Ζωή Κωνσταντοπούλου στην ''Απογευματινή'': ∆εν θα δεχόµουν στο κόµµα ένα πρόσωπο όπως ο Τσακαλώτος

Το ραντεβού µε την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, δόθηκε στο γραφείο της στη Βουλή. Ένα γραφείο µε θέα στον Λυκαβηττό. Οση ώρα συζητούσαµε, το τηλέφωνό της χτυπούσε ασταµάτητα. Λογικό, αφού τον αριθµό της τον έχουν πλέον όλοι. Μόνο µία φορά απάντησε, τη στιγµή που ολοκληρώσαµε τη συνέντευξη. «Ελα, µπαµπάκα µου, να σε πάρω σε λίγο;» είπε και το πρόσωπό της έλαµψε! Κι ενώ θέλω να µάθω περισσότερα για την ίδια, ξεκινάω µε την επικαιρότητα, περιµένοντας τα σχόλιά της για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Στέφανο Κασσελάκη και τις εκλογές.

Πώς είδατε το αποτέλεσµα των αυτοδιοικητικών εκλογών;

Νοµίζω ότι ήταν η αρχή του τέλους της µονοκρατορίας της Ν.∆. Ηταν ένα µήνυµα πολύ ηχηρό, κυρίως το αποτέλεσµα του δεύτερου γύρου. Καταψηφίστηκε η πολιτική της κυβέρνησης στο πεδίο των έργων, των αντιπληµµυρικών, και ουσιαστικότερα στο πεδίο της Πρόνοιας για το κοινωνικό σύνολο. Ηταν ένα πολύ ηχηρό µήνυµα για την κυβέρνηση ότι ο θεσσαλικός λαός, οι πολίτες της Θεσσαλίας, και συνολικότερα οι πολίτες της χώρας δεν έσκυψαν το κεφάλι, αλλά το σήκωσαν. ∆εν θεωρώ ότι υπάρχουν κερδισµένες πολιτικές δυνάµεις από τις εκλογές αυτές, όµως είναι σίγουρα κερδισµένο το στοίχηµα να µην παραιτηθεί ο ελληνικός λαός. Η δική µας αναφορά, η σύνδεση της Πλεύσης Ελευθερίας, είναι µε όλο αυτόν τον κόσµο που δεν πήγε να ψηφίσει. Αυτή η τεράστια αποχή δείχνει µια φοβερή απογοήτευση των πολιτών και η Πλεύση Ελευθερίας και εγώ προσωπικά µε αυτούς τους πολίτες θέλω να συνδεθώ. Τους καταλαβαίνω και τους υπόσχοµαι πως στις επόµενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα έχουν πραγµατικές επιλογές.


Θεωρείτε το ΠΑΣΟΚ κερδισµένο από τις εκλογές;

Πέτυχε την ανατροπή στον ∆ήµο της Αθήνας και µε τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια. Το αποτέλεσµα στον ∆ήµο της Αθήνας αποδεικνύει, πρώτον, ότι αυτό που πολλές φορές προβάλλεται ως άνετος περίπατος δεν απηχεί την πραγµατική βούληση των πολιτών και, δεύτερον, δείχνει πως οι πολίτες, όταν αισθάνονται πως έχουν ελπίδα να αλλάξουν τα πράγµατα, τη διεκδικούν. Θα µου επιτρέψετε να επαναλάβω πως το χαµηλότατο ποσοστό συµµετοχής δείχνει ότι δεν είχαν επαρκείς επιλογές. Οι πολίτες αναζητούσαν επιλογές και εξέλεξαν ένα πρόσωπο που φάνταζε πολύ καλύτερη επιλογή από τον απερχόµενο δήµαρχο. Το πρόσωπο αυτό δεν είχε προηγούµενη εµπλοκή µε κόµµατα και κυβερνήσεις και αυτό έπαιξε ρόλο. ∆εν θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να πανηγυρίζει.

Πώς σχολιάζετε όσα συµβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ µετά και την επεισοδιακή Πολιτική Γραµµατεία;

Το συγκεκριµένο κόµµα βρίσκεται σε απεγνωσµένη αναζήτηση πολιτικού στίγµατος και ταυτότητας. Εχει πάρει διαζύγιο από το 2015 µε την αριστερή του ταυτότητα και τώρα παίρνει διαζύγιο και µε την αριστερή του ρητορική. Υπήρχε αναντιστοιχία λόγων και έργων. Εφάρµοζαν και προωθούσαν δεξιές πολιτικές, αλλά συνέχιζαν µια αριστερή ρητορική. Τώρα σταµατάει και αυτό και κάποιοι θέλουν απλώς να διατηρήσουν τη ρητορική. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο στον κόσµο που εµπνέεται από τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς ότι εµείς, η Πλεύση Ελευθερίας, είµαστε το κίνηµα που παρέµεινε πιστό σε αυτές τις αρχές και συνεχίζει τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και προκοπή, για όλους τους πολίτες.

Εχει ανοιχτές τις πόρτες της η Πλεύση Ελευθερίας για στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που µπορεί να αποχωρήσουν;

Είµαστε ανοιχτοί σε ανθρώπους που πίστεψαν, ήλπισαν, αγωνίστηκαν, µαταιώθηκαν, αλλά συνεχίζουν να θέλουν να αγωνιστούν για τους αδύναµους κι εκείνους που δεν έχουν φωνή. Είµαστε ανοιχτοί σε αυτούς που έχουν αναφορά στις αξίες που εµείς πρεσβεύουµε και υπερασπιζόµαστε και για τις οποίες κι εγώ άφησα το τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωµα, της προέδρου της Βουλής. Σαφώς δεν αναφέροµαι σε πρόσωπα που κυβέρνησαν και είναι υπεύθυνα για την ανατροπή της εµπιστοσύνης και της ελπίδας του ελληνικού λαού από το 2015 και µετά.

Αρα, ένα πρόσωπο σαν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο δεν θα το δεχόσασταν...

Σωστά αντιλαµβάνεστε.

Πώς είδατε το ότι ο Στέφανος Κασσελάκης έφυγε εν µέσω αυτοδιοικητικών εκλογών και εσωκοµµατικών διεργασιών;

Η επιλογή προτεραιοποίησης της προσωπικής του ζωής έναντι των διεργασιών του κόµµατός του και των αυτοδιοικητικών εκλογών στη χώρα είναι ακόµα ένα δείγµα γραφής. Η συνολική κατάσταση θυµίζει φάρσα και, αν δεν ήταν τραγική, θα ήταν άκρως κωµική. Μιλάµε για ένα κατά δήλωσή του golden boy, που του γυάλισε ή του ανέθεσαν την επιθετική εξαγορά ενός πτωχευµένου κόµµατος της Αριστεράς. Που πήρε τις εκλογές αυτού του κόµµατος και αυτήν τη στιγµή είναι ο τέταρτος τη τάξει πολιτειακός παράγων, χωρίς να έχει ούτε το υπόβαθρο ούτε την εµπειρία ούτε τις ιστορικές και πολιτικές αναφορές ούτε καν τη συναίσθηση να τοποθετηθεί σοβαρά για τα µείζονα γεγονότα που αφορούν την κοινωνία. Ανοίγει το στόµα του και κάθε φορά κρατάµε την ανάσα µας τι «κοτσάνα» θα πει.

Με τη διαγραφή Χουρδάκη τι έχει συµβεί;

Είναι πολύ σοβαρό γεγονός. Ο συγκεκριµένος βουλευτής παρεξέκλινε µε επιµονή από τις αρχές µας, µε αποκορύφωµα την υιοθέτηση όχι απλώς προσωπικής, αλλά και δεξιάς ατζέντας. ∆εξιάς ατζέντας που κατέληξε στο να συστήνει και να κατευθύνει τους ψηφοφόρους σε ψηφοδέλτια «γαλάζια» και να προτείνει υποψηφίους της Ν.∆. σε όλη την Ελλάδα, συµπεριλαµβανοµένου συγγενικού του προσώπου. Είναι µια στάση τελείως αντίθετη µε ό,τι πρεσβεύει η Πλεύση Ελευθερίας. Με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, της ισότητας, των κοινωνικών δικαιωµάτων, των κοινωνικών αγώνων. Με την τοποθέτησή µας απέναντι στα ψηφοδέλτια των κυβερνητικών κοµµάτων. Η Κ.Ο. έχει καλέσει τον κ. Χουρδάκη να παραδώσει την έδρα και είναι ντροπή να µην την παραδίδει. Η έδρα ανήκει στην Πλεύση Ελευθερίας και πρέπει να επιστραφεί στο κίνηµά µας. Η µη παράδοσή της επιβεβαιώνει την προσωπική ατζέντα και την ιδιοτελή στάση του κ. Χουρδάκη, να κρατήσει θέσεις, εξουσίες και προνόµια.
Στα χρόνια των Μνηµονίων είχαµε συνηθίσει µια Ζωή Κωνσταντοπούλου µε τη γροθιά σηκωµένη ψηλά.


Πώς φτάσαµε στις καρδούλες; Τι άλλαξε;

Νοµίζω ότι έδειξα και µια πλευρά που ο κόσµος δεν ήξερε πολύ καλά ή µπορεί να µην την ήξερε καθόλου ή µπορεί να κρατιόταν µακριά από τον κόσµο. Επαιξε οπωσδήποτε σηµαντικό ρόλο σε αυτήν την πορεία και ο ∆ιαµαντής Καραναστάσης, γιατί, χαράσσοντας και όλη την προεκλογική πορεία και καµπάνια, ανέδειξε πράγµατα που το σύστηµα επιχειρούσε να κρατήσει κρυφά. Αυτό το πιο ανθρώπινο που είδατε έγινε προσιτό στους πολίτες και αγκαλιάστηκε από τον κόσµο. ∆εν ήταν κάτι έξω από εµένα. Είναι ο εαυτός µου.


Αρα, επειδή ο σύντροφός σας ήξερε καλά τι κρύβετε µέσα σας, σας παρότρυνε να βγάλετε αυτόν τον χαρακτήρα;

Σε αυτό το πλαίσιο δεν ήταν σύντροφός µου. Εννοώ πως στο κοµµάτι που ανέλαβε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από τον άνθρωπο µε τον οποίο έχουµε µοιραστεί όλον αυτόν τον αγώνα και τις δυσκολίες και τα δύσκολα χρόνια. Σίγουρα η γνώση του, η αντίληψη των πραγµάτων, της κατάστασης, της κοινωνίας και της δικής µου προσωπικότητας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, όπως και ο µοναδικός τρόπος µε τον οποίο κατάφερε να περάσει το µήνυµά µας στους πολίτες, την κρίσιµη στιγµή. Την ώρα που οι πολίτες δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη της Πλεύσης Ελευθερίας, οι εµπνευσµένες κινήσεις που χάραξε ο ∆ιαµαντής και µαζί υλοποιήσαµε, για να µάθει όλος ο κόσµος την Πλεύση Ελευθερίας, µας έφεραν στη Βουλή.


Πώς είναι η ζωή της Ζωής Κωνσταντοπούλου;

Ανάλογα. Το τι µου αρέσει να κάνω δεν έχει σχέση µε αυτό που τελικά καταφέρνω να κάνω (γελάει)... Μου αρέσει ο κινηµατογράφος, το θέατρο, η µουσική, οι συναυλίες, τα ταξίδια. Οσο µπορώ εξασφαλίζω χρόνο για τον εαυτό µου, για να αθλούµαι, να περνάω χρόνο µε τους δικούς µου ανθρώπους. Ολα αυτά που αγαπώ, βέβαια, συνήθως τα στερούµαι…

Οταν γυρίσετε σπίτι, τι θα κάνετε;

Θα καθίσουµε µε τον ∆ιαµαντή και θα µοιραστούµε τις σκέψεις, τα γεγονότα, τα συναισθήµατα της ηµέρας, είτε στο σπίτι είτε έξω. Οταν βρεθεί χρόνος, γιατί δεν βρίσκεται πάντα…

Τα Σαββατοκύριακα τι κάνετε;

Τι είναι αυτό; (γελάει) Η αλήθεια είναι ότι η ζωή µου είναι πολύ έντονη από παιδί. Στην επαγγελµατική µου ζωή εδώ και 21 χρόνια η καθηµερινότητα της εβδοµάδας επεκτείνεται στο Σαββατοκύριακο. Οταν όµως έχουµε ελεύθερο χρόνο, θα πάµε βόλτα στη θάλασσα, µια εκδροµή ή θα δούµε τους φίλους µας, που µας λείπουν.


Αρα η άθληση που αναφέρατε πού χωράει σε αυτό το πρόγραµµα;

Θα ρωτήσετε τον Σπήλιο Ζαχαρόπουλο, που µε τραβάει από το αυτί! Την περίοδο της πανδηµίας ήµουν συνεπής, µε προπόνηση τρεις φορές την εβδοµάδα. Τώρα παλεύω να εξασφαλίσω χρόνο και να εντάξω µε µεγαλύτερη συνέπεια την άθληση ξανά στη ζωή µου.

Πώς νιώσατε όταν ξαναµπήκατε στη Βουλή ως πρόεδρος εκλεγµένου, πλέον, κόµµατος;

Ενώ δεν το περίµενα, ένιωσα συγκίνηση που τα καταφέραµε. ∆εν το περίµενα γιατί για εµένα δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός να ξαναµπώ στη Βουλή. Μέσα µου λειτουργούσε πάντοτε η ανάγκη να µπει η κοινωνία στη Βουλή, να ακουστεί η φωνή των πολιτών, και αυτό δεν µε άφηνε να σταµατήσω. Οταν αυτό συνέβη, αισθάνθηκα µεγάλη συγκίνηση, γιατί ένιωσα πως αυτό στο οποίο πιστεύω, η δύναµη των πολιτών, νίκησε! Αισθάνοµαι ολοένα και περισσότερο ότι οι πολίτες διεκδικούν τη ζωή τους. Νιώθω σαν να γνωρίζω τον καθένα και την καθεµιά. Το ότι έδωσα δηµόσια σε όλους το κινητό µου δεν το µετάνιωσα. Είναι εµψυχωτικό να µιλάς µε ανθρώπους που αλλιώς δεν θα τους γνώριζες. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι και θέλει να γίνει η φωνή όλων αυτών των ανθρώπων.


Νιώθετε ολοκληρωµένη µε όσα έχετε καταφέρει;

Γίνατε πρόεδρος ενός κόµµατος που µπήκε στη Βουλή, έχετε έναν σύντροφο µε τον οποίο είστε δεµένη, το ίδιο και µε τα παιδιά του... Ηµουν πάντα ένας άνθρωπος που ήθελα να κάνω πράγµατα για τους άλλους κυρίως. Και µέσα από αυτή την ανάγκη απέκτησα πάρα πολλές εµπειρίες, οπότε νιώθω σίγουρα χαρούµενη για όσα έχω κάνει. Αλλά, αν µε ρωτάτε αν νιώθω πλήρης, είναι ένα ερώτηµα που θα απαντούσα, αν θεωρούσα ότι τα έχω κάνει όλα. Και είναι τόσο πολλά ακόµα αυτά που θέλω να κάνω στη ζωή µου. Εξακολουθώ να ονειρεύοµαι σαν να είµαι έφηβη.

Τι είδους γυναίκα είναι η Ζωή;

Είµαι ένας άνθρωπος που θα φροντίσω πολύ τον σύντροφό µου, τους δικούς µου ανθρώπους, την ίδια ώρα που θα πασχίζω να ανταποκριθώ σε όλα τα καθήκοντα. Μαγειρεύω πολύ σπάνια, αλλά όταν το κάνω, το κάνω καλά! Ανοίγουµε συχνά το σπίτι µας, έρχονται φίλοι και περνάµε όµορφα! Αν έβαζα κάποια επίθετα, θα έλεγα πως είµαι πολύ ενεργή, επίµονη, ευαίσθητη και σε διαρκή αναζήτηση της χαράς και των στιγµών ευτυχίας, που είναι αυτό που νοµίζω ότι συµπληρώνει τη ζωή µας.


*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή» της Κυριακής στις 22/10