Μακρά δημοκρατική παράδοση σημαίνει αντικομφορμιστική και εμπροσθοβαρής ματιά. Συνεχής εξέλιξη, με γνώμονα την εποχή και τα αιτήματα της. Ουσιαστική αναδιάταξη του οίκου σου κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των κοινωνικών επιταγών.

Η Νέα Δημοκρατία στη μακρά ιστορία της έχει αποδείξει ότι δεν είναι απλά ένας ακόμα ωτακουστής αυτών των αναγκών, αλλά ένας φορέας παραγωγής πολιτικών ουσίας και αποτελέσματος, αλλά και έργου που να προσιδιάζει στο λόγο του Προέδρου και των στελεχών της.

Είναι ένα κόμμα που μπορεί να εξελίσσεται, να ωριμάζει και να προχωρά μπροστά.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Μια πολιτική ηγεσία με εκπεφρασμένη επιθυμία να προχωρά σε επιλογές προσώπων ανεπηρέαστη από ξεπερασμένες διακρίσεις και αντιλήψεις.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Η ύπαρξη ενός ικανού προσώπου που να μπορεί ταυτοχρόνως να ανταπεξέλθει στις αυξημένες προκλήσεις ενός αξιώματος, και να ενσαρκώσει το συμβολισμό που η επιλογή της αποσκοπεί. Γιατί ο σκοπός της εποχής δεν είναι η επιλογή προσώπου με κριτήριο το φύλο του, αλλά ακριβώς με κριτήριο τις ικανότητές του, ανεξαρτήτως του φύλου.

Και κάπως, έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στο «της». Στο «της» που θα προαναγγέλλει, πλέον, τον ρόλο που συνοψίζεται ως Γραμματέας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Στο «της» που κέρδισε με την διαδρομή, τη μαχητικότητα και το οραματικό της πνεύμα, η νέα Γραμματέας, η Μαρία Συρεγγέλα.

Γιατί η Μαρία Συρεγγέλα την τιμή αυτή την κέρδισε με το σπαθί της. Δεν την κέρδισε επειδή είναι γυναίκα (δόξα τω Θεώ δεν είναι η μόνη στη ΝΔ). Την κέρδισε επειδή έχει ικανότητες. Επειδή σε όποια θέση δοκιμάστηκε, από τα σπλάχνα της παράταξης από όπου προέρχεται μέχρι την ανάληψη κυβερνητικών και κοινοβουλευτικών καθηκόντων, πέτυχε και με το παραπάνω. Επειδή σε όλη της την πορεία αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ένα πρόσωπο που μπορείς να εμπιστευτείς τις δύσκολες αποστολές.

Και κάθε στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να κοιτά με διπλό σεβασμό την πορεία της. Ακριβώς επειδή σε κάθε επίπεδο που δοκιμάστηκε πάλεψε διπλά. Αφενός για να ανταποκριθεί στις εγγενείς δυσκολίες κάθε εγχειρήματος, αφετέρου για να ανταπεξέλθει στις συνεχείς και αυξημένες προκλήσεις της γυναικείας φύσης. Γιατί κατά κοινή παραδοχή, ακόμα και σήμερα η πρόκληση για μια γυναίκα να κάνει οικογένεια, να εργάζεται και ταυτόχρονα να διατηρεί το ίδιο μπρίο για την πολιτική είναι μεγάλη και δύσκολη.

Δεν είναι εύκολο να θίγεις ζητήματα, για τα οποία η ελληνική κοινωνία διαθέτει στεγανά και αντιστάσεις. Δεν είναι εύκολο να γίνεις η φωνή όσων δε θέλουν να ακούγεσαι.

Και, τέλος, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι γυναίκα, όπως κάποιοι αφοριστικά λένε είτε με βλακώδη ζήλεια, είτε με παροιμιώδες μίσος. Με τη Μαρία Συρεγγέλα, λοιπόν, συνεχίζεται η μακρά δημοκρατική παράδοση της Νέας Δημοκρατίας. Της παράταξης που, χωρίς ποτέ να κομπάζει και να επαίρεται (όπως κάποιοι αντίπαλοί της) για την "προοδευτικότητά" της, εξέλεξε την πρώτη γυναίκα Βουλευτή και την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο Βουλής, και έχει προτείνει την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ήρθε λοιπόν τώρα, και στα εσωτερικά της παράταξης, η επιλογή "της" νέας Γραμματέως, σαν η συμβολική κατάληξη μιας σειράς κυβερνητικών πράξεων στην ίδια κατεύθυνση υποστήριξης και ανάδειξης της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία. Προηγήθηκε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων, η επέκταση του επιδόματος μητρότητας στον ιδιωτικό τομέα και η γονική άδεια. Το αδίκημα προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας, όταν τελείται σε χώρο εργασίας διώκεται πλέον αυτεπάγγελτα. Θεσμοθετήθηκαν οι "νταντάδες της γειτονιάς". Αναμένεται και η νομοθέτηση της επέκτασης του επιδόματος μητρότητας και στις γυναίκες ελεύθερες επαγγελματίες και αγρότισσες. Γιατί το αύριο του τόπου μας χτίζεται με πράξεις, όχι με λόγια, και τα κομματικά μας διαπιστευτήρια παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.

Οφείλουμε, όμως, ταυτόχρονα, να λειάνουμε τον δρόμο για τις επόμενες από εμάς. Αυτές που ιδανικά θέλουμε να βλέπουν τον ήλιο δίχως να παρεμβάλλεται η σκιά της γυάλινης οροφής. Δίχως το φόβο για την ασφάλεια τους λόγω κακοποιητικών συμπεριφορών εντός των σπιτιών. Δίχως οι ερωτήσεις για την ενασχόληση τους με τα κοινά να αρχίζει με ένα «πως και», αλλά με ένα «πες μας τις ιδέες σου».


Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή «πρόποση» σε αυτή τη σημαντική εξέλιξη… Στο «της» που θα γίνει «εμείς» στις μικρές και στις μεγάλες προκλήσεις που μας περιμένουν στο μέλλον