝΤΡΕΤΟΣ.

Αυταπάτες που ήταν νομοτελειακό να οδηγήσουν στην κατάρρευση.

Είναι η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ η νίκη του ΚΡΑΤΟΥΣ της δεξιάς, απέναντι στην στρατηγική οργάνωσης του κράτους ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ όμως, επειδή καταρρέει το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ;

Τι, ποιος, πώς ιστορικά έχει κατορθώσει να αμφισβητήσει αποτελεσματικά και νικηφόρα τον συντηρητικό συγκεντρωτισμό;

Τι σημαίνει να μιλήσουμε για ένα άλλο κράτιος, μια“διαφορετική” οργάνωση απέναντι στο επιτελικό μπάχαλο;

Μα είναι ΤΟ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Είναι το κράτος που θα συγκροτείται πάνω σε μια ΙΣΧΥΡΗ και αυτοτελή τοπική αυτοδιοίκηση. Που θα εμπιστευεται τις τοπικές δυνάμεις και τις τοπικές κοινωνίες.

Είναι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων.

Είναι η απελευθέρωση των τοπικών κοινωνιών και των τοπικών δυνάμεων.

Είναι το προοδευτικό κράτος, το ευρωπαϊκό κράτος στο οποίο ο ρόλος της αυτοδιοίκησης είναι καθοριστικός και δομικά αναπτυξιακός, όχι εκτελεστικός εντολών της κεντρικής διοίκησης.

Έχουμε κάθε λόγο και κάθε δικαιώμα να ισχυριζόμαστε ότι στην Ελλάδα την αυτοδιοίκηση την έχει πιστέψει και υπηρετήσει ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του.

Και μάλιστα – και αυτό θα θέλαμε να το θυμίσουμε σήμερα – ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – του Ανδρέα, του Σημίτη, του Γιώργου έχουν σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο να επιδείξουν στην στρατηγική της ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ παρά τις διαφορές τους που είναι γνωστές και έχουν χιλιοαναλυθεί.

Στην ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ του κράτους και την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης μπορεί λοιπόν κανείς να αναζητήσει ένα ΤΑΥΤΟΤΙΚΟ και ΣΥΝΝΕΚΤΙΚΟ στοιχείο για το ΠΑΣΟΚ και τις δυνάμεις του στην κοινωνία.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΑΝΤΙΒΑΡΟ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ – ΤΟ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ.

Μια μικρή ιστορική ανασκόπηση

Η απότομη πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές της περιόδου των μνημονίων έφερε και μεγάλη οπισθοχώρηση στις αυτοδιοικητικές δυνάμεις.

Τώρα όμως που το επιτελικό κράτος της ΝΔ κάηκε στις μεγάλες πυρκαγιές και βούλιαξε στις μεγάλες πλημμύρες ενώ ο μέσος Έλληνας βιώνει πρωτοφανείς οικονομικές δυσκολίες που ούτε την περίοδο των μνημονίων γνώρισε, καθίσταται φανερό πως η αμφισβήτηση της επικυριαρχίας της

Νέας Δημοκρατίας θα γίνει ΜΟΝΟ με την προβολή της εναλλακτικής ενός άλλου προοδευτικού και αποτελεσματικού κράτους: Του ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΥ κράτους.

Ήδη στις πρόσφατες εκλογές, είδαμε ότι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη αρχίζει να ανασυντάσσεται πάλι, να συγκεντρώνει ξανά τις δυνάμεις της και αυτό προφανώς θα συνεχιστεί με ανοδική τάση, μέχρι το ΠΑΣΟΚ να γίνει ξανά η "επίσημη αγαπημένη" παράταξη στην καρδία του λαού.

Αυτή η ανασύνταξη όμως δεν θα ολοκληρωθεί αν δεν γίνει και σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών.

Το ΠΑΣΟΚ, που υπήρξε ο ουσιαστικός δημιουργός όλων των επαναστατικών αλλαγών στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα χρόνια της ακμής του, οφείλει να πρωταγωνιστήσει και πάλι στις γειτονιές και τους δήμους της χώρας.

Ας θυμηθούμε γιατί ο κόσμος αγκάλιασε το ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές των πρώτων μεταπολιτευτικών δεκαετιών και πώς το ΠΑΣΟΚ πίστεψε και στήριξε την αυτοδιοίκηση.

Ας ξεκινήσουμε με το Γιώργο Γεννηματά που άλλαξε την ιστορία της Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα σαν υπουργός Εσωτερικών της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με τον Μιλτιάδη Παπαϊωάννου στο πολιτικό του επιτελείο, υποστήριξαν τη χρηματοπιστωτική, την τεχνική και επιστημονική υποστήριξη των δήμων με τα ΤΑΠ (Τοπικά Αναπτυξιακά Προγράμματα), με φορολογικές απαλλαγές και με παραχώρηση εκμετάλλευσης ακινήτων. Ο Γεννηματάς και το επιτελείο του με μια σειρά νομοθετημάτων έφεραν μια πνοή δημοκρατικής αντίληψης στις τοπικές κοινωνίες πιστεύοντας στην οικονομική αυτοτέλεια των δήμων, οι οποιοι πριν ήταν τσιφλίκια δεξιών κομματαρχών και όμηροι των κυβερνήσεών τους.

Παράλληλα με τη Μελίνα Μερκούρη στο τιμόνι του υπουργείου Πολιτισμού είχαμε την άνθηση των Πολιτιστικών Κέντρων και το θεσμό των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα.

Τα ΚΑΠΗ (1984) έδωσαν λύση στο πρόβλημα της συντροφικότητας των ηλικιωμένων και επιπλέον τους πρόσφεραν ιατροφαρμακευτική και Νοσοκομειακή Περίθαλψη. Ήταν ένας θεσμός στον οποιο πίστεψε πολύ ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ακολούθησε το Βοήθεια στο Σπίτι (1998) για την εξυπηρέτηση ατόμων της τρίτης ηλικίας που δεν αυτοεξυπηρετούνται και ατόμων με κινητικά προβλήματα.

Σειρά είχαν τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (2001), μια μεταρρύθμιση της Χαλανδραίας συμπολίτισάς μας, της Βάσως Παπανδρέου, που ήταν τότε υπουργός Εσωτερικών. Το ανθρωποκεντρικό σύνθημα των ΚΕΠ ήταν "να διακινούνται τα έγγραφα όχι οι πολίτες". Για να το πετύχουν έκαναν εκτεταμένη χρήση νέων τεχνολογιών, σε εποχές που η διάδοση των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη δημόσια διοίκηση ήταν ακόμη ευχολόγιο ενώ νέοι, ευγενείς και προπάντων καταρτισμένοι υπάλληλοι εξυπηρετούσαν τους πολίτες.

Η δημοκρατική παράταξη του ΠΑΣΟΚ έφερε όμως και τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στην αυτοδιοίκηση με τους νόμους του Καποδίστρια και του Καλλικράτη.

Οι οποίοι μετέτρεψαν τις χιλιάδες κοινότητες της χώρας σε δημοτικά διαμερίσματα εντός των δήμων και στη συνέχεια συνένωσαν τους μικρούς δήμους σε μεγαλύτερους. Η μεγάλη πλειοψηφία των κοινοτήτων αλλά και των δήμων της χώρας πριν τον Καποδίστρια και τον Καλλικράτη είχε πληθυσμό μικρότερο των 10.000 κατοίκων.

Συνεπώς δημιουργήθηκαν δήμοι μεγαλύτεροι σε έκταση και πλουσιότεροι σε πόρους, προσωπικό και αρμοδιότητες.

Για παράδειγμα οι μικροί δήμοι δικαιούνταν ελάχιστα χρήματα για έργα από τα Ευρωπαϊκά Κοινοτικά Πλαίσια ενώ με τη συγχώνευσή τους, το ποσοστό αυτό μεγάλωσε θεαματικά.

Και βέβαια με τον Καποδίστρια δημιουργήθηκαν 6000 Νομικά Πρόσωπα και Δημοτικές Επιχειρήσεις.

Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ υλοποιούσε αυτές τις τομές που βελτίωναν θεαματικά τις υπηρεσίες προς όφελος των δημοτών, η παράταξη της ΝΔ πολεμούσε με φανατισμό κάθε νέο νομοθέτημα και κάθε αλλαγή, προσηλωμένη στην ομηρία της τοπικής αυτοδιοίκησης από την εκάστοτε δεξιά κυβέρνηση.

Πολλά αυτοδιοικητικά κεκτημένα που είχε εξασφαλίσει στους ΟΤΑ, το ΠΑΣΟΚ, ξηλώθηκαν κυριολεκτικά νύχτα, με νομοθετικές παρεμβάσεις από την κυβέρνηση της ΝΔ, τα τελευταία χρόνια.

Μόλις προχθές, πέντε μέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές στην βουλή ψηφίστηκε παρά την αντίθεση των θεσμικών οργάνων της αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ – ΕΝΠΕ) νόμος που καταργεί τα Νομικά Πρόσωπα και τις Κοινωφελής Επιχειρήσεις των Δήμων.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αυταρχική, θεσμική αντιμεταρρύθμιση απέναντι σε κατακτήσεις δεκαετιών στην αυτοδιοίκηση.

Κατακτήσεις που ακόμα και οι σοβαροί και ανοικτόμυαλοι συντηρητικοί αυτοδιοικητικοί είχαν στηρίξει μετ΄ επαίνων και ακόμα και σήμερα παρακολουθούν σιωπηλοί και προβλημαισμένοι την επίθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην αυτοδιοίκηση.

Μια αυταρχική αντιμεταρρύθμιση που δεν είναι καν συμβατή με το ευρωπαικό προσωπείο της κυβέρνησης των “αρίστων”, αφού το ευρωπα”ικό μοντέλο οργάνωσης βασίζεται στην αυτοδιοίκηση και την αυτοτέλειά της.

Και η απάντηση σε μια τέτοιας έκτασης ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ είναι, πρέπει να είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ από όσους έχουν υπηρετήσει και πιστεύουν στην αυτοδιοίκηση.

ΝΑ ΓΙΑΤΙ πρέπι να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ οι αυτοδιοικητικοί.

Πρέπει να ψηφίσουν το κόμμα της αυτοδιοίκησης.

Πρέπει να ψηφίσουμε ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ της αυτοδιοίκησης απέναντι στις δυνάμεις του ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ ΜΠΑΧΑΛΟΥ.

Αν όχι εμείς, τότε ποιοι;

Ο Νίκος Πράσσος είναι υποψήφιος δήμαρχος Χαλανδρίου στις αυτοδιοικητικές εκλογές 2023.