Χρίστος Δήμας στην "Απογευματινή": Ο Σαραβάκος, ο Μαγκάιβερ και η πολιτική
Η πολιτική και η Ν.∆. υπάρχουν στη ζωή του Χρίστου Δήμα από την ηµέρα που γεννήθηκε
Κελλυ Μ. Κοντογεωργη
Εσωστρεφής και ταυτόχρονα κοινωνικός, µετρηµένος, προσεκτικός, αποτελεσµατικός ο Χρίστος Δήμας. ∆εν πιστεύει στην αδικία. Ψύχραιµος, χαζοµπαµπάς, κρατά τα θετικά και αφήνει πίσω κακές στιγµές, δέχεται την κριτική και δεν πιστεύει «ότι πρέπει να φωνάζουµε για να αναδείξουµε κάτι». «Προτιµώ να µε κρίνουν για τη δουλειά µου αυτή καθαυτή. Την κριτική όχι απλώς τη δέχοµαι, αλλά την ακούω και τη λαµβάνω πολύ σοβαρά υπόψη».
Μεγαλωµένος µέσα σε ένα άκρως πολιτικό περιβάλλον, µε µπαµπά που έχει διαχειριστεί βαριά υπουργικά χαρτοφυλάκια, όπως το Εξωτερικών, η πολιτική ήταν στο αίµα του Χρίστου Δήμα, αλλά, «όταν ήµουν µικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και αστυνοµικός! Ηταν τα δύο επαγγέλµατα που µε ενδιέφεραν». Αγαπηµένος του παίκτης της εποχής εκείνης ήταν «ο Σαραβάκος, φυσικά! Τότε ήταν της µόδας οι τηλεοπτικές σειρές “Μαγκάιβερ”, “Επικίνδυνες αποστολές”, “Police Academy - Η µεγάλη των µπάτσων σχολή”. Από εκεί επηρεάστηκα».
Η πολιτική και η Ν.∆. υπάρχουν στη ζωή του Χρίστου Δήμα από την ηµέρα που γεννήθηκε. «Ηταν στο οικογενειακό τραπέζι καθηµερινά. Είµαστε τρία αδέρφια, η αδερφή µου, ο αδερφός µου κι εγώ, ο µικρότερος. Οι γονείς δεν µας ώθησαν ποτέ στην πολιτική, αλλά ήταν στην καθηµερινότητα, στις συζητήσεις του σπιτιού µε τον πατέρα µας (Σταύρο ∆ήµα), άρα και οι τρεις ως έφηβοι είχαµε πολιτική γνώµη, ανταλλάσσαµε απόψεις και διαφωνούσαµε µεταξύ µας. Καλλιεργήθηκε αυτό το ενδιαφέρον για τα πολιτικά δρώµενα».
Ηταν το µοναδικό παιδί από τα τρία που αποφάσισε να δοκιµαστεί στην πολιτική. «Η αδερφή µου είναι ερευνήτρια στο “Φλέµινγκ”. Ασχολείται µε την καταπολέµηση του καρκίνου και την ανάλυση του ανθρώπινου γονιδιώµατος. Ο αδερφός µου ασχολείται µε το gaming industry, µία από τις µεγαλύτερες βιοµηχανίες στον κόσµο πλέον».
Ο µικρότερος της οικογένειας, Χρ. ∆ήµας, µετά τις σπουδές στη Νοµική έκανε µεταπτυχιακό στη Συγκριτική Πολιτική, διδακτορικό και εργάστηκε σε Λονδίνο και Αθήνα, ενώ αρθρογραφούσε. ∆ίδαξε, δούλεψε σε διάφορα think tanks και στη συνέχεια επί 2,5 χρόνια στην Boston Consulting Group. «Η εµπειρία σε µια τέτοια πολυεθνική εταιρεία είναι σαν ένα µικρό πανεπιστήµιο. ∆οκιµάζεσαι και µαθαίνεις την οικονοµία». Το 2012 ήρθε η ώρα να παραιτηθεί από µια εξαιρετική καριέρα, που είχε χτίσει στον ιδιωτικό τοµέα, για να κατεβεί στην πολιτική.
«Τότε ο επικεφαλής της εταιρείας µε είχε ρωτήσει: “Γιατί το κάνεις αυτό; Είναι αυτοκτονία”. Ηταν την εποχή της κρίσης και είχα πολύ καλή δουλειά. Οµως η πολιτική ήταν αυτό µε το οποίο ήθελα πάρα πολύ να ασχοληθώ». Πώς πήρε την απόφαση; «Είναι το πάθος. Η πολιτική είναι πάθος και πιστεύω πως, όταν κάτι σου αρέσει πάρα πολύ, τότε το κάνεις και πολύ καλύτερα. Πήρα την απόφαση γνωρίζοντας το ρίσκο, όµως στη ζωή πρέπει να ρισκάρεις εάν θέλεις να πετύχεις τους στόχους που βάζεις. Εκ του αποτελέσµατος, δικαιώθηκα».
∆ιαφωνίες είχε µε τον πατέρα ∆ήµα; Τον απέτρεψε να ακολουθήσει τον δρόµο της πολιτικής; «Οι γονείς µου µε άφησαν να αποφασίσω µόνος. ∆εν επιχείρησαν να µε επηρεάσουν, ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Σε καµία περίπτωση δεν µε έσπρωξαν ούτε µε απέτρεψαν», λέει και συνεχίζει: «Είµαι εξαιρετικά υπερήφανος για τον πατέρα µου και για τη µητέρα µου. Κατάφερε µόνος του πολύ σηµαντικά πράγµατα. Εάν εκείνος δεν είχε αφήσει καλό όνοµα στην πολιτική, δεν θα ήθελα να είµαι υποψήφιος. ∆εν προσπαθώ να συνεχίσω τη δική του πορεία, αλλά να χαράξω τη δική µου».
Ο Χρίστος ∆ήµας γνωρίστηκε µε τη σύζυγό του, η οποία είναι επίσης νοµικός, µέσω κοινών φίλων. Είναι παντρεµένοι 10 χρόνια. «Στηρίζουµε ο ένας τον άλλον σε κάθε απόφαση. Ειδικά στην ανατροφή και το µεγάλωµα των παιδιών». Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, ένα κοριτσάκι στην Ε' ∆ηµοτικού και ένα αγοράκι στη Β', που είναι «πολύ καλός στα Μαθηµατικά και θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής στην Παρί Σεν Ζερµέν. Τένις θέλει η µεγάλη, ποδόσφαιρο ο µικρός. Προσπαθώ να είµαι ενεργός µπαµπάς. Τα παιδιά είναι σε υπέροχες ηλικίες και δεν θέλω να χάνω στιγµές τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των µπαµπάδων λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι. Εγώ προσπαθώ να βρίσκω ποιοτικό και δηµιουργικό χρόνο µαζί τους. Τα επιτραπέζια, Monopoli, Risk, Hotel, είναι τα αγαπηµένα µας παιχνίδια. Πρωινό τρώµε µαζί. Το βράδυ προλαβαίνω οριακά να τα δω, αλλά τα Σαββατοκύριακα τα αφιερώνω στην οικογένειά µας. Η επαφή µε τα παιδιά είναι απαραίτητη για µένα!».
Τι τον αποσυµπιέζει; «Ο αθλητισµός. Με το µπάσκετ ξεδίνω. Παλιά έπαιζα µία φορά την εβδοµάδα. Οµως έχουµε οµάδα γραφείου! Εχουµε καθιερώσει να παίζουµε αγώνες µεταξύ µας. Πριν από δύο εβδοµάδες παίξαµε στη Λυκοποριά Κορινθίας έναν αγώνα όλο το γραφείο και µετά πήγαµε για φαγητό. Το διοργανώνουµε συχνά και το να έχουµε καλό κλίµα στο γραφείο για µένα είναι εξαιρετικά σηµαντικό... διότι οι δεµένες οµάδες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά».
Μαγειρεύει; «Συνήθως µακαρόνια για τα παιδιά µε διάφορες σάλτσες. Προσπαθώ να βάζω φρέσκα λαχανικά. Τα παιδιά µου είναι δύσκολα στις διατροφικές τους συνήθειες. ∆εν διεκδικώ Οσκαρ µαγειρικής, ούτε θα µε δείτε σε κάποιο τηλεπαιχνίδι. Είναι το άγχος µου να τρώνε τα παιδιά σωστά!».
Η σχέση του µε το χιούµορ; «Τα παιδιά µού λένε πως έχω χιούµορ, η γυναίκα µου ότι δεν έχω, οι συνάδελφοί µου λένε πως έχω... Μπορείτε να βγάλετε τα συµπεράσµατά σας...».
Εχει κάνει ψυχανάλυση; «∆εν είµαι ακριβώς εσωστρεφής, αλλά από µικρός δεν ένιωθα την ανάγκη να εξωτερικεύσω τα συναισθήµατά µου. Ο άνθρωπος µε τον οποίο συζητώ τα πάντα είναι, φυσικά, η σύζυγός µου, αλλά δεν έχω νιώσει την ανάγκη να κάνω ψυχανάλυση, να πω τον πόνο µου σε κάποιον. Προσπαθώ να προστατεύω τον εαυτό µου, κρατώντας τα καλά και αφήνοντας τα κακά µακριά».
Λάθη; «Ποιος δεν κάνει λάθη; Αρκετές φορές έχω ζητήσει συγγνώµη. Αυτό προσπαθώ να περάσω στα παιδιά. Ο έξυπνος άνθρωπος αναγνωρίζει το λάθος του και προσπαθεί να το διορθώσει. Ο λιγότερο έξυπνος θα επιµένει στο λάθος του».
«O πολιτισµός επίκαιρος... περισσότερο από ποτέ. Παγκόσµια υπερδύναµη η Ελλάδα στον τοµέα του πολιτισµού. Εσωτερικά, στη χώρα, δεν το έχουµε καταλάβει». Οταν µίλησε στο «Face control», ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ήδη στο Ηνωµένο Βασίλειο. «Ναι, προχωράει το θέµα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Σιγά σιγά το Βρετανικό Μουσείο συνειδητοποιεί ότι πρέπει να επιστραφούν. Εχει παίξει ρόλο και η κοινή γνώµη. Οι Βρετανοί πολίτες τάσσονται υπέρ».
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
Μεγαλωµένος µέσα σε ένα άκρως πολιτικό περιβάλλον, µε µπαµπά που έχει διαχειριστεί βαριά υπουργικά χαρτοφυλάκια, όπως το Εξωτερικών, η πολιτική ήταν στο αίµα του Χρίστου Δήμα, αλλά, «όταν ήµουν µικρός, ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και αστυνοµικός! Ηταν τα δύο επαγγέλµατα που µε ενδιέφεραν». Αγαπηµένος του παίκτης της εποχής εκείνης ήταν «ο Σαραβάκος, φυσικά! Τότε ήταν της µόδας οι τηλεοπτικές σειρές “Μαγκάιβερ”, “Επικίνδυνες αποστολές”, “Police Academy - Η µεγάλη των µπάτσων σχολή”. Από εκεί επηρεάστηκα».
Η πολιτική και η Ν.∆. υπάρχουν στη ζωή του Χρίστου Δήμα από την ηµέρα που γεννήθηκε. «Ηταν στο οικογενειακό τραπέζι καθηµερινά. Είµαστε τρία αδέρφια, η αδερφή µου, ο αδερφός µου κι εγώ, ο µικρότερος. Οι γονείς δεν µας ώθησαν ποτέ στην πολιτική, αλλά ήταν στην καθηµερινότητα, στις συζητήσεις του σπιτιού µε τον πατέρα µας (Σταύρο ∆ήµα), άρα και οι τρεις ως έφηβοι είχαµε πολιτική γνώµη, ανταλλάσσαµε απόψεις και διαφωνούσαµε µεταξύ µας. Καλλιεργήθηκε αυτό το ενδιαφέρον για τα πολιτικά δρώµενα».
Ηταν το µοναδικό παιδί από τα τρία που αποφάσισε να δοκιµαστεί στην πολιτική. «Η αδερφή µου είναι ερευνήτρια στο “Φλέµινγκ”. Ασχολείται µε την καταπολέµηση του καρκίνου και την ανάλυση του ανθρώπινου γονιδιώµατος. Ο αδερφός µου ασχολείται µε το gaming industry, µία από τις µεγαλύτερες βιοµηχανίες στον κόσµο πλέον».
Ο µικρότερος της οικογένειας, Χρ. ∆ήµας, µετά τις σπουδές στη Νοµική έκανε µεταπτυχιακό στη Συγκριτική Πολιτική, διδακτορικό και εργάστηκε σε Λονδίνο και Αθήνα, ενώ αρθρογραφούσε. ∆ίδαξε, δούλεψε σε διάφορα think tanks και στη συνέχεια επί 2,5 χρόνια στην Boston Consulting Group. «Η εµπειρία σε µια τέτοια πολυεθνική εταιρεία είναι σαν ένα µικρό πανεπιστήµιο. ∆οκιµάζεσαι και µαθαίνεις την οικονοµία». Το 2012 ήρθε η ώρα να παραιτηθεί από µια εξαιρετική καριέρα, που είχε χτίσει στον ιδιωτικό τοµέα, για να κατεβεί στην πολιτική.
«Τότε ο επικεφαλής της εταιρείας µε είχε ρωτήσει: “Γιατί το κάνεις αυτό; Είναι αυτοκτονία”. Ηταν την εποχή της κρίσης και είχα πολύ καλή δουλειά. Οµως η πολιτική ήταν αυτό µε το οποίο ήθελα πάρα πολύ να ασχοληθώ». Πώς πήρε την απόφαση; «Είναι το πάθος. Η πολιτική είναι πάθος και πιστεύω πως, όταν κάτι σου αρέσει πάρα πολύ, τότε το κάνεις και πολύ καλύτερα. Πήρα την απόφαση γνωρίζοντας το ρίσκο, όµως στη ζωή πρέπει να ρισκάρεις εάν θέλεις να πετύχεις τους στόχους που βάζεις. Εκ του αποτελέσµατος, δικαιώθηκα».
∆ιαφωνίες είχε µε τον πατέρα ∆ήµα; Τον απέτρεψε να ακολουθήσει τον δρόµο της πολιτικής; «Οι γονείς µου µε άφησαν να αποφασίσω µόνος. ∆εν επιχείρησαν να µε επηρεάσουν, ούτε θετικά ούτε αρνητικά. Σε καµία περίπτωση δεν µε έσπρωξαν ούτε µε απέτρεψαν», λέει και συνεχίζει: «Είµαι εξαιρετικά υπερήφανος για τον πατέρα µου και για τη µητέρα µου. Κατάφερε µόνος του πολύ σηµαντικά πράγµατα. Εάν εκείνος δεν είχε αφήσει καλό όνοµα στην πολιτική, δεν θα ήθελα να είµαι υποψήφιος. ∆εν προσπαθώ να συνεχίσω τη δική του πορεία, αλλά να χαράξω τη δική µου».
Ο Χρίστος ∆ήµας γνωρίστηκε µε τη σύζυγό του, η οποία είναι επίσης νοµικός, µέσω κοινών φίλων. Είναι παντρεµένοι 10 χρόνια. «Στηρίζουµε ο ένας τον άλλον σε κάθε απόφαση. Ειδικά στην ανατροφή και το µεγάλωµα των παιδιών». Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, ένα κοριτσάκι στην Ε' ∆ηµοτικού και ένα αγοράκι στη Β', που είναι «πολύ καλός στα Μαθηµατικά και θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής στην Παρί Σεν Ζερµέν. Τένις θέλει η µεγάλη, ποδόσφαιρο ο µικρός. Προσπαθώ να είµαι ενεργός µπαµπάς. Τα παιδιά είναι σε υπέροχες ηλικίες και δεν θέλω να χάνω στιγµές τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των µπαµπάδων λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι. Εγώ προσπαθώ να βρίσκω ποιοτικό και δηµιουργικό χρόνο µαζί τους. Τα επιτραπέζια, Monopoli, Risk, Hotel, είναι τα αγαπηµένα µας παιχνίδια. Πρωινό τρώµε µαζί. Το βράδυ προλαβαίνω οριακά να τα δω, αλλά τα Σαββατοκύριακα τα αφιερώνω στην οικογένειά µας. Η επαφή µε τα παιδιά είναι απαραίτητη για µένα!».
Τι τον αποσυµπιέζει; «Ο αθλητισµός. Με το µπάσκετ ξεδίνω. Παλιά έπαιζα µία φορά την εβδοµάδα. Οµως έχουµε οµάδα γραφείου! Εχουµε καθιερώσει να παίζουµε αγώνες µεταξύ µας. Πριν από δύο εβδοµάδες παίξαµε στη Λυκοποριά Κορινθίας έναν αγώνα όλο το γραφείο και µετά πήγαµε για φαγητό. Το διοργανώνουµε συχνά και το να έχουµε καλό κλίµα στο γραφείο για µένα είναι εξαιρετικά σηµαντικό... διότι οι δεµένες οµάδες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά».
Μαγειρεύει; «Συνήθως µακαρόνια για τα παιδιά µε διάφορες σάλτσες. Προσπαθώ να βάζω φρέσκα λαχανικά. Τα παιδιά µου είναι δύσκολα στις διατροφικές τους συνήθειες. ∆εν διεκδικώ Οσκαρ µαγειρικής, ούτε θα µε δείτε σε κάποιο τηλεπαιχνίδι. Είναι το άγχος µου να τρώνε τα παιδιά σωστά!».
Η σχέση του µε το χιούµορ; «Τα παιδιά µού λένε πως έχω χιούµορ, η γυναίκα µου ότι δεν έχω, οι συνάδελφοί µου λένε πως έχω... Μπορείτε να βγάλετε τα συµπεράσµατά σας...».
Εχει κάνει ψυχανάλυση; «∆εν είµαι ακριβώς εσωστρεφής, αλλά από µικρός δεν ένιωθα την ανάγκη να εξωτερικεύσω τα συναισθήµατά µου. Ο άνθρωπος µε τον οποίο συζητώ τα πάντα είναι, φυσικά, η σύζυγός µου, αλλά δεν έχω νιώσει την ανάγκη να κάνω ψυχανάλυση, να πω τον πόνο µου σε κάποιον. Προσπαθώ να προστατεύω τον εαυτό µου, κρατώντας τα καλά και αφήνοντας τα κακά µακριά».
Λάθη; «Ποιος δεν κάνει λάθη; Αρκετές φορές έχω ζητήσει συγγνώµη. Αυτό προσπαθώ να περάσω στα παιδιά. Ο έξυπνος άνθρωπος αναγνωρίζει το λάθος του και προσπαθεί να το διορθώσει. Ο λιγότερο έξυπνος θα επιµένει στο λάθος του».
«O πολιτισµός επίκαιρος... περισσότερο από ποτέ. Παγκόσµια υπερδύναµη η Ελλάδα στον τοµέα του πολιτισµού. Εσωτερικά, στη χώρα, δεν το έχουµε καταλάβει». Οταν µίλησε στο «Face control», ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ήδη στο Ηνωµένο Βασίλειο. «Ναι, προχωράει το θέµα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Σιγά σιγά το Βρετανικό Μουσείο συνειδητοποιεί ότι πρέπει να επιστραφούν. Εχει παίξει ρόλο και η κοινή γνώµη. Οι Βρετανοί πολίτες τάσσονται υπέρ».
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
